Την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε ο δεύτερος κύκλος διαλέξεων Λυκείου και Δ.Σ Γονέων Λουτρακίου. ΄΄Η εφηβία είναι ένα στάδιο του ψυχισμού μας΄΄
Επιμέλεια Μίνα Γιαννούλη
Τηv Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Λουτρακίου γονείς και μαθητές συναντήθηκαν στον κύκλο διαλέξεων που οργανώνει το Λύκειο Λουτρακίου και το Δ.Σ Γονέων του Λυκείου. Προσκεκλημένη η ψυχολόγος κ. Μαρία Βακάλη.
Από τη πρώτη στιγμή της επαφής της με τους παρευρισκόμενους έγινε αντιληπτό πως δεν επρόκειτο για μια διάλεξη εντυπωσιασμού, γνώσεων , αλλά όπως ανέφερε η ίδια, ’’ βρίσκομαι εδώ αφενός για να σας προβληματίσω και αφετέρου να ακούσω τους δικούς σας προβληματισμούς και να σας τους επιστρέψω από μια άλλη οπτική γωνία, σε ένα νέο φόντο’’. Ακολούθησε μια ουσιαστική επικοινωνία –συζήτηση με καθηγητές, γονείς, μαθητές, χωρίς το τυποποιημένο συμβουλευτικό χαρακτήρα, με κίνητρο να ανοίξει ατομικά παράθυρα στη σκέψη των συμμετεχόντων.
Αγχωμένοι εκπαιδευτικοί στο να διαχειριστούν διαμορφωμένες προσωπικότητες, διαφορετικούς χαρακτήρες, μελλοντικούς ενήλικες. Αγχωμένοι γονείς όταν η συμπεριφορά των έφηβων παιδιών τους δεν είναι η προσδοκώμενη, θεατές αλλαγών που τους βρίσκουν απροετοίμαστους. Αγχωμένοι έφηβοι για το σχολείο , τις εξετάσεις, για το μέλλον τους.
Η ίδια καθησυχάζει αναφέροντας πως το άγχος και οι φόβοι θεωρούνται απόλυτα φυσιολογικά φαινόμενα. Τα γνωρίζουμε από την παιδική μας ηλικία . Φόβος απώλειας, αλλαγής , καταστροφής, θανάτου κα . Άγχος κοινωνικής έκθεσης, απόρριψης, λοιδωρίας ,επιβίωσης. Είναι μια κατάσταση εγρήγορσης του ψυχισμού απέναντι σε απειλητικό ερέθισμα. Το τι ο κάθε εγκέφαλος αντιλαμβάνεται ως απειλή διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, από πολιτισμό σε πολιτισμό, από κοινωνική τάξη. Διαφέρει ακόμη και σε εμάς τους ίδιους κατά την εξέλιξη μας στο χώρο και το χρόνο.
Ο άνθρωπος χωρίς Φόβο και Άγχος δεν υπάρχει. Όσο πιο ευσυνείδητος ένας ψυχισμός τόσο πιο μεγάλο το άγχος, πιο σιωπηλή και υπόκωφη η δράση του και τόσο πιο εκρηκτική η εκδήλωσή του.Το άγχος γίνεται απειλητικό όταν επεκτείνεται και κατακλύζει και άλλες ψυχικές λειτουργίες (σκέψη, προσοχή, κοινωνικότητα, σεξουαλικότητα κλπ). Δεν ξεριζώνεται.
Όσον αφορά την εφηβεία είναι ένα στάδιο προσαρμογής του ψυχισμού μας. Με το ένα πόδι στην παιδική ηλικία και με το άλλο στην ενηλικίωση. Ένας μετεωρισμός ανάμεσα στο παιδικό παράπονο, τη γκρίνια, την αντίδραση, στο θυμό, στη δυσαρέσκεια και την εναντίωση από την άλλη. Περίοδος πολλαπλών ταυτίσεων, αρνήσεων και επαναπροσδιορισμού δεδομένων.
Ένας έφηβος αναζητά ατομικότητα, αποδοχή, κοινωνική και σεξουαλική ταυτότητα. Αυτοί είναι κάποιοι γενικοί κανόνες που μπορεί ο καθένας να κρατήσει (ως γονιός, ως έφηβος) να επεξεργαστεί.
Η κ. Βακάλη κατάληξε σε μια προτροπή -πρόταση προς τους γονείς.
΄΄Αν είσθε πίσω από το παιδί σας τότε το σπρώχνετε. Αν είσθε μπροστά του το εμποδίζετε.Αν είσθε δίπλα του, το βοηθάτε να ανασάνει και να αναπτυχθεί΄΄ .
Είναι δική σας επιλογή...
