Νικόλας Άσιμος

Φευγάτη ευαίσθητη ψυχή! 24 χρόνια μετά…

Για τους πολλούς «η σιωπή είναι χρυσός» Για μερικούς ,τους διαφορετικούς, από εμάς η σιωπή σημαίνει συναίνεση και συγκάλυψη. Για αυτούς τους “απολωλότες από την αγέλη” η Ελευθερία της σκέψης και του λόγου, αλλά και η Ανυποταγή, αποτελούν τη μόνη εγγύηση και το μοναδικό τεκμήριο, της αληθινής ελεύθερης προσωπικότητας. Γιατί να είναι τόσο ακριβοθώρητοι;

Θέλει κουράγιο να 'σαι Έτσι. Για να μπορείς να παραμένεις Έτσι, πρέπει να παίζεις την ψυχή σου.

Ξημερώματα Πέμπτης 17 Μάρτη 1988 εσωτερικά ωρίμασε  πλέον η σκέψη του για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή! Το φευγιό έχει ήδη ξεκινήσει! το σκοινί στο λαιμό του ξεκλείδωνε και του άνοιγε διάπλατα την πόρτα του Συνειδητού Θανάτου.

Νικόλα , έχεις αρχίσει πάλι τα ειρωνικά γέλια, τα σχόλια και να χλευάζεις όπως κοιτάζεις από «εκεί» που κόβεις τις βόλτες σου, με το άγριο βλέμμα γεμάτο με την πικρή γεύση του επαναστάτη που δεν τον παίζει πια η Ιστορία, ώστε να την βρίσκει περισσότερο!

Όχι όμως γιατί «έχασε» το παιχνίδι , αλλά γιατί το παιχνίδι τέλειωσε!

Γιατί από μόνοι μας, όχι μόνο «το χάσαμε», Νικόλα, αλλά το καταργήσαμε κιόλας.

Δεν υπάρχει πια «παιχνίδι» Νικόλα! (χρόνια τώρα! «Κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει αναμφιβόλως… τα ίδια και τα ίδια,…τα λόγια, μοναχά, μας απομείναν και οι θεωρίες, στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί»!)

“ Για μένα δεν υπάρχει ιδεολογικό μονοπάτι, γιατί έφτασα στο τέρμα, θα εκφράσω τις απόψεις μου μέσα από τη μουσική μου και τους στίχους μου. Χωρίς βία, με την αφέλεια και την αγνότητα των μικρών παιδιών τίποτε δεν θα με τρομάξει για να κάνω πίσω, ακολουθώ το δρόμο που μου όρισε η φύση. Ό,τι στραβό και ανάποδο αντιλαμβάνομαι σε αυτή τη ζωή, θα το χλευάζω και θα το τραγουδάω, από τον ψιλοκαυγά του ζευγαριού και τη συζυγική απιστία μέχρι την ανθρώπινη αναλγησία και την κοινωνική κατάκριση …” έλεγε στους ελάχιστους πραγματικά φίλους του.

Νικόλα, νοιώθω πως ότι και να πούνε, εσύ δεν λυπάσαι καθόλου για την ξεφτίλα αυτής της εποχής και δεν θα δακρύσουν τα πύρινα μάτια σου από τα βάσανα υποτίθεται των απλών ανθρώπων και άλλες τέτοιες μπούρδες.

Εσύ ξέρεις, πάντοτε ήξερες πως ο καθένας όσο μπόσικος και αν είναι απέναντι στο Σύστημα, είναι και ο μόνος υπαίτιος για το πρόβλημα του.

Γιατί όποιος έχει τσαγανό είτε τους τα χώνει από παντού και ό,τι θέλει ας προκύψει, είτε τα παρατάει μεγαλοπρεπώς, όπως έκανες και σύ!

( και μάλιστα -κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν- ακριβώς μία μέρα πριν υπογράψεις ένα μεγάλο συμβόλαιο κοινωνικής επιτυχίας και κοσμικής καταξίωσης στο μέγα παραμύθι των Μίντια όπως έλεγες εσύ.)

Στα κρασιά που πίναμε στον μπάρμπα Γιάννη και στην κυρά Ροζαλία  που λέγαμε ότι ξέραμε και κάναμε ότι θέλαμε! (ειδικά το χειμώνα του 1979 στο Σούσουρο της Θόλου στη Πλάκα.)

Ενώ χρόνια τώρα τους πίνουν τα διάφορα και λένε ότι θέλουνε και κάνουν ότι ξέρουνε μονάχα (πως γίνεται στον ένα παλαβιάρη εξήγησέ μου κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν!) και  τ ί π ο τ α   άλλο!

Τον απέφευγαν, τον έβριζαν και τον θεωρούσαν αλήτη (μετά θάνατον όλοι ήταν φίλοι του και κάτι έχουν να πούν στη t.v) τον έλεγαν σχιζοφρενή, απροσάρμοστο, μισογύνη, πάλι αυτός ο τρελός θα μας ζαλίσει· ελάχιστοι γνώριζαν το πόσο ευαίσθητος ήταν! ( και η αιτία που τον γονάτισε πιο πολύ  και τον τέλειωσε ήταν η αβάσιμη κατηγορία για βιασμό!Του βάραινε την ευαίσθητή του ψυχή, τον διέλυσε στην κυριολεξία!)

Νικόλα, σ΄ «αγαπάνε» ρε διάφοροι «διανοούμενοι» εδώ και χρόνια τώρα!

Και ξέρεις κάτι;

Οι περισσότεροι, περισσότερο σ΄ αγαπήσανε όταν ήταν σίγουροι ότι όντως έχεις φύγει από δώ, παρά όταν ήσουν ανάμεσα τους!

Είναι αυτή η σιγουριά που προσφέρει στους θλιβερούς μικροαστούς κουλτουριάρηδες ο θάνατος των αιρετικών!!! (συνέχεια σου έρχονταν από πίσω -σου άρπαζαν τα τραγούδια- δεν είχες όμως πιά το σάλιο να τους φτύσεις!)

Περίεργα τα πράγματα θα μου πεις ήλθαν αλλιώς, αλλιώτικα ή «αλλιώτερα», όπως θα έλεγες εσύ, κοροϊδεύοντας τη συμβατική γραφή και επικοινωνία! Ναι, Νικόλα, περίεργα πάντα ήταν τα πράγματα…

Κάθε στιγμή είναι η τελευταία έλεγες… αυτή η φιλοσοφική σκέψη σε περνά σε άλλη πραγματικότητα, που σβήνει κάθε άλλη· ισορροπείς στο τεντωμένο σκοινί της αυτοκαταστροφής!

Αναζητούσες (μετά κάποια στιγμή ζούσες πλέον χωρίς αναζήτηση!) Κροκανθρώπους, ανθρώπους αγνούς, αυθεντικούς, γεγονός που απέρριπτε θεσμούς και ιδεολογίες και μπορούσε να χαρακτηριστεί Αναρχικό μανιφέστο αν δεν καταργούσε ακόμα και την ίδια τη θεωρία της Αναρχίας! Εδώ είναι η σπουδαιότητα, στην διαφοροποίηση!

Απόγευμα Παρασκευής 18 Μάρτη 1988 στο νεκροταφείο της Καλλιθέας στη Νέα Σμύρνη έγινε η κηδεία του σε φορτισμένη ατμόσφαιρα παρουσία 100-130 ατόμων με τη φωνή της κυρά Μαρίκας  να του λέει «δεν ήξερα παιδί μου ότι είχες τόσους φίλους!»

Έκανες  μία μεγάλη Ζα…ζα…ζαβολιά…Μπαγάσα…και ας μη σου καιγόταν καρφί που αυτή περνούσε (η Λ…..) και δε σου ξαναμιλούσε…γιατί εσύ με τις ιδέες σου και οι άλλοι με τα λεφτά τους…Βαρέθηκες…

Ένα χρόνο μετά το 1989 ο Γερμανικός κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός WDR έκανε αφιέρωμα στα πλαίσια προγράμματος ¨οι Αιρετικοί του κόσμου¨ μία τρίωρη εκπομπή για τον Άσιμο!

Νικόλας Άσιμος: ένα πρόσωπο που δεν αλλοιώθηκε για να αρέσει… για να επιβιώσει ως άλλο…που έφυγε το ίδιο ελεύθερο!
“Στον Άνθρωπο που μου έδωσε στέγη, «στον πιτσιρικά» -όπως με αποκαλούσε- το χειμώνα του 1978 σε ένα υπόγειο της οδού Αραχώβης στα Εξάρχεια”

Καλοτάξιδος όπου και να είσαι φίλε Νικόλα!

                                                               16 Μαρτίου 2012

                                          Σας χαιρετώ ο Αναρχικός Μικρός Πρίγκιπας