Δημοσιογραφία, επάγγελμα η λειτούργημα;

Κανένας δημόσιος διάλογος στις κουμπότρυπες της τηλεόρασης...

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ 

            Κανένας δημόσιος διάλογος στις κουμπότρυπες της τηλεόρασης... (παράθυρα), καμία  συζήτηση για αξίες και οράματα. Ψάχνουμε να τις βρούμε σαν τον Διογένη με το φανάρι….. ακόμα και οι ελάχιστες προσπάθειες πνίγονται στη λάσπη της κλεφτουργιάς που υπάρχει γύρω μας.

            Τίποτε δεν υπάρχει που να μην αγοράζεται.

            Όλα είναι δυνατόν να πουληθούν, ακόμα και τα όνειρα εκμισθώνονται.

Χωρίς τσίπα ηθικής οι περισσότεροι καταγγέλλουν όλους τους άλλους για ανηθικότητα, χωρίς να είναι άξιοι να κρίνουν τους άλλους τους σκοτώνουν, τους θανατώνουν με διάφορους τρόπους* σαν ανίκανους, ποιοί; αυτοί που δεν κοιτάζονται ποτέ στον καθρέφτη για να μη δουν τα σκουλήκια του εγκεφάλου τους και τρομάξουν, αυτοί που εμφανίζονται σαν Ζορό και είναι Ιούδες, αυτοί που μόνο τις απόκριες ντύνονται ο εαυτός τους, αυτοί που οι περισσότεροι είναι αλήτες και ρουφιάνοι, παρουσιάζονται σαν χριστιανόπουλα και αντιστασιακοί, αυτοί που το πρωί  είναι με το λαό και τους πονεμένους και το βράδυ σταυλίζονται στις αυλές των αφεντικών τους, αυτοί που αλλάζουν πουκάμισο κάθε φορά που αλλάζει κυβέρνηση, αυτοί που την μία ημέρα είναι με τους εργαζόμενους και την άλλη με τους επιχειρηματίες-βιομηχάνους, αυτοί που κάνουν τις παρθένες και έχουν πουλήσει ως και την ψυχή από τα δισέγγονα τους στο διάβολο, αυτοί οι χωρίς σπονδυλική στήλη που αυτοδιαφημίζονται σαν τα μαντρόσκυλα της ανεξαρτησίας, αυτοί οι οσφυοκάμπτες που κάνουν τους αδέσμευτους, αυτοί που διαφημίζουν την πίστη τους, αυτοί που μιλούν για την διαπλοκή και τον εκμαυλισμό και είναι τα πρωτοπαλίκαρα τους.

            Οι πλέον αμαρτωλοί, οι σαρανταργυράδες, οι ξεφωνημένοι, αυτοί που αν τους πλησιάσεις στο ένα μέτρο ζέχνουν λόγω της φορμόλης που απολυμαίνονται, αυτοί που όχι απλώς δεν μπορούν να μιλήσουν για αξίες αλλά που με το λόγο τους καταρρακώνουν κάθε έννοια ηθικής.

            HΛΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ όμως (αυτούς που έχουν κάνει την πολιτική ζωή ευρωμεζούρα, αυτούς που την α γ ά π η, την ε ί ρη ν η, την α λ ή θ ε ι α τις έχουν βγάλει στη δημοπρασία, αυτούς που τη ζωή των παιδιών όλου του κόσμου την έχουν θάψει κάτω από τα σεντούκια τους) να τους λιώσουμε, έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς και πρέπει να τους χώσουμε, να μη τους διαβάζουμε, να μη τους ακούμε, να μη τους βλέπουμε, να τους απομονώσουμε γιατί δεν μπορεί να είναι οι πολλοί, είναι οι λίγοι και έχουν βυθίσει την κοινωνία στο σκοτάδι.

            Αν δεν γίνουν όλα αυτά και άλλα πολλά δεν θα συναντηθούμε στο δέλτα των ελπίδων μας.

                        «Η αυλαία έχει ανοίξει το κουκλοθέατρο έχει αρχίσει.

                         Ω, τι χαριτωμένες μαριονέτες!

                        ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΔΕΙ!»

                                                                                                                        3-1-2002

                                                            Σας χαιρετώ     Ο Αναρχικός Μικρός Πρίγκιπας