Έφυγε από τη ζωή ο Ρένος Ρώτας,

Έφυγε από τη ζωή ο  Ρένος Ρώτας, 

φίλος, συνεργάτης 

και μέλος του Κορινθιακού Θεάτρου <<Βασίλης Ρώτας>>.

To κ.θ.β.ρ. αισθάνεται περήφανο που συν ταξίδεψε θεατρικά μαζί του
και διδάχτηκε από αυτόν τόσα πολλά, όλα αυτά τα χρόνια.

Το βιογραφικό αυτό έγραψε ο Ρένος Ρώτας για το βιβλίο του:

ΜΑΖΙ παραβάσεις του συλλογικού χαρακτήρα της ζωής

και αρρώστιες των ατόμων.

Εκδόσεις Πορεία, Ιούνιος 2012.

Ρένος Παναγιώτης Ρώτας:
Είμαι το πρώτο από τα τρία παιδιά του

ποιητή και λογοτέχνη Βασίλη Ρώτα.
Γεννήθηκα πριν από 90 χρόνια,

στις 28-3-1922 στη Γερμανία
όπου ζούσαν οι γονείς μου. Στα 17 μου
χρόνια αντιμετώπισα το δίλημμα των σπουδών.
Οι θείες μου, αδελφέςτου πατέρα μου,
από τότε που ήμουν μωρό έλεγαν:
ο Ρένος μας θα γίνει
γιατρός σαν τον παππού του.
Ο ίδιος είχα γοητευτεί από τον
ηλεκτρισμό ως επιστήμη
και αναρωτιόμουνα κατά πού να πάω.
Ο πατέρας
μου μ΄ έστειλε να συζητήσω το πρόβλημα
με τον φίλο του διακεκριμένο γιατρό
εκείνης της εποχής Νικόλαο Σμπαρούνη.
Ο Σμπαρούνης μου ΄πε την φράση:

“κοίτα να δεις, όλες οι επιστήμες
είναι ένα σύνολο ειδικών γνώσεων.

Η ιατρική έχει βέβαια και αυτή τις πολύ σημαντικές γνώσεις της,
ωστόσο προϋποθέτει και κάτι άλλο:
την ανθρωπιά του γιατρού, που πάνω
απ΄ όλα ενδιαφέρεται για την ατομική ιδιαιτερότητα
δηλαδή για το γεγονός, ότι κανένα ανθρώπινο άτομο επί της γης
δεν είναι ακριβές αντίγραφο ενός άλλου.
Η ανίχνευση αυτής της ιδιαιτερότητας είναι καθοριστική για
μιαν αποτελεσματική θεραπεία της ατομικής αρρώστιας και ο γιατρός
που καλείται να βοηθήσει δεν έχει το δικαίωμα να κουραστεί και να
παρατήσει τα πράγματα στη μέση”. Έφυγα χοροπηδώντας από το
διαμέρισμα του εκλεκτού φίλου του πατέρα μου και ακολούθησα το
δρόμο του γιατρού. Δούλεψα ήδη κοντά 70 χρόνια ως γενικός γιατρός
και παθολόγος. Θεωρούσα δουλειά μου όχι να κρίνω τους α-σθενείς μου,
αλλά, όπου μπορώ, να τους βοηθήσω και με την δική μου δύναμη,
να δυναμώσουν.