Λίγο πριν… από το τέλος

Τα τελευταία τρία χρόνια, η χώρα μας βιώνει μια πρωτοφανή και συνεχή κρίση, η οποία έχει διαλύσει τη πατρίδα μας και έχει επιδράσει με τον χειρότερο τρόπο στους πολίτες και σε κάθε είδους  δραστηριότητα.

Το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό είναι βαθιά κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό και ψυχολογικό. Παρά τα εξοντωτικά μέτρα, που λαμβάνονται όχι μόνο δεν φαίνεται ακτίνα φωτός αλλά γίνεται πιο έντονο, σκληρό και πολύπλοκο. Δυστυχώς ο ελληνικός λαός, παρά τις συνεχείς θυσίες, τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλει έχει καταστεί, χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά, έρμαιο των Αγορών και των ανεξέλεγκτων Τραπεζών. Επιβάλλονται βαρύτατοι φόροι, λαμβάνονται οριζόντια μέτρα επί δικαίων και αδίκων, εξοντώνεται το κράτος πρόνοιας και μηδενίζεται η συνοχή της κοινωνίας και φθείρεται η Δημοκρατία. Συγχρόνως αφαιρούν κάθε δημιουργική ικμάδα των πολιτών, μηδενίζουν τον ψυχισμό, επιβάλλουν την πλήρη αδιαφορία και τη συνεχή απραξία. Κύρια ευθύνη για την κατάσταση αυτή έχει το ισχύον πολιτικό σύστημα και το κατά κανόνα ανεπαρκές και παρωχημένο πολιτικό προσωπικό να διαχειρισθεί αυτή τη κρίση και να δημιουργήσει τις κατάλληλες  συνθήκες για να εξέλθει η χώρα από αυτή. Είναι το υπάρχον πολιτικό σύστημα ο κύριος ένοχος πού μας έφερε σε αυτή τη κατάσταση και είναι τουλάχιστο οξύμωρο, το ίδιο το σύστημα πού μας έφερε σε αυτό το χάλι, να καλείται να μας σώσει. Ακόμα είναι ολέθρια όλα τα μέτρα πού προτείνει το σύστημα αυτό, μέτρα πού λαμβάνονται σε κρίσεις πανικού, μόνο με αριθμητικές εκτιμήσεις, χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό και χωρίς αξιοποίηση όλων των δυνάμεων. Μέτρα πού απευθύνονται στο παρόν, ένα παρόν φορτωμένο με απειλές και καθόλου στο μέλλον. Και των οποίων, η εφαρμογή αμέσως μετά, θα έχει ακόμα πιο τραγικές επιπτώσεις, χωρίς να προσφέρουν τη λύση, η οποία βρίσκεται αλλού.

 Φαίνεται καθαρά ότι υπάρχει ιδιοτέλεια της εξουσίας και των πολιτικών που προτείνει το Σύστημα, πολιτικές πού δεν θίγουν  τις δομές της εξουσίας , τους εκπροσώπους αυτής , πολιτικές πού έχουν στόχο να καλύψουν τις άγνωστες προς το παρόν δεσμεύσεις των κρατούντων. Ακόμα δε την εποχή αυτή, εποχή πολέμου, χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους, ιδέες, αντιλήψεις και εργαλεία για να βγούμε από την κρίση. Δεν προσφέρουν ελπίδα, όραμα και έμπνευση για συμμετοχή των πολιτών στο μεγάλο αγώνα πού χρειάζεται η χώρα μας. Η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος υλοποιείται και εκφράζεται μέσω της ανεπάρκειας των μέτρων.

Ούτε αξιοποιήθηκε με έξυπνο και σώφρονα τρόπο η διακυβέρνηση της χώρας από τον κο Παπαδήμο. Απεναντίας καταπολεμήθηκε, χάθηκε πολύτιμος χρόνος και μεγάλωσε υπέρμετρα το χρέος.  Έτσι θα είχε τη δυνατότητα το πολιτικό σύστημα να αναγεννηθεί σ’ ένα σύγχρονο, ευέλικτο και επαρκές για τη νέα εποχή. Παρόλα αυτά η κρίση χρησιμοποιήθηκε από μερικούς για προσωπικές πολιτικές και ιδιοτέλειες. Πολλοί εξ’ αυτών ήταν αντιμνημονιακοί , εκτός κυβέρνησης για να γίνουν ένθερμοι οπαδοί του Μνημονίου, όταν έγιναν κυβέρνηση. Από αυτή τη συμπεριφορά θα πρέπει να ζητήσουμε να ακολουθήσουν πέρα από το οικονομικό και ένα πολιτικό Μνημόνιο, πού θα έχει στόχο την εξυγίανση των πολιτικών πραγμάτων.

Η κατάσταση της πατρίδος μας, είναι κατάσταση πολέμου, είναι οριακή και εντελώς κρίσιμη. Απαιτεί τη συμμετοχή όλων των πολιτών ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας χωρίς Μεσσίες και προστάτες.

Χρειάζονται όλοι οι πολίτες, οι καθημερινοί άνθρωποι, οι οποίοι εργάζονται, παράγουν, δημιουργούν στον τόπο αυτό.

 Χρειάζονται άνθρωποι απλοί, νοικοκυραίοι στην αντίληψη, με παραδόσεις και αξίες. Χρειάζονται πολιτικοί οι οποίοι αγαπούν την χώρα τους , οι οποίοι συνομιλούν με το λαό έντιμα και καθαρά.

Πολιτικοί οι οποίοι μπορούν να εμπνεύσουν το λαό, να τον κάνουν να πιστέψει στις μεγάλες ικανότητες πού έχει και στις δυνατότητες πού προσφέρει η πατρίδα μας.

 Πολιτικοί οι οποίοι διαθέτουν προσόντα, πυγμή, ανθρωπιά, εργατικότητα και ήθος. Πολιτικοί όχι προικολήπτες της εξουσίας αλλά εργάτες του λαού και της κοινωνίας. Και υπάρχουν πολλοί από αυτούς. Είναι οι υγιείς δυνάμεις, οι πατριωτικές δυνάμεις που τόσο χρόνια φρόντιζαν οι κομματικοί μηχανισμοί, τα σταλινικού τύπου ελληνικά κόμματα, τα συμφέροντα, οι μόνιμοι επικαρπωτές της κρατικής εξουσίας να τις συκοφαντούν, να τις κρατούν μακριά και να τις αποκλείουν.

Ήλθε πλέον η ώρα τους.  

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ε. ΠΑΠΑΦΩΤΙΟΥ  

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ Ε.Μ.Π.