ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ- ΜΕΡΟΣ 2ο!

                      

 ΣΤΑ  ΔΙΧΤΥΑ  ΤΗΣ  ΤΡΟΪΚΑΣ- ΜΕΡΟΣ 2ο!            

                                              Του Γιάννη Β. Καραπανάγου

Για τα άρθρα που δημοσιεύω, δέχομαι προφορικά ή γραπτά (μέσω e-mails) σχόλια, τα οποία είναι πάντα ευπρόσδεκτα. Για το άρθρο μου ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα την 17^η Νοεμβρίου 2012, έλαβα e-mail, το οποίο περιέχει μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη από αναγνώστρια, η οποία κατέχει δημόσιο αξίωμα. Εκτιμώ ότι θα πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας και το παραθέτω.

<< Ωραίο το άρθρο σου και συμφωνώ μαζί σου. Όμως, ξέρεις κάτι; Βαρέθηκα να ακούω συνέχεια για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, αναλύσεις και κόντρα αναλύσεις, κρίσεις και επικρίσεις, ενώ δεν βλέπω λύσεις και σταματημό στην κατρακύλα.

Δεν είμαι πολιτικός και ξέρεις ότι η πολιτική δεν είναι στα ενδιαφέροντά μου. Όμως σαν πολίτης θα έβλεπα με πολύ ενδιαφέρον ένα άρθρο που θα μου έδινε μια νότα αισιοδοξίας μέσα στο μαύρο χάος. Θα ήταν ένα λουλουδάκι μέσα στον πάγο, θα ημέρευε τη ψυχή μου, όταν θα ήξερα ότι η ελπίδα δεν έχει πεθάνει ακόμα, επειδή, όπως λένε, πεθαίνει πάντα τελευταία. Έτσι θα υπάρχει και για μένα λόγος να ζω σ΄ αυτήν την όμορφη χώρα.
Εμείς σαν Έλληνες πρέπει πρώτα να αλλάξουμε και μετά να ζητάμε και από τους άλλους να μας σεβαστούν. Πρώτα η επανάσταση ενάντια στον εαυτό μας που δεν σέβεται, που εκμεταλλεύεται, που συμφεροντολογεί, που κουτσομπολεύει, που κλέβει, που ψεύδεται, που τεμπελιάζει, που κοροϊδεύει και στη συνέχεια η επανάσταση ενάντια σε όλα αυτά του πολιτικού συστήματος που μας καταδυναστεύουν. Δεν ξέρω αν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου. Όλα πια γίνονται τόσο γρήγορα. Όμως μέσα μου πιστεύω πως, η ελπίδα δεν έχει πεθάνει ακόμα.

Δεν πιστεύω πως οι συμπλοκές στο κέντρο της Αθήνας και οι πορείες πηγάζουν από το αληθινό ενδιαφέρον των Ελλήνων για την Ελλάδα. Αυτοί που κατεβαίνουν στην πλειοψηφία δεν είναι αυτοί που πραγματικά υποφέρουν, οι άνεργοι, αλλά αυτοί των οποίων τα συμφέροντα θίγονται. Χάνουν την «μαρμότα» και τους ενοχλεί που δεν θα μπορούν να αποθηκεύσουν, ν΄αποταμιεύσουν, να συγκεντρώσουν χρήματα και υλικά αγαθά για την οικογένειά τους. Διαμαρτύρονται όλοι αυτοί που χάνουν τα φακελάκια, τα κρυφά κάτω από το τραπέζι, οι «δεν πληρώνω», οι φοροφυγάδες, τα μαύρα,  και όλοι οι βολεμένοι στο υπάρχον οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό σύστημα.

Το Δικαστικό σώμα έπρεπε να υποστεί μισθολογικές μειώσεις για να πει πως μέτρα του 3^ου μνημονίου είναι αντισυνταγματικά. Που ήταν πριν, όταν εμένα ξεκίνησαν να μου κόβουν το μισθό μου, το δώρο μου, την αξιοπρέπεια μου και τώρα ζω στα όρια της φτώχιας, σ΄ ένα σπίτι χωρίς ρεύμα και να συμβιβάζομαι με τα λίγα; Να στερούμαι μια βόλτα, έναν καφέ, για να μπορώ να είμαι εντάξει στις οικονομικές μου υποχρεώσεις.

Εγώ δεν έκλεψα, δεν πήρα μαύρα, δεν φοροδιέφυγα. Ίσως γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας μου, ίσως γιατί δεν μου δόθηκε η ευκαιρία, ίσως...! Και υποφέρω όταν έρχεται ο βολεμένος ξάδελφός μου, που δουλεύει 18 ώρες την εβδομάδα και τις υπόλοιπες ώρες κάνει ιδιαίτερα, σε σημείο που δεν έχει χρόνο για άλλα πράγματα και φυσικά διαμαρτύρεται γιατί του κόβουν το μισθό των πολλών ωρών που  «δουλεύει».

Δεν ακούω τους πολιτικούς ψεύτες. Όλοι τους είναι ψεύτες. Όταν γίνεσαι Έλληνας πολιτικός για μένα χάνεις την αξιοπρέπειά σου, ξεπουλάς την ψυχή σου για αναγνώριση, δύναμη και χρήμα, γιατί πάντα έτσι ήταν οι πολιτικοί στην Ελλάδα. Το προσωπικό συμφέρον πάνω από όλα. Γι’ αυτό και δεν μου άρεσε ποτέ η πολιτική, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Χαίρομαι όταν σε άλλα κράτη παραιτούνται οι πολιτικοί γιατί έκαναν κάποιο λάθος χειρισμό και οδήγησαν τον λαό σε δυσμενή κατάσταση. Αυτούς τους πολιτικούς  θαυμάζω γιατί διαθέτουν ήθος και ακεραιότητα. Γιατί σκοπός τους είναι η υπηρεσία στους πολίτες του κράτους που τους ψήφισαν. Σε μας εδώ όλοι είναι «κοκόρια» και πίσω τους κρύβονται κάποιοι «μεγάλοι», κάποιων άλλων χωρών, που ζητάνε πάντα ανταλλάγματα.

Δεν είμαστε λαός που μπορεί να ξεκινήσει από το τίποτα, γιατί απλά δεν έχουμε μάθει να δουλεύουμε, να δημιουργούμε, να λειτουργούμε σαν ομάδα, να αγαπάμε την Χώρα μας. Όπως κάνει τόσα χρόνια η μισητή, για τους Έλληνες, Γερμανία.

Δεν είμαστε λαός που θέλει να ξεκινήσει από το μηδέν. Σε περίπτωση πτώχευσης της Ελλάδας μας, εγώ που έχω 10 δραχμές στην άκρη θα μπορέσω να αγοράσω από τον κακομοίρη που θα ζητάει να θρέψει την οικογένειά του, το σπίτι του, την περιουσία του.

 Όλοι θα λειτουργήσουν σαν όρνια έτοιμα να αρπάξουν όσα το μέχρι τώρα σύστημα δεν τους το είχε επιτρέψει, γιατί δεν ήταν τόσο πλούσιοι. Αυτοί είναι οι Έλληνες, τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους.

Λυπάμαι που ζω σε μια τόσο όμορφη χώρα με τόσο «κακούς» χαρακτήρες ανθρώπων, σ΄ ένα σύστημα που προωθεί την «κουκούλα» και την «πορνεία» σε όλες τις μορφές.
Ο Έλληνας για μένα πρέπει να αλλάξει συνήθειες, συμπεριφορές και χαρακτήρα για να έχουμε και Πολιτικούς άξιους που θα τον προστατεύουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Γιατί απλά τα κριτήρια επιλογής τους θα είναι μέσα από αξίες και όχι από συμφέροντα>>.

Τα όποια σχόλια και συμπεράσματα δικά σας.