Του Δημήτρη Καραπατά*
Θεώμαι πως η μεγαθυμία του Κώστα Λογοθέτη είναι μέρος μιας αδιάλειπτης πρακτικής που είναι
αλυσοδεμένη στο κάβο των εξωθεσμικών συμφερόντων και η τελική της
στοχοπροσήλωση, είναι η λεηλασία του τόπου.
Τα υπολείμματα δωσιλογισμού της, «κοπροκρατούν»
(ρήμα του Ελύτη), το δόλιο μας δήμο, στον αναχρονισμό και την υστέρηση. Προς
αποφυγή κάποιου νοητικού ατυχήματος και για να μην σπεύσει κάποιος
λεπτοστόμαχος «δάνδης του πνεύματος» να προσάψει αλλότριες προθέσεις μιας
σκεβρωμένης περγαμηνής, ο γράφων είναι υποχρεωμένος από τη συνειδησιακό του
καθήκον αλλά και από την απροσμέτρητη μου αγάπη για αυτόν τον τόπο, να μην
συνθηκολογεί και να στηλιτεύει τις δυσώδεις πολιτικές από όπου και αν προέρχονται.
Έτσι, λοιπόν, μέμφεται και τις πολιτικές επιλογές του ΚώσταΛογοθέτη,
που είναι αποτέλεσμα και του ψυχισμού του, ενώ εξελίχθηκαν σε μάστιγα για τον
τόπο και ιστορούν γιατί η δημοτική αρχή Λογοθέτη μεταλλάχθηκε σε λόμπι
καταστροφής για τους πολίτες. Η αξιοδάκρυτη διοίκηση Λογοθέτη, με μια απολιτίκ
προσέγγιση που αγγίζει τα όρια της προσβολής
για τον πολίτη, είναι εμφανώς προσκολλημένη σε άσχετα θέματα ελάσσονος
σημασίας, ενώ διαρκώς βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια ακατάσχετη και ανοημάτιστη
φλυαρία με πενιχρές δικαιολογίες για το ακαρποφόρητο των επιλογών της.
Ο ευπορήσας(;) δήμαρχος Κώστας Λογοθέτης εξακολουθεί να μην
τολμά να βάλει τα δάχτυλα του επί των τύπων των ήλων και βρίσκεται μονίμως σε
τέλεια σύγχυση και πολιτικό τέλμα που γίνεται προοίμιο ενός πολιτικοκοινωνικού
σπαραγμού που μοιάζει με το λάκκο των εχιδνών. Παρά τις ογκούμενες αντιδράσεις
των πολιτών, η δημοτική αρχή Λογοθέτη δεν προσπαθεί να σώσει την παρτίδα,
στρουθοκαμηλίζει και κατευθύνεται προς βαθιά νερά χωρίς εξάντα. Ουδείς των
πολιτών μπορεί να θεωρεί αδέξιο δήμαρχο και ξεπεσμένο πολιτικά «άγγελο» τον Κώστα
Λογοθέτη και εξυπακούεται πως η κάθε ιταμή αξίωση του, δεν μπορεί παρά να
εκλαμβάνεται ως καίριο πλήγμα για τα συμφέροντα του τόπου.
Είναι ανεπίδεκτο πάσης παρερμηνείας, πως τα συμφέροντα του τόπου
δεν μπορούν να υποκύπτουν στα πενιχρά χρησιμοθηριακά κριτήρια του δημάρχου με
τις διφορούμενες πολιτικές. Κατόπιν των προαναφερομένων η διοίκηση Λογοθέτη δεν
αποτελεί επ’ ουδενί τρόπο το φάρο μέσα στα πολιτικά σκοτάδια, ενώ είναι
αλλοπαρμένη και κούφια όπως τα λόγια της και προκαλεί πολιτική ασφυξία στους
δημότες της αφού είναι ορατό από που κινιτροδοτείται. Δεν ξέρει τι της γίνεται
(quo vadimus, quid facimus) - που πάει και τι
πράττει, ενώ καθημερινά εισέρχεται όλο και πιο βαθιά στην άβυσσο της ασυδοσίας
και του μηδενισμού.
Η διοίκηση Λογοθέτη δεν είναι ο κατάλληλος πλοηγός που θα
μας οδηγήσει προς τον ελπιδοφόρο ορίζοντα, αλλά αντιθέτως μας οδηγεί σε
επικίνδυνους ατραπούς. Δεν δίστασε εν ονόματι του καθεστώτος προστασίας της, η
δημοτική αρχή Λογοθέτη να επιχειρήσει ακόμη και την χαλιναγώγηση του
δημοσιογραφικού φρονήματος, ώστε η είδηση ακόμη και αν φτάσει στο δημότη να
είναι ραφιναρισμένη και να μην εγείρει αντιδράσεις. Αιδώς.
Το μόνο όμως που κατάφερε ήταν να πάρει με το μέρος της μόνο
αυτό που τής άξιζε και είναι η καταγέλαστη δημοσιογραφία, η οποία σημειωτέον
απέτυχε παταγωδώς να παρουσιάσει τον Κώστα Λογοθέτη ως πεπαιδευμένο πολιτικό.
Όποιος διάβαζε ή διαβάζει αυτά που έγραφαν ή γράφονται από
αυτές τις εθνομηδενιστικές και λαοπροδοτικές πέννες, του έρχεται άθελα του στο
νου, το ποίημα του Έλιοτ «Οι Κούφιοι Άνθρωποι».
Σύμπασα η τοπική κοινωνία γνωρίζει πως για να φτάσεις ψηλά
στις μέρες μας, πρέπει να είσαι όχι μόνο κούφιος πολιτικά και ψυχικά, αλλά να
προσκυνήσεις και να είσαι αλλοπαρμένος, που σημαίνει από άλλους, παρμένους για
να μην χαρακτηρισθεί πουλημένος!
Ο δημότης, όμως, είναι η καλύτερη εποπτική δομή και παρά τον
πόλεμο που δέχεται είναι απροσκύνητος και δεν θα υποκύψει στη μοίρα που του
επιφύλαξαν οι δήμιοι του. Δεν θα χάσει τον στόχο του, θα ελιχθεί και δεν θα ενδώσουν
στο σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου το θύμα συμπαθεί τελικά τον βασανιστή του.
Οι πολίτες του δήμου ψυχαναιμίστηκαν τη δημοτική αρχή
Λογοθέτη και σε καμία των περιπτώσεων δεν θα δεχτούν να έχουν μια σκέψη δετή
που τους την πλάσανε οι δυνατοί όπως έγραψε και ο Βάρναλης.
Συ είσαι ένας άνθρωπος νεκρός. Πάει
καιρός που έχεις πεθάνει, αλλά δεν το έχεις μάθει.
Μακρυγιάννης
*Ο Δημήτρης Καραπατάς,
είναι επιχειρηματίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου