ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΑΗ

           

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ  ΤΟΝ  ΜΑΗ  

 Γράφει ο Χ.Παντελέου

 
  Άδειοι οι δρόμοι και οι πλατείες από τους εξαθλιωμένους Έλληνες εργαζόμενους και μη σε κάθε προσπάθεια συσπείρωση τους, είτε με τη μορφή της απεργίας, είτε με τη μορφή αγανάκτησης. Πέρα από την μεγαλειώδη καλοκαιρινή συγκέντρωση του Συντάγματος η Ελλάδα έπαψε να αντιστέκεται. Ξεθύμανε;  Ξεφούσκωσε  η τόση μεγάλη οργή του κόσμου σε τόσο μικρό διάστημα; Κόντυνε η μνήμη μας; Λύθηκαν τα προβλήματά μας;
 Αντίθετα οι αυτοκτονίες συνεχίζουν να γίνονται με γεωμετρική πρόοδο. Τα συσσίτια πολλαπλασιάζονται, οι περιουσίες χάνονται εν μια νυκτί. Οι συνθήκες  διαβίωσης δεν διαφέρουν από την εποχή των σπηλαίων. Λάμπες πετρελαίου αντί ηλεκτρικού, οι κατσαρόλες δεν μπαίνουν σε καθημερινή βάση στη φωτιά με φαγητό. Δουλεία κατάντησε η δουλειά αν είσαι τυχερός και κριθείς αναγκαίος και δεν απολυθείς.
 Τα σχολιαρόπαιδα νηστικά φεύγουν από το σπίτι δίχως το ευρώ για να ξεγελάσουν την πείνα τους μέχρι το μεσημέρι. Χωρίς να είναι σίγουρο πως γυρνώντας σπίτι θα βρουν φαγητό. Αν κάποιος καθίσει με ψυχρό μάτι και δει πως φτάσαμε εδώ θα καταλάβει πως δεν είναι τυχαίο. Σήμερα πλέον του 50% των μαθητών είναι από μονογονεϊκές οικογένειες, που πολύ πιθανόν ο γονέας [γυναίκα ή άνδρας] να έχασε την δουλειά του. Θυμάμαι στην εποχή μου από 35 συμμαθητές  δεν υπήρχε κανένας με έναν γονέα. Η πλαστή ευημερία που δόθηκε και ζήσαμε μας άλλαξε συμπεριφορές γενεών  που μάλλον καλό προσέφεραν στην οικογένεια και κοινωνία παρά κακό. Έτσι αρχίζει το «ξήλωμα» της οικογενειακής και κοινωνικής συνοχής που μας δίνει εύκολη λεία στα σχέδιά τους. Είμαστε από τους λαούς που ποτέ δεν συμφωνούμε ούτε καν με τον εαυτό μας πόσο μάλλον με τον σύντροφό μας αλλά αυτό δεν σημαίνει πως στο πρώτο συννεφάκι διαλύουμε μιαν οικογένεια επειδή έχουμε την δουλειά μας και είμαστε οικονομικά ανεξάρτητοι [νομίζαμε]. Τώρα που ήρθε ο λογαριασμός να πληρώσουμε βλέπουμε πως δέσμιοι χειροπόδαρα ήμασταν σε τράπεζες για δάνεια και πλείστες μη απαραίτητες ανέσεις που τόσα χρόνια δεν είχαμε και δεν χάσαμε και τίποτα το σπουδαίο…  
   Τα περήφανα γηρατειά δυσκολεύονται να πάρουν τα φάρμακά τους, όπως επίσης και οι χρόνιοι πάσχοντες. Φωνές διαμαρτυρίες από παραμεθόριους τόπους και όχι μόνο πως το σύστημα συνταγογράφισης δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες[πέφτει],  περνούν στα ψιλά. Τα ραντεβού χάνονται ελαφρά τη καρδία με χίλιες δυο δικαιολογίες και όλα αυτά γιατί όλες οι αποφάσεις και σχεδιασμοί γίνονται από ανθρώπους που στο μυαλό τους δεν έχουν το καλό του πολίτη αλλά τις μεγάλες εταιρείες που λυμαίνονται από την υγεία μέχρι  την ηλεκτρονική προμήθεια και υποστήριξη…
Οι δημόσιες υπηρεσίες και παροχές πλήρως εγκαταλειμμένες στην χλεύη και την αποδοκιμασία  των πολιτών. Τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης συνηγορούν σ΄ αυτήν την μεθοδευμένη σκευωρία και δείχνουν το δάχτυλο αντί το φεγγάρι. Όλες οι ανώτερες και  ανώτατες θέσεις έχουν δοθεί σε μέτριους μέχρι ανύπαρκτους ημέτερους με μόνο προσόν το σάλιο και την κομματική τυφλή υποταγή. Σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται και η συνδικα-ληστική  κομματική συμμορία να καταπνίξει ό,τι μπορεί να περισώσει κάθε σωστός και υπεύθυνος εργαζόμενος και πιστέψτε με υπάρχουν πάρα πολλοί σε κάθε δημόσια υπηρεσία. Άγιος Σάββας έχει καταντήσει το δημόσιο. Ένα καρκινοπαθές σώμα που όσο το γρηγορότερο ταφεί έστω ζωντανό τόσο θα εξευμενίσει, προσωρινά, τις Πυθίες που το αποζητούν εναγωνίως. Είναι λύση όμως; Περνώντας στους ιδιώτες οι δημόσιες υπηρεσίες θα λυθούν τα προβλήματα; ΟΧΙ. Ο ιδιώτης κατ΄ αρχάς θα κάνει αξιολόγηση και να είστε σίγουροι πως το 90% των δημοσίων υπαλλήλων δεν πληρούν τα κριτήρια και τις γνώσεις για τις θέσεις που κατέχουν. Θα προσλάβει με μισθούς Βουλγαρίας πανεπιστημιακού επιπέδου υπαλλήλους που αυτή τη στιγμή νοικιάζονται στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα, που στην καθομιλουμένη λέγονται ΜΚΟ, γιατί όχι και λαθρομετανάστες. Τι τους εμποδίζει ένα νομοσχέδιο αρκεί. Αυτοί πουλούν τη μάνα τους σ΄ ένα νομοσχέδιο θα  κολλήσουν; Έτσι θα έχουν πετύχει τους στόχους τους. Μισθοί Βουλγαρίας, ωράρια σκλάβων, κόστος ζωής Αμερικής. Ο απλός πολίτης θα έχει και πάλι εξαπατηθεί όταν θα βλέπει το παιδί του που το σπούδασε με τόσες οικονομικές θυσίες, μιας και έχουμε δωρεάν παιδεία, να δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί σε μια από τις πολυεθνικές που θα καταληστεύουν όχι μόνο τον εθνικό πλούτο αλλά και το εθνικό εργατικό δυναμικό.  
 Αυτό  μπορεί να το κάνει το κράτος; Σίγουρα όχι γιατί το ίδιο το κράτος τους  προσέλαβε χωρίς να τον ενδιαφέρει αν είναι ικανοί για την θέση. Αν όμως στείλει σπίτι  όλους τους αργόμισθους του δημοσίου και αντικαταστήσει με νέο αίμα τους αποδειγμένα ανίκανους να δείτε πως δεν θα χρειαστεί τίποτα από όσα μας κάνουν πλύση εγκεφάλου οι κάθε καλοπληρωμένοι [παπαγάλοι]ειδήμονες. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει πρώτα αυτοί να μας αδειάσουν την γωνιά και στην δημοκρατία[όχι όπως την αναλύουν και αντιλαμβάνονται αυτοί], ναι δεν υπάρχουν αδιέξοδα, θα βρούμε τη λύση. ..
Φλεβάρης! Δεν είναι μακριά και ο Ελληνικός Μάης.