ΛΟΥΤΡΑΚΙ: Ο ΒΙΟΣ, ΑΒΙΩΤΟΣ

  

Φανερώς, η αδιάλειπτη ασυδοσία των κυβερνώντων και πολιτικά επικρατούντων του δήμου μας, πρέπει in premptu (γρήγορα), να ανακοπεί δραστικά, διότι ο βδόλος των επιλογών τους, διαχέεται πλέον στην τοπική κοινωνία και κάνει το βίο των πολιτών, αβίωτο.

Οι έχουσες και έχοντες πολιτική όσφρηση, μπορούν να το αισθανθούν αυτό, σε αντίθεση με τους ζοφερούς ταγούς μας, που όπως δείχνουν οι καταστάσεις όχι μόνο έχουν στομώσει όλες των οι αισθήσεις και πλέον δεν ενοχλούνται από αυτό το αποκρουστικό γεγονός που δηλητηριάζει τον τόπο μας, αλλά αναίσχυντα το έχουν κάνει κτήμα και προέκταση του πολιτικού εαυτού τους.

Στο σημείο αυτό ο γράφων υπογραμμίζει πως τα βέλη του δεν στοχεύουν παντάπασιν το πολιτικό προσωπικό, γιατί όπως είναι γνωστό τις πάσι, στον κανόνα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Ο βαθύβουλος πολίτης, μπορεί επίσης να διακρίνει και την ακηδία (αδιαφορία), της εν λόγω πολιτικής κάστας για ζέοντα ζητημάτων του δήμου όπως, η αποψίλωση από διοικητικές υπηρεσίες του τόπου, η σκοπούμενη υποβάθμιση του αστικού ιστού και του παραλιακού μετώπου της φημισμένης μας λουτρόπολης, η ανεκπλήρωτη υποχρέωση του καζίνο για κατασκευή μαρίνας σκαφών, (σημειωτέον κάποια από αυτά τα πεπαλαιωμένα και άχρηστα πλέον πολιτικά υλικά, στην εναγώνια και ατέρμονη προσπάθεια που καταβάλουν να μην ξοδευτεί το καζίνο, ισχυρίζονται πως δεν είναι έργο σημαντικό), το καταγκρέμισμα μεγάλων δημοτικών έργων όπως το υδροθεραπευτήριο και το κολυμβητήριο για να δοθούν σε ιδιώτες ή και το καταφρόνιο του ονόματος του Λουτρακίου που έχει αναλάβει εργολαβικά ο ακλεής δήμαρχος Κώστας Λογοθέτης και η πολιτική ουρά του.

Σιμά σε αυτόν τον εσμό πολιτικών παρασίτων, κάποιοι αξιοδάκρυτοι άνθρωποι, σε ρόλο δημοσιογράφου, φρενώλη, με κραυγαλέα δουλοφροσύνη και έντονο ραγιαδισμό, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται «επαγγελματίες των μεγάλων αποκαλύψεων», που διακηρύττουν όλα στο φως, ωστόσο, στην πραγματικότητα προσπαθούν να θέσουν στο στόχασστρο όσους τολμούν να αναδείξουν τις αιτίες της ολικής μας κατολίσθησης, ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων υπεύθυνων ταγών. Γι’ αυτό και οι συγκεκριμένοι λοίσθιοι αργυρώνητοι πλανευτές (με διακριτούς «εργοδότες»), με προχειρολογήματα και με κατεδαφιστικά λόγια, επιτίθενται μόνο για να κατεδαφίσουν αξίες και άξιους και για να γκρεμίσουν όσια και ιερά.

Δεν θα εκπλήξουν κανένα εχέφρονα πολίτη, αν κάποια μέρα αυτοί οι δωσίλογοι, γράψουν πως για το κατάντημα μας, φταίει το γεγονός ότι «με υποκίνηση σκοτεινών δυνάμεων, ξεφύγαμε από τη θερμή αγκαλιά του σουλτάνου, κάνοντας την επάρατη επανάσταση του ’21». Κι αυτό στα πρότυπα του μοναχού Γεράσιμου Παπαδόπουλου που δρούσε τον καιρό εκείνο υπονομευτικά στον αγώνα του έθνους λέγοντας ότι «Οι ραγιάδες παρακινηθέντες από κάποιους διαβόλους ξένους, ήλθαν σε αυτή την παραφροσύνη», δηλαδή την επανάσταση. Θα αναρωτιέστε βέβαια αν είναι δυνατόν να γράφονται στον καιρό μας τέτοια πράγματα; Στο σημερινό κακό μας τον καιρό (και δεν το εννοώ μετεωρολογικώς) από τέτοιες εθνοπροδοτικές και κατευθυνόμενες πένες μόνο τέτοια γράφονται...

Ασφαλώς, δεν είμαστε όλοι απόγονοι του Κολοκοτρώνη που διακήρυττε «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», σπορά άφησε και ο Νενέκος. «Αισχρόν το γ’ αισχρόν, καν δοκή καν μη δοκή» (και το κακό είναι κακό κι αν φαίνεται κι αν δεν φαίνεται), όπως έλεγε ο κυνικός φιλόσοφος Αντισθένης. Γι’ αυτό και ο γράφων πάντοτε υποστήριζε, υποστηρίζει και θα υποστηρίζει πως η πιο ρεαλιστική και ωφέλιμη πολιτική είναι η τιμιότητα και δεν είναι τυχαίο πως στην αρχαιότητα «ατιμία» έλεγαν την στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων!

Ένζημο που έχει εξατμιστεί από το πολιτικό και δημοσιογραφικό σύμφυρμα, που καταστρατηγεί τα συμφέροντα του τόπου μας και τον έχει κάνει να μοιάζει σαν το πτώμα του Καντάφι, που σύρεται πίσω από το άρμα κατοχής των οικονομικών συμφερόντων του δήμου μας.

Έτσι, οι προαναφερόμενοι αποδείχθηκαν «τρέσαντες» όπως θα έλεγαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, δηλαδή ριψασπίδες κι ας προσπαθούν να πουλήσουν ψευδαισθήσεις και αυταπάτες μιας πολιτικής που κατ’ ευφημισμόν ονομάζουνε δημιουργική για το κοινό καλό (pro bono publico).

Δεν είναι ο γράφων διατεθειμένος να χαριστεί όμως και σε όσους ανέχονται αυτή την κατάσταση και τους ψηφίζουν για να εξασφαλίσουν αμαρτωλά ρουσφέτια και μετά αναρωτιούνται:»Βρε, πως μπαταρίσαμε; (βούλιαγμα δια ανατροπής).

Γι’ αυτό και στο κατοπινό δήμαρχο που θα αγαπάει και θα θέλει πραγματικά να βοηθήσει αυτό τον τόπο, θα έλεγα να κάνει κάτι κατά τα πρότυπα του Περικλή και να γίνει και για τους συνεργάτες και για τον λαό του, εκτός από έντιμος και πατριώτης πολιτικός και ένας παιδαγωγός. Και για να το πετύχει αυτό, θα του συνιστούσα να κάνει εξάντα της πολιτικής του κατεύθυνσης, τους στίχους του μεγάλου Παλαμά που απευθύνονται στον Έλληνα κυβερνήτη -οψέποτε παρουσιαστεί αυτός- προκειμένου να θεμελιώσει το σαλεμένο της πολιτικής οικοδόμημα, που είναι οι εξής:

«Του κάκου ιδρώνεις, έμπα σ’ άλλη στράτα,

το νου μας πρώτα στύλωσε και χτίσε,

και πρώτ’ απ’ όλα αλφαβητάρι κράτα.

Δάσκαλος γίνε, αλήθεια αν ήρωας

 Του Δημήτρη Καραπατά*