ΛΟΥΤΡΑΚΙ : ΑΛΛΑΓΗ ΦΟΝΤΟΥ!

                      

                                           Του Γιάννη Β. Καραπανάγου

Η πατρίδα μας, η Ελλάδα, είναι ένας τόπος προικισμένος μ’ ένα ξεχωριστό προνόμιο. Κάθε σπιθαμή της «μαρτυρεί πολιτισμό και ιστορία» όπως έλεγε η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, αφού παντού ξεφυτρώνουν μνημεία ιδιαίτερης πολιτιστικής κληρονομιάς.  

Το Ηραίο είναι τρία σε ένα: αρχαιότητες, απαράμιλλη μεσογειακή φύση και ελάχιστος σύγχρονος πολιτισμός. Η Λίμνη Βουλιαγμένης, ένα ξεχωριστό και πανέμορφο φυσικό τοπίο, σ’ ένα σκηνικό όπου η στεριά ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά της κλείνοντας μέσα τη θάλασσα, δεν αφήνει κανέναν επισκέπτη αδιάφορο. Γι΄αυτόν τον επίγειο παράδεισο, έχουν γραφεί πολλά. Η εφημερίδα μας, στο φύλλο 371, τον περασμένο Φεβρουάριο, αναδείκνυε και τόνιζε το φυσικό κάλλος αυτής της άκρης της Κορινθιακής γης, καθώς και το πλήθος των συσσωρευμένων προβλημάτων της.

 ‘‘Διπλός έρωτας & μια τσιμεντοποίηση’’ είναι ο τίτλος του άρθρου του περιοδικού ‘‘ΕΠΑΘΛΟ’’, των μηνών Μαΐου-Ιουνίου 2013 για το Ηραίον. Συντάκτης ο κ. Γ. Βαφειάδης, ο οποίος γράφει, μεταξύ των άλλων, πως όταν αντίκρισε την περιοχή, ο Θεός του έρωτα εμφανίστηκε για να του θυμίσει το αληθινό νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ταυτόχρονα καυτηριάζει τη τσιμεντοποίηση του Ηραίου, για τη δήθεν ‘‘Προστασία και ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου’’, γράφοντας: «Τόνοι τσιμέντου φαίνεται να έπεσαν με τη συγκατάθεση της ΛΖ΄Εφορίας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και χρηματοδότηση 500.000 από το ΕΣΠΑ. Αναρωτηθήκαμε με πιο σκεπτικό δημιουργήθηκαν αυτές οι ‘‘λεωφόροι’’ δυόμιση μέτρων πλάτους καθώς και τα τσιμεντένια σκαλοπάτια και τα ογκώδη θεμέλια των ‘‘στάσεων θέασης’’ που μοιάζουν να βεβηλώνουν τον ιερό αυτό χώρο και που καθιστούν τα φωτογραφικά πλάνα και τη θέα προς το λιμανάκι και το ναό χωρίς μπετόν πλέον αδύνατα».  

Μια φωτογραφία απαθανατίζει τη στιγμή της επαφής με την περιοχή, είτε με το Ηραίο, είτε με τη λίμνη και διατηρεί ζωντανή την ανάμνησή της στο πέρασμα του χρόνου. Από τη δεκαετία του ’60 και μέχρι σήμερα, στο φόντο αυτών των φωτογραφιών ξεχώριζε, σαν παραφωνία, ένα ψηλό σκουριασμένο σιδερένιο κοντάρι, που τοποθετήθηκε στο δίαυλο, τότε, για να τον διακοσμήσει, σύμφωνα με μαρτυρίες των παλαιότερων. Το κοντάρι παρέμενε εκεί, ακίνητο και αμετακίνητο, με ύφος βλοσυρό, αποτρέποντας τους αρμόδιους ν΄ αποφασίσουν την απομάκρυνσή του. Όμως, κάτι άλλαξε στο φόντο τελευταία! Το κοντάρι αυτό δεν υπάρχει πλέον! Αντικαταστάθηκε και προστέθηκε και δεύτερος ιστός, στην απέναντι πλευρά. Το αποτέλεσμα εντυπωσιακό και επιβλητικό. Οι δύο ελληνικές σημαίες και οι δύο σημαίες του Δήμου μας, κρεμασμένες στους δύο μπλε διακοσμητικούς ιστούς, κυματίζουν με ήχο, μουσική σύνθεση από το αεράκι του Κορινθιακού κόλπου που προσπαθεί να φωλιάσει στα απάνεμα νερά της Λίμνης, δηλώνοντας μεγαλόπρεπα την παρουσία τους και προσδοκώντας να υψωθεί ανάμεσά τους και η  ‘‘Γαλάζια Σημαία’’, με την οποία βραβεύονται διεθνώς καθαρές ακτές!

Το τεχνικό-οικοδομικό συνεργείο του Δήμου, στο οποίο εργάζονται οι  κ.κ. Γεώργιος Φόρτης, Νικόλαος Γεωργίου, Βασίλης Παντελέων, Αλέξιος Ράπτης, Αθανάσιος Βασιλείου, Ιωάννης Κουράτος και Μιχαήλ Νικολάου κατασκεύασε ένα έργο, που συνάδει με το χώρο και η αύρα του εκπέμπει τη θέληση, το μεράκι και την αγάπη τους να προσφέρουν, με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουν, στην αξιοποίηση της λίμνης και όχι μόνο. ΄Ενα συνεργείο που το συναντάς παντού, σε όλη την περιφέρεια του Δήμου, τόσο πριν από κάθε εκδήλωση για να διευθετήσει, να καλλωπίσει  και να σημαιοστολίσει το χώρο, όσο και σε έργα υποδομής στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του, ακόμη και κάτω από δυσμενείς καιρικές συνθήκες, αφού το κρύο, η ζέστη, η βροχή δεν στέκονται εμπόδιο στις φιλότιμες προσπάθειές του.

Το αίτημα, για τη διαμόρφωση του διαύλου και την τοποθέτηση ιστών, είχε τεθεί από δημότες, παραθεριστές και τον Εξωραϊστικό Σύλλογο της Λίμνης, στο Δήμαρχο κ. Κώστα Λογοθέτη, στους Αντιδήμαρχους κ.κ. Γεώργιο Γλυκοφρύδη και Γεώργιο Δέδε, στον Προϊστάμενο της Τεχνικής Υπηρεσίας κ. Δημήτρη Μακρίδη και στο Δημοτικό Σύμβουλο κ. Κώστα Δόσχορη, οι οποίοι και το αντιμετώπισαν με θετική διάθεση από την πρώτη στιγμή, αφού ήταν και δική τους επιθυμία.

Είναι γεγονός πως η λίμνη και η περιοχή του Ηραίου χρειάζονται  μεγάλα και ουσιαστικά έργα υποδομής. Αυτά που έγιναν πρόσφατα στο δίαυλο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ένα πρώτο αναγνωρίσιμο βήμα. Από κάπου έπρεπε ν΄αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Η άγκυρα σηκώθηκε. Το καράβι του Δήμου μπορεί πλέον να διασχίσει το δίαυλο και να ταξιδέψει σε πελάγη τουριστικής ανάπτυξης, δημιουργώντας ισχυρούς πόλους έλξης επισκεπτών. Η προστασία και η αξιοποίηση των έργων του πολιτισμού είναι ηθικό χρέος και συμφέρον για ολόκληρη την περιοχή μας.