…ΚΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΤΡΑΒΑ ΤΗΝ ΚΑΤΗΦΟΡΑ ΜΕ ΤΑΜΠΟΥΡΛΑ

 

   

…ΚΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ

ΝΑ ΤΡΑΒΑ ΤΗΝ ΚΑΤΗΦΟΡΑ ΜΕ ΤΑΜΠΟΥΡΛΑ

Του Δημήτρη Καραπατά*

Ευκαιρίας δοθείσας (occasione data) και επειδή τα δημόσια συμφέροντα (bono publico) του τόπου μας, ορατά εκπλειστηριάζονται στο ενεχυροδανειστήριο των σκοπιμοτήτων ενός ξεπνεομένου δημάρχου, που θεωρεί ότι, το «προς κέντρα λακτίζειν», είναι η ορθότερη πολιτική και πάλι επιμόνως ερωτάται;

Ποιά άλλη διοίκηση, έχει κατηγορηθεί τόσες πολλές φορές, για τόσες μεγάλες επιδόσεις πολιτικής λωποδυσίας, όσο αυτή που ασκεί ο δολορράφος δήμαρχος Κώστας Λογοθέτης;

Με πρώτους να εκτοξεύουν αυτές τις κατηγορίες, τα πρώην στελέχη του και μεθύστερον οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Με κορωνίδα αυτών, την εξαπάτηση του εκλογικού σώματος. Αφού όπως θυμούνται οι πάντες, ο Κώστας Λογοθέτης πρώτα υποσχέθηκε τα πάντα στους πάντες κι το «μάννα εξ ουρανού» για να πάρει το δικό μας «μάννα», εν προκειμένω την ψήφο μας. Που για αυτόν ήταν το νάμα, η άγια κοινωνία, για να εισέλθει στην εξουσία και στον ναό της δημοκρατίας που είναι το δημοτικό συμβούλιο και να το μετατρέψει σε παθολογικό πάνθεον της συναλλαγής, συνεχίζοντας έως και σήμερα αμετανοήτως και ενίοτε ανοήτως, το ανίερο «έργο» της ατόφιας ξεπουλημοκρατίας και της πολιτικής αθλιοκρατίας.

Ιδού λοιπόν ο μέγας άθλος μιας δημοτικής αρχής, που αποτελεί για τον τόπο την πολιτική του κακοδαιμονία, ενώ προ πολλού έχει πάρει φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά από τα κλεφταρματολικά αρειμάνια και συνοδεύεται από ορισμένα κακοποιά, μετέωρα, καταγέλαστα, δημοσιογραφικά στοιχεία, που εμφανώς αναζητούν τον «οκρυόεντα επιδήμιου πολέμου» και χωρίς αναισχυντία, συλλήβδην οι προαναφερόμενοι εξέθρεψαν μια κατάσταση που τους έθρεψε και τους θρέφει καλά και περίκαλλα. Ως εκ τούτου, σήμερα, όποιος εισέρχεται στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, θαρρεί πως βρίσκεται σε μια πινακοθήκη με πορτρέτα, όπου όλα σχεδόν έχουν το σχήμα του πορτρέτου του Ντόριαν Γκρέυ, όπως το φιλοτέχνησε ο Όσκαρ Ουάιλντ. Το εκτρωματικό πολιτικό προσωπείο της δημοτικής αρχής Λογοθέτη, με τις «πολυαίμακτες» πολιτικές αδιάκοπτα καταπληγώνει και καταπροδίδει τον τόπο μας και τον οδηγεί με οβιδειακές μεταμορφώσεις, σε κατάσταση δουλείας, στην φθίση και στην παρακμή. Είναι λοιπόν τουλάχιστον σπαραξικάρδιο, τα στελέχη της, να κάνουν τον γιατρό στους άλλους, ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιοι είναι γεμάτοι πληγές (άλλων ιατρός ελκεσι βρύων) όπως έλεγε πολύ σωστά και ο Ευριπίδης.

Μέσα από αυτό το «πανόραμα» των αρνητικών εξελίξεων για τον τόπο μας, είναι φυσικό και επόμενο οι δημότες να μιλούν για την διοίκηση Λογοθέτη με ιταμότητα και να περιμένουν «εν όπλας», ωσότου ακουστεί ο αχός της μάχης και η κλαγγή της σύγκρουσης, ώστε να ξεκινήσουν οι πολιτικές αρχαιρεσίες για να καταστήσουν τον Κώστα Λογοθέτη αποσυναγωγό, χωρίς να κάνουν χάριτες. Κι αυτό γιατί, ενώ οι πολίτες του δήμου έδειξαν εμπιστοσύνη στον Κώστα Λογοθέτη και του επέδωσαν την «αδαμαντοκόλλητη» σπάθη της εξουσίας του τόπου, για να την κάνει προέκταση του χεριού του, το οποίο και αυτό θα έπρεπε να ήταν προέκταση της ψυχής του, (όπως θα έλεγε και ο Ρίτσος), για να πολεμήσει, ο Κώστας Λογοθέτης, όχι μόνο δεν τους τίμησε πρεπόντως, αλλά με μια συμπεριφορά καταδεικτική μικροψυχίας, προτίμησε να την εκποιήσει και να αποδείξει σε όλους πως έχει μόνο χέρια και δεν διαθέτει ψυχή. Δικαιώνοντας (δυστυχώς για τον τόπο) τον γράφοντα, που εξ αρχής (de novo), παρατηρώντας μέσα από το πρίσμα της «προτεσταντικής» ηθικής, τα δείγματα γραφής και τον τρόπο λειτουργίας (modus operandi) του λαοπροδοτικού δημάρχου, είχε εκφράσει την άποψη, πως πρέπει να πεταχτεί το συντομότερο δυνατό, στον «σκουπιδοτενεκέ» της ιστορίας.

Ωστόσο, για να γίνει ένσαρκο το όραμα αυτό, θα πρέπει οι δημότες με ομοψυχία να προτάξουν το συμφέρον του τόπου και όχι το ατομικό, να αφυπνιστούν όλοι και να προσπαθήσουν για το αμαίμο, το ομόγλωσσο και το ομότροπο. Διότι ένας ενημερωμένος και αφυπνισμένος δημότης, σώζεται κατά πρώτον ο ίδιος και κατά δεύτερον σώζει και τους γύρω του, από τον κίνδυνο της προπαγάνδας και του πολιτικού προσηλυτισμού που θα επιχειρήσουν σίγουρα να κάνουν, οι μηχανισμοί και τα κυκλώματα αμφιβόλου ηθικής που υποστηρίζουν την παράταξη Λογοθέτη, γεμίζοντας τα κανόνια τους με κούφια και παραπλανητικά λόγια, ώστε να μπολιάσουν την κοινωνία μας, με την «δολερή» κατά τον Σολωμό διχόνοια, για να μας μετατρέψουν σε σκορποχώρι κι έπειτα σε ευκολοκυβέρνητο λαό. Για να μην συμβεί αυτό, ο ευσυνείδητος πολίτης θα πρέπει να κάνει ακόντιο του, τα ρήματα «συμπάσχω» κι «μετέχω» (στα κοινά) για να χτυπήσει τον πολιτικό ραγιαδισμό, την πολιτική επικινδυνότητα και τον αμοραλισμό της διοίκησης Λογοθέτη, ώστε να γίνει σφόδρα πιθανό το δίκαιο της πυγμής του τόπου.

Γι’ αυτό ώσπου να πραγματοποιηθεί αυτό δεν θα πρέπει σε κανένα σημείο του δήμου, να αντηχήσει ο ύμνος στην ειρήνη του Τρυγαίου.

Το ψέμα είναι ανανδρία

Νίκος Καζαντζάκης

* Ο Δημήτρης Καραπατάς, είναι επιχειρηματίας.