ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ-ΜΕΡΟΣ 2ο!

                                       Άρθρο του Γιάννη Β. Καραπανάγου

Πρόσφατα, είχα την τύχη να δανειστώ και να διαβάσω το βιβλίο του αείμνηστου εκπαιδευτικού Γιάννη Μπαλαφούτα με τίτλο: «ΣΤΙΣ ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΗΣΙΑ», με πολύτιμες πληροφορίες για τα νησιά αυτά, που εκδόθηκε το έτος 1992.

Ο κ. Σήφης Κόλλιας, στον πρόλογο του βιβλίου, το Δεκέμβριο του 1991, έχει γράψει, μεταξύ των άλλων: «Το νέο μελέτημα του συγγραφέα για τα ‘‘Καλά Νησιά’’ του θελκτικού Κορινθιακού κόλπου, είναι μια ευσυνείδητη εργασία που εξετάζει τη ζωή τους, από τη περίοδο του Μύθου ως το σήμερα, με όσα στοιχεία υπάρχουν στις ιστορικές πηγές, στη σχετική βιβλιογραφία. Μέσα στη θεσπέσια γαλήνη τους και στην ουσιαστική αδιαφορία όλων των υπευθύνων, που κάλλιστα μπορούσαν να τα εξωραΐσουν και ν΄αποτελέσουν μια τουριστική, πολιτιστική όαση, ο κ. Γιάννης Μπαλαφούτας, είχε την ευαισθησία να τα επισκεφθεί επανειλημμένα, να σκύψει στις ιστορικές πηγές…»

Θεωρώ επιτακτική ανάγκη να μεταφέρω το σκεπτικό του συγγραφέα, όπως αποτυπώνεται από τον ίδιο με ‘‘ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ’’, στην αρχή του βιβλίου. Ο συγγραφέας, μεταξύ των άλλων, αναφέρει: «Ο σεβασμός και η αγάπη προς τον τόπο μου με υποχρέωσαν να σκύψω πάνω στα έρημα νησιά, τις Αλκυονίδες, για γνωριμία και ενημέρωση. Να ερευνήσω στην άβυσσο των χρόνων τις προγονικές δραστηριότητες, για επαφή με την ιστορία, που αποτελεί απαραίτητο εφόδιο ζωής. Να βρω στοιχεία για τούτη τη γη που στην πορεία του χρόνου, φιλοξένησε κατά καιρούς πολεμιστές, ταξιδιώτες, φυγάδες, ναυαγούς, μέχρις ότου βαπτίστηκε καταφύγιο ασκητών που βρήκαν στον τόπο αυτόν ιδανικό σημείο επαφής με το θείο».

Οι αναφορές του συγγραφέα στη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής, στην Εικόνα της Κυράς των Καλονήσων, στη Σπηλιά, που βρίσκεται στην κορυφή του Δασκαλειού, η οποία ανέδιδε το αγιασμένο μύρο της θείας χάριτος και εξυπηρετούσε τις ανάγκες των προσκυνητών και στον Αρσένιο, τον τελευταίο μοναχό, που εκοιμήθη το έτος 1967, είναι πράγματι συγκλονιστικές και βιώνεις τη δύναμη του Μεγαλοδύναμου και της Κυράς των Καλονήσων.

Επιπλέον, ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο του βιβλίου γράφει: «Οι Αλκυονίδες, τα Καλά Νησιά με την πλούσια πανοραμικότητα και τα απαγκερά λιμανάκια αποτελούν ένα αξιόλογο εθνικό χώρο. Ήταν το βορεινό φυσικό οχυρό του Κράτους των Κορινθίων  και το σωτήριο καταφύγιο των αμάχων, στις δύσκολες μέρες με τις πυρπολήσεις, τις σφαγές και τους εξανδραποδισμούς. Θρησκευτικό κέντρο όπου άνθρωποι ζούσαν σύμφωνα με το πνεύμα του Θεού και υλοποιούσαν τις θείες αρετές με την προσευχή. Εθνική και Χριστιανική έπαλξη με κυρίαρχο τον Βυζαντινό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Ζωοδόχου Πηγής) του 11^ου αιώνα, όπου στους άγριους αέρηδες της ζωής ψύχωνε τις καρδιές...»

Αναγνώστης του άρθρου μου για τις Αλκυονίδες νήσους, που δημοσιεύτηκε στην προηγούμενη έκδοση της εφημερίδας και αναρτήθηκε στο Perahora.gr, σχολίασε: «Ο προβληματισμός σας κύριε Καραπανάγο θα πρέπει να αφυπνίσει όλους τους αρμοδίους, ώστε οι Αλκυονίδες νήσοι να γίνουν πόλος έλξης, όπως πολύ σωστά σημειώνετε, προσκυνητών-επισκεπτών και να πάψουν να είναι περισσότερο γνωστές μόνο από το σκληρό πρόσωπο που η φύση έδειξε κάποτε, με τη μορφή καταστροφικού σεισμού και επίκεντρο αυτές. Είναι πραγματικά ένας μικρός παράδεισος δίπλα μας και αξίζει της προσοχής μας».

Αυτός ήταν και είναι ο στόχος: Η αφύπνιση των αρμοδίων. Είναι γεγονός πως το όλο θέμα του υδροθεραπευτηρίου και η μετατροπή του Καζίνο από Κοινοπραξία σε Ανώνυμη Εταιρεία έχουν απορροφήσει και μονοπωλούν το ενδιαφέρον τόσο της Δημοτικής Αρχής όσο και της τοπικής κοινωνίας τους τελευταίους μήνες. Ειδικά το Καζίνο, γιατί η ανάπτυξη του τόπου μας από το 1996 και μετά στηρίχθηκε αποκλειστικά στην ύπαρξή του και στη λειτουργία του.

Όμως, η ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού στην περιοχή μας είναι πρόταση διαχρονική που εκφράζει ένα μεγάλο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας. Ο τόπος μας έχει καταπληκτικές παραλίες,  όπως  το Φλάμπουρο, το Σκάλωμα, τη Λίμνη Ηραίου, τη Στέρνα, τη Μελοκοπή, τη Σκαλωσιά, τα  Στραβά, το Σχοίνο και τα ‘‘Καλά Νησιά’’, που θα μπορούσαν να συνδέονται με το Λουτράκι με καραβάκια, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.

Η πρόσβαση  με θαλάσσια συγκοινωνία, από το Λουτράκι προς τις πανέμορφες παραλίες του Δήμου μας, θα αποτελούσε μια ενδιαφέρουσα πρόταση για απόδραση-ξενάγηση, μοναδική εμπειρία και ευκαιρία για αξιοποίηση των παραπάνω παραλιών με τη δημιουργία κατάλληλων υποδομών, αλλά και δημιουργία θέσεων εργασίας.