TI ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ...

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι θα γινόταν αν… έκανες κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που συνήθιζες να κάνεις μέχρι σήμερα;

Κάτσε και σκέψου πόσες φορές είπες ή έκανες αυτό που προστάζουν τα “θέλω” σου και όχι τα “πρέπει”. Ποιος ορίζει αυτά τα “πρέπει”; Τι σημαίνει “πρέπει”;

Έχοντας λοιπόν αφιερώσει πολλές ώρες και σκέψεις στο θέμα αυτό κατέληξα στο συμπέρασμα πως τα “πρέπει” είναι δημιουργήματα του εγωισμού μας ή του φόβου μας. Θέτοντας ένα τείχος ανάμεσα σ’ αυτά που επιθυμούμε, προσπαθούμε να προφυλάξουμε τον εαυτό μας και ταυτόχρονα να πετάξουμε από πάνω μας κάθε ενοχή! Εμείς οι ίδιοι οριοθετούμε τον χώρο και τις κινήσεις μας, εμείς οι ίδιοι είμαστε δημιουργοί των φραγμών μας.

Κοιτάξου λοιπόν στον καθρέφτη και αναρωτήσου γιατί συγκρατείς τις επιθυμίες σου… Πότε ήταν η τελευταία φορά που εξέφρασες τα συναισθήματά σου στο άμεσα ενδιαφερόμενο άτομο; Πότε έκανες κάτι που ευχαριστεί εσένα; Πότε είπες την λέξη σ’ αγαπώ σ’ αυτούς που σε κάνουν να τη νιώσεις; Πότε αντιστάθηκες σε κάτι που σε φθείρει; Πότε διεκδίκησες αυτά που σου ανήκουν;

Ποιος θα σε κρίνει; Οι φίλοι; Δεν νομίζω, οι φίλοι δεν κρίνουν… εκφράζουν την άποψή τους κι ακόμη κι αν διαφωνούν σε στηρίζουν. Οι ξένοι; Εεε και; Α πότε σκέφτεσαι και πράττεις με βάσει την κοινή γνώμη κι αν το κάνεις, μήπως αυτό θα έπρεπε να σε φοβίζει και όχι να σε χαροποιεί; Προσπαθείς να γίνεις αρεστός σε άτομα που δεν υπάρχουν πραγματικά στη ζωή σου και μάλιστα υποδυόμενος ένα ρόλο που στην τελική δεν σου πάει …γιατί; Για να κερδίσεις το μπράβο τους; Δεν νομίζω, ακόμη κι αν κάνεις αυτό που θεωρούν σωστό, το πιο πιθανόν είναι να μην ασχοληθούν καν μαζί σου… Το διαφορετικό πειράζει φίλε μου και γι’ αυτό θα κριθείς, όχι γιατί είναι λάθος, αλλά γιατί ξεφεύγεις από τα καλούπια!

Και τι γίνεται με τα βασικά “πρέπει” που θέτουν πολλές φορές οι γονείς; Πρέπει να σπουδάσεις, να παντρευτείς να, να, να….. Ωραία γονείς είναι, θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους, αλλά το καλύτερο για τον καθένα μας ξεχωριστά μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό. Όποτε όσο πιο νωρίς το πάρεις απόφαση εσύ ο ίδιος πως εσύ θα φτιάξεις το μέλλον σου με δικά σου όνειρα, θα το καταλάβουν κι αυτοί και ξέρεις γιατί; Γιατί θα ‘σαι πραγματικά ευτυχισμένος και όχι δυστυχισμένος στον τέλειο κόσμο τους. Οπότε αν πραγματικά θέλουν το καλό σου και δεν θέλουν απλώς να δουν να πραγματοποιούνται τα όνειρα που οι ίδιοι δεν έκαναν στο πρόσωπό σου, όχι απλώς θα χαρούν, αλλά θα σε θαυμάζουν κιόλας γιατί τόλμησες!

Ξαναγυρνάμε λοιπόν σε σένα, μήπως τελικά δεν ασχολούνται μαζί σου οι άλλοι, αλλά προσπαθείς εσύ να ασχοληθείς μαζί τους; Μήπως τα “πρέπει” που ‘χεις στο μυαλό σου είναι άκρως εγωιστικά για να μην πληγωθείς ή γίνεις ο διαφορετικός; Κι αν το κάνεις εσύ αυτό πως ζητάς απ’ τους άλλους να ‘ναι ο εαυτός τους, να μιλάνε, να σκέφτονται και να πράττουν χωρίς αυτά τα “πρέπει”; Γιατί λοιπόν εγκλωβίζεις εσύ ο ίδιος τα θέλω σου… Φοβάσαι πως θα χρειαστεί μεγαλύτερη προσπάθεια, μήπως αποτύχεις, μήπως δεν έχεις τα επιθυμητά αποτελέσματα, εεε και; Τουλάχιστον προσπάθησες για κάτι που θέλεις εσύ!

Δεν είναι πιο να χαραμίζεις ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια απ’ τη ζωή σου στο να
σκέφτεσαι τι θα γινόταν αν… έκανα, έλεγα αυτό που σκέφτηκα; Αν δεν το κάνεις πως θα το διαπιστώσεις; Όλα αυτά που σκέφτεσαι θα παραμείνουν εικασίες, φοβίες, απωθημένα. Τα πράγματα είναι απλά… Θέλεις, καν’ το. Δεν θέλεις, μην το κάνεις. Σ’ αρέσει κάτι, πεσ’ το. Δεν σ’ αρέσει κάτι, πάλι πές το. Σε στεναχωρεί κάτι, ασ’ το πίσω σου. Η αλήθεια πονάει αυτούς που δεν την γνωρίζουν, επιβεβαιώνει φόβους μα αν θελήσεις να την δεχτείς γίνεσαι καλύτερος!!!

Ξανακοιτάξου λοιπόν στον καθρέφτη… Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τί θα γινόταν αν… έκανες κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που συνήθιζες να κάνεις μέχρι σήμερα; Κάτσε και σκέψου πόσες φορές είπες ή έκανες αυτό που προστάζουν τα “θέλω” σου και όχι τα “πρέπει”… Είναι πολύ αργά για να συνεχίσεις να ζεις με ξένους φραγμούς αλλά πολύ νωρίς για να το αλλάξεις!!!

Αύριο είναι μια καινούργια μέρα και ίσως μια διαφορετική ζωή… κάνε την επιλογή που σου ταιριάζει και μην στριμώχνεσαι στα καλούπια των “πρέπει” αρχίζοντας από τώρα…