Μοναξιά

 

Βράδιασε, οι πόρτες των σπιτιών κλείνουν…. Πέφτει σιγά, σιγά το σκοτάδι στη γη και στην ψυχή κάποιων ανθρώπων! Οι φωνές χαμηλώνουν και με το πέρασμα της ώρας χάνονται. Κάποιοι άνθρωποι μένουν μόνοι.... 

Η μοναξιά είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας. Ο σύγχρονος άνθρωπος βουτηγμένος στις αμέτρητες υποχρεώσεις του έχει χάσει την αίσθηση του χρόνου. Περνάνε οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες! Ο άνθρωπος γίνεται θεατής της ίδιας του της ζωής! Δεν μπορεί να εκτιμήσει πια τον χρόνο στην πραγματική του αξία! Για αυτόν τα πάντα είναι χρήμα! Ακόμα και ο χρόνος είναι χρήμα…. Και αυτός δεν έχει χρόνο για χάσιμο…. Γιατί δεν έχει χρήμα για χάσιμο!!

Παίρνεις ένα φίλο τηλέφωνο και τον ρωτάς: « πότε έχεις χρόνο να βρεθούμε;» δεν λες πια…. « άντε, τσακίσου και έλα!»

Η απάντηση είναι ένας ξερόβηχας και μετά μια τεράστια απολογία: « αύριο δε γίνεται έχω να πάω το παιδί στο γιατρό, μεθαύριο έχω ραντεβού με πελάτη, την άλλη έχω μίτινγκ, την άλλη έχω άλλη δουλειά….»

Σου φεύγει η όρεξη να τον δεις! Αισθάνεσαι και ένοχος που τον ενόχλησες….. θα κάνεις πολύ, μα πάρα πολύ καιρό να τον ξαναπάρεις! Από την άλλη, όμως, αναρωτιέσαι…. Αυτός ο άνθρωπος τώρα ζει; Ή έχει την εντύπωση ότι ζει;

Δεν υπάρχει χρόνος ή χώρος για τους φίλους σήμερα; Τι φταίει και χάλασαν έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις;

Τελευταία μπήκε και ένας άλλος φόβος στην ψυχή των ανθρώπων!

Χτυπάει το τηλέφωνο, βλέπεις τον αριθμό και αναρωτιέσαι τι θέλει αυτός από τη ζωή σου…. Μήπως δανεικά; Και κρύβεσαι…..

Πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών κρύβεται πολύ μοναξιά…. Η αλήθεια είναι πως δε χρειάζεται να είσαι μόνος για να νιώθεις μοναξιά! Ίσως αυτή η μορφή να είναι ακόμη χειρότερη! Όταν, δηλαδή, είσαι με τους ανθρώπους που αγαπάς και δεν μπορείς να επικοινωνήσεις … και ναι! Τότε νιώθεις μόνος!! Ίσως πιο μόνος από ποτέ!!!

Αναρωτηθήκατε άραγε, γιατί έχει τόση ζήτηση το διαδίκτυο, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης ή ακόμα και οι ιστοσελίδες γνωριμιών; Γιατί ζαβλακωνόμαστε όλοι μπροστά σε μια άψυχη οθόνη και βγάζουμε τα εσώψυχά μας; γιατί άραγε είναι πιο εύκολο να μιλήσεις με κάποιον ξένο παρά με το φιλαράκι σου; Μήπως επειδή φοβάσαι την κριτική του; μήπως δεν σε καταλαβαίνει πια; Ή μήπως δεν θέλεις εσύ να σε καταλάβει; Μήπως πάλι κρύβεσαι;

Για κάποιους η μοναξιά είναι τρόπος ζωής! Τους αρέσει και τη θεωρούν την καλύτερη παρέα! Ξεκουράζονται όταν είναι μόνοι, αφιερώνουν χρόνο στον εαυτό τους, διαβάζουν, ακούνε μουσική και νιώθουν μια χαρά με τον εαυτό τους!

Υπάρχει όμως και η άλλη μερίδα ανθρώπων… που η μοναξιά τους πνίγει! Το άδειο σπίτι, τους μοιάζει με τάφο! Νιώθουν ότι θα πέσει το ταβάνι να τους πλακώσει! Δεν μπορούν να κάνουν κάτι εποικοδομητικό, ώστε να νιώσουν καλύτερα και φτάνουν σε φάσεις μελαγχολίας! Άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο!

Η νύχτα είναι δύσκολη… το άδειο τους κρεβάτι, μοιάζει τεράστιο και τότε αρχίζει το δράμα…. Και ο απολογισμός της ζωής!!!

Τι έφταιξε…. Γιατί δεν είναι κανείς εδώ;…. μήπως φταίω εγώ; Γιατί είμαι μόνος μου; Μήπως δεν εκτίμησα σωστά τους ανθρώπους που ήθελαν να μοιραστούν πράγματα μαζί μου; γιατί δεν δέχτηκα να κάνω κάποιες θυσίες που έπρεπε για να κρατήσω κοντά μου τους ανθρώπους; γιατί τους ένιωθα τότε σαν απειλή; μήπως δεν ηθελα να ξεβολευτώ; τι έκανα;  Και αναπολείς…. Φίλους, ερωτικές σχέσεις….. συγγενείς…. Παρόλη την αυτοκριτική η διάθεση δεν αλλάζει…. Η μοναξιά σε πνίγει…. Ένας λυγμός ανεβαίνει στο λαιμό με ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ!!!

Η πικρή αλήθεια είναι πως αν δεν προσπαθήσεις εσύ να αλλάξεις την κατάσταση κανείς δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό που νιώθεις! Αντί να κάθεσαι κλεισμένος στο καβούκι σου… πρέπει να κάνεις μια ηρωική έξοδο…. Όχι μόνο από το σπίτι…. Αλλά από το ίδιο σου το ΕΓΩ! Ο εγωισμός είναι ο κυριότερος λόγος που οι άνθρωποι μένουν μόνοι σήμερα! Νιώθουν ότι κανείς δεν είναι όπως αυτούς, κανείς δεν μπορεί να τους καταλάβει…. Κανείς δεν αξίζει το χρόνο και την προσοχή τους!!!

Αν η μοναξιά για σένα είναι αρρώστια που σε πλακώνει… μόνος πρέπει να βρεις το φάρμακο…. Και η θεραπεία δεν είναι ένα άψυχο κουτί!!! Έξω υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που αισθάνονται όπως εσύ! Υπάρχουν κάποιοι που θα θελήσουν να μοιραστούν τη μοναξιά τους μαζί σου! Όμως! Κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή!!! Και αυτή την αρχή πρέπει να την κάνεις εσύ!!!

Από εσένα εξαρτάται!!! Η μεμψιμοιρία και το να οικτίρεις τον εαυτό σου δεν οδηγούν πουθενά!!! Εκεί έξω…. Κάποιος ή κάποια σε περιμένει….. εσύ τι θα κάνεις;

Η σημερινή μέρα δεν θα έρθει ποτέ ξανά!!!

Άδραξε τη μέρα! Ζήσε τη στιγμή!!!

Οι Σκαντζόχοιροι και η Μοναξιά

 

Κατά τη διάρκεια της Εποχής των Παγετώνων πολλά ζώα πέθαναν λόγω του ψύχους. Βλέποντας αυτό το φαινόμενο, οι σκαντζόχοιροι αποφάσισαν να συγκεντρωθούν όλοι μαζί, κι έτσι μαζεύτηκαν κοντά κοντά να προστατευτούν.

Όμως πλήγωναν ο ένας τον άλλον με τα αγκάθια τους, κι έτσι αποφάσισαν να μείνουν μακριά μεταξύ τους.

Κι άρχισαν πάλι να πεθαίνουν από το κρύο.

Έπρεπε λοιπόν να πάρουν μια απόφαση: ή θα εξαφανιζόντουσαν από τη γη, ή θα αποδέχονταν ο ένας τα αγκάθια του άλλου.

Πολύ σοφά, επέλεξαν να ξαναέρθουν κοντά. Έμαθαν να ζουν με τις μικρές πληγές που προκαλούσε η στενή τους επαφή, γιατί το πιο σημαντικό ήταν η ζεστασιά που λάμβαναν ο ένας από τον άλλο.

Και στο τέλος επέζησαν.