Μανδραγόρες (Xαμηλές Οκτάβες)

Στέλλα-Oυράνια Δούμου, Μανδραγόρες (Xαμηλές Οκτάβες)

–  Τί κάνεις εκεί, κοριτσάκι μου; είπε η Νύχτα.
–  Φυτεύω μανδραγόρες, κυρία, στον αγρό.
–  Και τί θα τους κάνεις εσύ τους μανδραγόρες, κοριτσάκι μου;
– Τη ρίζα τους θα νανουρίζω να μην κλαίει μες στο βαθύ σκοτάδι.
Κρέμασε, καλή κυρία, το φεγγάρι σου για σκιάχτρο…
– Σ’ αυτόν τον τόπο που φυτεύεις δεν ζούνε πια οι παιδικές ηλικίες. Και το χώμα
είναι νεκρό, δεν ανασαίνει. Γιατί δεν κάνεις δικό σου παιδί να το νανουρίζεις;