Ξενοφοβία – Ρατσισμός

Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός είναι δύο έννοιες που απασχολούν τον τελευταίο καιρό αρκετά την Ελλάδα. 


Ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι είτε από το χρώμα του δέρματος, είτε από την εθνικότητα, είτε από τη θρησκεία κλπ. Το πιο συνηθισμένο είδος ρατσισμού, και αυτό που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη (ιταλ. («ράτσα») razza = φυλή), είναι ο φυλετικός ρατσισμός. Ξενοφοβία είναι «ο νοσηρός φόβος προς τους αλλοδαπούς ή τις ξένες χώρες». Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει μια αποστροφή σε ξένους ή αλλοδαπούς. Δύο λέξεις που οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπους στον θάνατο. Ο άνθρωπος είχε και έχει την τάση να αισθάνεται ανώτερος από τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου αλλά και από τους άλλους ανθρώπους και διαρκώς να ψάχνει μια οποιαδήποτε δικαιολογία για αυτό.
Η έννοια της φυλής είναι απλά μια ταξινόμηση των ανθρώπων με διαφορετικά φυσικά χαρακτηριστικά όπως το χρώμα του δέρματος ή των μαλλιών, το σχήμα του προσώπου του, το ύψος του, κλπ. Αν η μελέτη των διαφόρων φυλών χρησιμοποιούνταν μόνο για να μελετηθούν οι όποιες διαφορές και δυνατότητες διαθέτουν οι φυλές των ανθρώπων για μια αλληλοσυμπλήρωση δυνατοτήτων δεν θα ήταν κακό. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν αρχίζει μια διαμάχη στο ποια φυλή είναι ανώτερη από την άλλη, κάτι που φυσικά δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Ο φιλόσοφος Μισέλ Φουκό, ο οποίος έζησε μεταξύ 1926 και 1984, μελέτησε το θέμα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ρατσισμός εξυπηρετεί τους ανθρώπους για να δικαιολογήσει πολέμους, κρατική τρομοκρατία και θανατικές ποινές. Χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία φυλετικές διακρίσεις και τον ισχυρισμό ότι ορισμένες ομάδες ανθρώπων (ψυχικά ασθενείς, ανάπηροι κτλ) πρέπει να θυσιαστούν για να ζήσουν οι υπόλοιποι καλύτερα, ξεκίνησαν πόλεμοι που έστειλαν στον τάφο εκατομμύρια ανθρωπίνων ψυχών απλά και μόνο για τη δόξα και το χρήμα. Αυτή άλλωστε η δικαιολογία χρησιμοποιήθηκε για να υποδουλωθούν μαύροι, Εβραίοι, Ρομά, Ομοφυλόφιλοι και να οδηγηθούν στην λεγόμενη τελική λύση, αλλά ακόμη και ιθαγενείς στην αμερικανική κατάκτηση. Ένα άλλο μεγάλο παράδειγμα ρατσισμού ήταν το απαρτχάιντ.
Η ξενοφοβία δεν είναι τρομερά διαφορετική από το ρατσισμό, δεδομένου ότι περιλαμβάνει επίσης διακρίσεις και συνεργάζεται άψογα μαζί του, αν και αυτή τη φορά η δικαιολογία για να γίνει ο διαχωρισμός ή υποτίμηση δεν βασίζεται στη φυλή αλλά στην ιθαγένεια. Με την υπεκφυγή ότι οι ξένοι πάνε σε μια άλλη χώρα για να πάρουν θέσεις εργασίας από τους υπηκόους της χώρας αυτής, κάτι που αντικειμενικά δεν ισχύει, αφού συνήθως οι ντόπιοι έχουν απορρίψει αυτές τις εργασίες αναπτύσσεται ένα κλίμα ξενοφοβίας. Έτσι αυτοί οι οικονομικοί μετανάστες αντιμετωπίζονται ξενοφοβικά με αποτέλεσμα να τους είναι αδύνατο να νιώσουν «σαν το σπίτι τους», αφού αποκλείονται και περιθωριοποιούνται. Αν και η οικονομική μετανάστευσή αλλά και η μετανάστευση για εύρεση εργασίας είναι κάτι που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, παρατηρείται συχνά ξενοφοβική βία κατά των μεταναστών και των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει προσπαθήσει να εξαλείψει τις διακρίσεις με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 1948 περιγράφοντας τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το 1965, τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν τη «Διεθνή Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Φυλετικών Διακρίσεων» που περιλαμβάνει επίσης τις περιπτώσεις της ξενοφοβίας. Το 1978 η UNESCO υιοθέτησε τη «Διακήρυξη σχετικά με τη φυλή και φυλετική προκατάληψη» για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που αναφέρει πως όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια καταγωγή και ανήκουν στο ίδιο είδος και οι διαφορές τους δεν μπορεί να είναι βάση για προκατάληψη. Το 1992 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, για την προστασία των μειονοτήτων εξέδωσε την «Διακήρυξη για τα δικαιώματα των ατόμων που ανήκουν σε εθνικές, εθνοτικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές μειονότητες» αναγνωρίζοντας το δικαίωμά τους να ασκούν τα ήθη και τα έθιμα του πολιτισμού τους ελεύθερα. Το 2001 στο Durban στη Νότια Αφρική ήταν η παγκόσμια διάσκεψη κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, των φυλετικών διακρίσεων και της μισαλλοδοξίας.
Παρ” όλες αυτές τις προσπάθειες σε πολιτικό επίπεδο ο ρατσισμός και η ξενοφοβία έχουν ακόμη έρεισμα στις κοινωνίες του κόσμου. Θα πρέπει να πολεμήσουμε ενεργά τον ρατσισμό και την ξενοφοβία γιατί έχουν προκαλέσει αμέτρητο πόνο στην ανθρωπότητα.
Τέλος να πω στους αλαζόνες που αισθάνονται ανώτεροι από κάποιους άλλους πως είναι θύματα της δικής τους διαστρεβλωμένης αξίας, σκέψης και νοημοσύνης. Όλοι αξίζουμε το ίδιο και οφείλουμε να δείχνουμε σεβασμό ο ένας προς τον άλλον.

Από το 1950 έως το 1970 έφυγαν περισσότεροι από 900.000 Έλληνες για αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό.
Από το 2010 ως και σήμερα πάνω από 150.000 Έλληνες έφυγαν από την χώρα για αναζήτηση εργασίας.
Ας σκεφτούμε λίγο……