Κείμενο: Ερση Μηλιαράκη
Φωτογραφίες: Γιώργος Πατρουδάκης
Λίγο πριν ο δρόμος καταλήξει στο
ακρωτήρι του Ηραίου, στάση οπωσδήποτε στη λίμνη Βουλιαγμένης. Για τους
αρχαίους ήταν η Εσχατώτις, αφού βρίσκεται στα έσχατα, εκεί που οι βράχοι
των Γερανείων χάνονται μες στη θάλασσα.
, όχι απλά γκρέμισε, βούλιαξε κάτω από τα νερά του Κορινθιακού την πλούσια πολιτεία που άκμαζε στον σημερινό πυθμένα.Υπάρχει και η άλλη εκδοχή: μια υπόγεια σπηλιά «έσκασε» από τα νερά που «έφαγαν» τα τοιχώματά της, δημιουργώντας έναν απέραντο λάκκο ο οποίος γέμισε με θαλασσινό νερό. Οποιος πάει τώρα πάντως θα αντικρίσει μία από τις ομορφότερες λιμνοθάλασσες της χώρας, όπου μπορεί να κολυμπήσει και να χαλαρώσει στα ήσυχα καφέ κάτω από τα αρμυρίκια. Και φυσικά, στα ταβερνάκια που μοσχομυρίζουν ούζο και ζωντανά θαλασσινά που φέρνουν τα καΐκια από τον Κορινθιακό μπαινοβγαίνοντας από μια διώρυγα-μινιατούρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου