TA 50 ΧΡΟΝΙΑ ΛΥΚΕΙΟΥ - ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ, ΩΣ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ…

Του Νίκου Λόη*

Το προπερασμένο Σάββατο 29-1-2016 κλήθηκα να παραστώ ως πρώην μαθητής, στα 50 χρόνια λειτουργίας του Λυκείου Λουτρακίου.

Με συγκίνηση είδα καθηγητές από την εποχή μου και πιο παλιά ακόμα, να θυμούνται ό,τι καλύτερο είχαν προσφέρει, αλλά και μαθήτριες να περιγράφουν κάποιες καλές στιγμές που έζησαν.

Ο λυκειάρχης, μίλησε από ψυχής και μας συγκίνησε με τις αξίες που του επιτάσσει η πατρίδα, δηλαδή να συνεχίσει για ένα καλύτερο μέλλον και βάζοντας πλώρη για ένα καλύτερο σχολείο, το οποίο θα υπάρξει στην επόμενη εορτή μετά 50 έτη…

Όλοι επιζητούν να ολοκληρωθεί το νέο κτίριο του λυκείου, που επέτυχε να χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ η δημοτική αρχή Λογοθέτη, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, με την πολυτιμότατη βοήθεια της Τεχνικής Υπηρεσίας του δήμου Λουτρακίου και κυρίως, με την γρήγορη απόφαση παραχώρησης του δημοτικού χώρου, για την δημιουργία του.

Ευχήθηκαν, λοιπόν, την νέα χρονιά να λειτουργήσει…

Το λεύκωμα με τις φωτογραφίες των μαθητών που πέρασαν και τα ονοματεπώνυμά τους, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για όλες και όλους που παρευρέθησαν στην εκδήλωση, αν και προτιμούσα να είχε γίνει η εκδήλωση σε μεγαλύτερο χώρο με περισσότερο κόσμο…

Η ανεξαρτησία του πνεύματος και της ψυχής

Μία άγνωστη ιστορία που διαδραματίστηκε στα τέλη της χιλιετίας που πέρασε, άφησε σημάδια στην ψυχή μου και στην ψυχή όσων την γνωρίζουν και αυτοί ήταν οι καθηγητές του σχολείου (γυμνασίου και λυκείου) και αφορά -κατά την εκτίμησή μου- την κορυφαία πράξη της ανεξαρτησίας του πνεύματος και της ψυχής των σχολείων.

Εκείνο το πρωινό, προς τα τέλη της προηγούμενης χιλιετίας, ο γράφων ήταν πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής του γυμνασίου - λυκείου Λουτρακίου και ο κος Σουλελές, ο γυμνασιάρχης και μέλος της Σχολικής Επιτροπής, μου ζήτησε λοιπόν να παραμείνω στο γραφείο του, διότι, όπως μου ανακοίνωσε, θα τον επισκεπτόταν ο εκπρόσωπος του καζίνο Λουτρακίου, ήτοι ο αξιότιμος Ζαν Κοέν, με προτάσεις να κάνει δωρεά το καζίνο μία βιβλιοθήκη στα σχολεία και μου εκμυστηρεύτηκε ότι ήθελε να αρνηθεί, αφού, όπως κατάλαβα από αυτά που μου έλεγε, και ότι το είχε συζητήσει και με τους συναδέλφους του. Ήθελε να παρευρεθώ και εγώ για να τον στηρίξω στην προσπάθεια να μην εθιστούν τα σχολεία μας και τα παιδιά μας, στην ιδέα πως το καζίνο, το οποίο φαινόταν ότι ήταν η «ισχύς» του τόπου μας, θα ήταν αυτό που θα μας έδειχνε τον δρόμο προς την γνώση, ενώ αυτό ακριβώς ήταν έργο της Παιδείας που θα διαμόρφωναν οι πολιτικές του κράτους, με την στενή και την ευρεία εννοία (συμπεριλαμβανομένου και του δήμου μας). Δεν ήθελε επίσης να γίνει ο συμβολισμός αυτός κοινή πεποίθηση πως ο τόπος μας εξαρτάται από το καζίνο και μόνον…

Δεν ήταν πολύ καιρό πριν, όταν ο τότε εκπρόσωπος Δημοσίων Σχέσεων του καζίνο Ζαν Κοέν είχε δηλώσει σε δημοσιογράφο ότι «...εάν δεν ήταν το καζίνο, τότε δεν θα γνώριζε το Λουτράκι κανένας!».

Ο γράφων, δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας τότε, είχε προτείνει να κηρυχθεί ανεπιθύμητος ο εν λόγω κύριος, για την απαξιωτική του συμπεριφορά έναντι της πόλης που τους φιλοξενούσε και τους έδινε την δυνατότητα να λάβουν την άδεια λειτουργίας του και κατά συνέπεια κέρδη, εργασία και φήμη, αλλά η πρότασή του δεν είχε την ανταπόκριση που νόμιζε ότι θα είχε και απορρίφθηκε, από τους άλλους δημοτικούς συμβούλους επί δημαρχίας του Παύλου Παύλου.

Ευκαιρία, λοιπόν, ήταν να σταθώ και εγώ με την παρουσία μου -και με την ιδιότητά μου- ενάντια σε αυτούς που ήθελαν να έχουν λόγο και στην μετάδοση της Παιδείας στον τόπο μας, με την δωρεά που ετοίμαζαν και αργότερα έκαναν σε άλλα σχολεία της Κορινθίας, τα οποία την δέχθηκαν.

Όταν λοιπόν εμφανίστηκε ο εκπρόσωπος του καζίνο και συστηθήκαμε, έκανε δύο προτάσεις στον τότε διευθυντή του Γυμνασίου, κο Σουλελέ:

Η πρώτη, αφορούσε την δωρεά βιβλιοθήκης, αν θυμάμαι καλά, για τα δύο σχολεία που συστεγαζόντουσαν στο ίδιο κτίριο, δηλαδή το Γυμνάσιο και το Λύκειο Λουτρακίου.

Η δεύτερη, να συσταθεί επιτροπή βραβείων για τα παιδιά που αριστεύουν και γι’ αυτά που θα εισέρχονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με πρόεδρο τον Κο Σουλελέ.

Ο κος Σουλελές αρνήθηκε ευγενικά και τοποθετήθηκε ότι δεν θα μπορούσε να γίνει τόσο η βιβλιοθήκη, όσο και να είναι αυτός πρόεδρος της συγκεκριμένης επιτροπής και αυτά να χρηματοδοτούνται από το καζίνο, δηλαδή, με χρήματα ως αποτέλεσμα του τζόγου. Αυτό, για τα λανθασμένα μηνύματα που θα εξέπεμπαν οι πράξεις αυτές…

Δεν μπορείτε να πιστέψετε πόσο υπερήφανος ένοιωσα, πρώτα ως μαθητής για τους δασκάλους μας και ως πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής, διότι ήμουν και εγώ εκεί, τόσο στα θρανία παλαιότερα, όσο κυρίως, μέσα στην ψυχή των αξιών της εκπαίδευσης, από τους δασκάλους μας, οι οποίοι έδειχναν, προς τις νεανίδες και τους νέους, την αταλάντευτη προσήλωση στον δύσκολο δρόμο της Αρετής, του Πολιτισμού και του Ανθρωπισμού, με τα λίγα μέσα που είχαμε στην διάθεσή μας, απέναντι σε εκείνον τον άνθρωπο, που εκπροσωπούσε την δύναμη του χρήματος και της ισχύος, το στοίχημα και το κέρδος, ως μέσο πλουτισμού…

Αυτή η ημέρα της ανεξαρτησίας των σχολείων μας από την δύναμη του πλούτου και της ισχύος έναντι της Παιδείας, όπως εγώ την εκτιμώ και την ονομάζω, θα την διατηρώ για πάντα στην μνήμη μου, δεν την ξεχνώ και μάλιστα τώρα την συνεισφέρω ως εμπειρία σε εσάς, γονείς, μαθητές και δασκάλους, αλλά και στα παιδία και τους ιθύνοντες παντός καιρού και παντός είδους, εν της Ελλάδα και την αλλοδαπή…

Εύχομαι και ελπίζω, πως θα έχουμε πάντα ανοικτά τα μάτια μας και να είμαστε σαν έτοιμοι από καιρό να χρησιμοποιήσουμε την δύναμη του μυαλού, της ψυχής και του κορμιού μας, για να φυλάττομεν Θερμοπύλες, να σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί, διότι εάν σωθούνε τα παιδιά υπάρχει ακόμα ελπίδα.

Υ. Γ.: Ξέρω κάποιοι θα έχουν αντίθετη άποψη από τον γράφοντα και θα ήθελαν μια βιβλιοθήκη σύγχρονη, διότι, θα προσθέσουν, τα βιβλία δεν έχουν το χρώμα του χρήματος.. Ωστόσο, εγώ επιμένω και τονίζω για μια ακόμη φορά πώς ο κάθε συμβολισμός, η κάθε πράξη έχει αξία και αυτός ο συμβολισμός, δηλαδή το να δεχόμασταν την προσφορά των χρημάτων που προέρχονταν από τον τζόγο, θα μας έκανε ανάξιους και το γόητρο του κράτους θα είχε τρωθεί, έναντι αυτών (των παιδιών μας) που θα μετέρχονταν την Παιδεία, την οποία θέλαμε να μεταλαμπαδεύσουμε, μαζί με τον Πολιτισμό των προγόνων μας και τις αξίες του Ελληνισμού, οι οποίες ήταν οι αξίες του Ανθρωπισμού και οι οποίες είναι το μόνο Φως για να συνεχίσει η Ανθρωπότητα να πορεύεται, χωρίς ατομικά όπλα και με μόνο σκοπό και μέσο το χρήμα… Στην Ανδρομάχη, έγραφε ο ποιητής: χωρίς Δικαιοσύνη δεν μπορεί να προχωρήσει ένα κράτος ή όλα τα κράτη, θα προσθέσω, μαζί με τις αξίες της Ελληνικής Παιδείας, η οποία στοχεύει στο Καλό, στην Ειρήνη, την Δικαιοσύνη και τον σεβασμό στην Φύση και στον Άνθρωπο, με πυλώνες την Αγάπη, την Εργασία και την Γνώση…

* Ο Νίκος Λόης, είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Κορίνθου και πρώην πρόεδρος του Δημοτικού Οργανισμού Πολιτισμού - Αθλητισμού - Περιβάλλοντος «Προμηθέας» του δήμου Λουτρακίου.

(090216)