Ποιος ήταν ο εωσφόρος στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία; (ΒΙΝΤΕΟ)

Το Ελληνικό όνομα «Προμηθεύς» 

σημαίνει τον προ της μάθησης - της γνώσης, 

αυτόν που προμηθεύεται, τον προνοητικό κι επιμελή. 

Αδέλφια είχε τον Επιμηθέα, 

τον Άτλαντα και τον Μενοίτιο. 

Ο Επιμηθεύς ετοιμολογικά συμβολίζει αυτόν 

που δεν έχει προνοήσει (το επί είναι χρονικό), 

συνεπώς αυτόν που σκέφτεται κατόπιν εορτής.

 Ο Άτλας, αυτόν που δεν υποτάσσεται επιχειρώντας 

πράγματα που δεν τολμούν οι άλλοι, και ο Μενοίτιος

 αυτόν που πράττει από την επιθυμία, 

τον φλογερό παρορμητισμό. ...

Η λέξη Λύκιος (ή Λύκειος), προέρχεται από το λήμμα –λύκη και σημαίνει αμυδρό φως (ομόρριζα: λυκόφως, λυκαυγές). Το βρίσκουμε ως δηλωτικό του Απόλλωνα και του Δία (Λύκιος Απόλλων, Λύκιος Ζευς) . Άρα λοιπόν, Λύκιος είναι αυτός που φέρει ή φέρνει το αμυδρό φως. Δηλαδή, αυτός που προκαλεί την έλευση του κυρίως Φωτός. Με λίγα λόγια, είναι αυτός που αφυπνίζει! Εδώ βεβαίως, η λέξη «φως» συμβολίζει την Γνώση, την Αλήθεια. Το λατινικό λήμμα –lux/luxus σημαίνει φως (και όχι αμυδρό φως). Εν πάση περιπτώσει όμως, η λέξη Lucifer (Εωσφόρος) ομοιάζει νοηματικά με την λέξη Λύκιος. Κανονικά την λέξη Lucifer, θα έπρεπε να αποδίδουν καλύτερα οι λέξεις: Πυρφόρος, Φωτοδότης, κτλ. Στην λέξη Εωσφόρος, το πρώτο συνθετικό –Έως σημαίνει λυκόφως δηλαδή έσπερο φως (αμυδρό). Άρα Lucifer σημαίνει κατά λέξη, αυτός που φέρει ή φέρνει το Φως. Αυτός λοιπόν που φέρει το Φως, με την έννοια της απόλυτης Γνώσης και Αληθείας, δεν μπορεί να είναι άνθρωπος, αφού αυτός είναι ατελής, αλλά Θεός! Μνημονεύω αυτά, για να δείξω ότι άλλη είναι η έννοια του Lucifer και άλλη του Εωσφόρου! Δεν είναι συνώνυμα.
Τώρα, Εωσφόρος και Λύκιος ουσιαστικά έχουν την ίδια ερμηνεία, όμως πρακτικά η λέξη Εωσφόρος έχει αποδοθεί (δογματικά) στον Διάβολο, ενώ η λέξη Λύκιος στον θεό του Φωτός. Υπάρχει σαφής διαφορά, ως προς τον σκοπό που υπηρετούν οι δύο αυτοί πόλοι, γι αυτό και δεν επιτρέπεται η μεταξύ τους ταύτιση. Ας μην υπεισέλθουμε στο γιατί ο Διάβολος ονομάστηκε και Εωσφόρος και τι είδους γνώση ήθελε να φέρει.
Αντίστοιχη μνεία υπάρχει και για τον Προμηθέα, ας μην ξεχνάμε…
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, η λέξη Λύκιος δεν επιλέχθηκε και δεν υφίσταται ως ταυτόσημη με την Εωσφορική-Διαβολική δύναμη, αλλά με την αντίθετή της.

Ο Προμηθέας ευεργέτησε τους ανθρώπους 

κλέβοντας από το Δία τη φωτιά για να βελτιώσουν 

τη ζωή τους, αποκτώντας κατά τον τρόπο αυτό

 τη γνώση του καλού.

 Η φωτιά παραπέμπει στην πρώτη γνώση

 και για το λόγο αυτό ο Προμηθέας 

καλείτο και Εωσφόρος, δηλαδή ο φέρων το έως, 

την ηώ-αυγή, το φως της γνώσης στους ανθρώπους.

Ο Δίας, που ο ενικός του συμβολίζει

 αυτόν που ζεύει (ζεύς) και κατόπιν διαχωρίζει 

για να κυβερνάει (δυισμός), έστειλε το διαχειριστή

 της φωτιάς και του σιδήρου του, τον τρισάθλιο 

στην ουσία κουτσό συγγενή του τον οποίο κάποτε 

είχε πετάξει απο το πόδι στη Λήμνο, τον Ήφαιστο, 

για να τιμωρήσει τον Προμηθέα.

 Η τιμωρία του ήταν να αλυσοδεθεί στο ψηλότερο βουνό

 και να έρχεται ένας αετός να του τρώει 

την έδρα του επιθυμητού που τότε πίστευαν

 πως ήταν το συκώτι, το οποίο όμως ξαναγινόταν.

Οι τιτάνες που του έβαλαν τις αλυσίδες 

είχαν τα «περίεργα» ονόματα Κράτος και Βία.

Το όνομα του Προμηθέα, παράγεται

 από την πρόθεση «προ» και το ρήμα «μανθάνω»,

 όπου το «α», σε ορισμένες αρχαιοελληνικές 

διαλέκτους, γίνεται «η».

Κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας ο Προμηθέας 

τάχθηκε υπέρ του Δία και γι' αυτό δεν τιμωρήθηκε

 όπως οι άλλοι Τιτάνες. 

Η συμβολή του στην ανάπτυξη του ανθρώπινου γένους 

ήταν πολύ σημαντική. 

Κατά τον Λουκιανό, ο Προμηθέας, με την αρωγή 

της θεάς Αθηνάς, δημιουργεί τον πρώτο άνθρωπο

 (Χρυσό Γένος) από πηλό και φωτιά 

(κατά άλλους με το νερό του ήρωα Πανοπέα της Φωκίδας)

 και με μορφή όμοια με αυτή των θεών. 

Αυτό έλαβε χώρα μετά την Τιτανομαχία. 

Κατά τους Ορφικούς αυτός ο πηλός 

ήταν το χώμα που ποτίστηκε 

από το αίμα των Τιτάνων. 

Αναφερόμενος στην δημιουργία του ανθρώπου,

 ο Πλάτωνας μας μεταφέρει την εικόνα ενός όντος 

σφαιρικού, που διακρίνοταν σε τρία γένη 

(αρσενικό, θηλυκό και μεικτό) και είχε διπλή σειρά

 από μέλη και όργανα.

 Αργότερα ο Δίας, επειδή εξοργίστηκε

 από την αλαζονεία τους και φοβήθηκε τη δύναμή τους, 

τα χώρισε στα δύο.

 Τα ζώα δημιουργήθηκαν την ίδια περίοδο 

(μετά την Τιτανομαχία), αλλά από μίξη υλικών της Γης

 και της φωτιάς. 

Η δημιουργία των όντων και του ανθρώπου 

έγινε μέσα στη γη. 

Όταν κλήθηκαν όλα τα όντα της Γης

να βγουν στο φως, ανατέθηκε στον Προμηθέα

 και στον Επιμηθέα να δώσουν στο κάθε ον

 τα χαρακτηριστικά που έπρεπε να έχει. 

Ο Επιμηθέας έπεισε τον αδελφό του να του επιτρέψει

 να αναλάβει μόνος αυτή τη δουλειά. 

Έτσι ο Επιμηθέας ονομάτισε και απέδωσε 

στο κάθε ον τα χαρακτηριστικά που ήθελε ο ίδιος, 

με τρόπο ώστε να μην μπορούν

 να αλληλοκαταστραφούν 

(αὐτοῖς ἀλληλοφθοριῶν διαφυγὰς ἐπήρκεσε, 

Πλάτων, Πρωταγόρας 321α). 

Όταν έφτασε στο τέλος η ώρα του Ανθρώπου,

 δεν είχε να του δώσει παρά λίγες τρίχες 

και νύχια ευπαθή και ανίσχυρα. 

Από αυτό το λάθος ο Προμηθέας ανέλαβε 

την προστασία του Ανθρώπου.

Βλέποντας την κατάντια του ανθρώπινου γένους 

και την αδυναμία του απέναντι στη φύση, 

ο Προμηθέας αποφασίζει να του χαρίσει τη φωτιά. 

Έτσι, επισκεπτόμενος το εργαστήρι του Ήφαιστου, 

τοποθετεί τη φωτιά σε ένα κούφιο βλαστό νάρθηκα 

και τη δίνει κρυφά στους ανθρώπους.

 Ως τόπος παράδοσης της φωτιάς αναφέρεται

 η πόλη Σικυώνα της Πελοποννήσου.

Ο Προμηθέας έμαθε τους ανθρώπους να χειρίζονται 

τη φωτιά, να δημιουργούν εργαλεία και τους έμαθε

 τις Επιστήμες (που έκλεψε από την Αθηνά) 

και τα Γράμματα. 

Για να γλυτώσει την ανθρωπότητα 

από το μένος των θεών, την έμαθε να τους λατρεύει

 και να τους κάνει θυσια.