« Μάνα σου λέω δεν μπορώ τους Τούρκους να δουλεύω,
θα πάρω το ντουφέκι μου να πάω να γίνω κλέφτης»
-Δημοτικό τραγούδι-
Αλήθεια, αναρωτηθήκατε γιατί ήθελε να πάρει τα άρματα ο μικρός Έλλην;
Γιατί ήταν δούλος; Ήταν μόνο στους Τούρκους ή και στους κοτζαμπάσηδες και όχι μόνον;
Όταν λοιπόν δεν θέλεις να είσαι δούλος κανενός, κανονίζεις να διαφεντεύεις εσύ τον εαυτό σου! Αλήθεια, πώς γίνεται αυτό;
Μα με το να συμμετέχεις ενεργά στο πολιτικό και κοινωνικό «γίγνεσθαι» είτε στον τόπο σου είτε στην πατρίδα σου και να ψηφίζεις αντάξιους ανθρώπους, να κρατούν ελεύθερη την πατρίδα σου και τον τόπο σου.
Όταν συμμετέχεις μαζί μ’αυτούς και εσύ, να αισθάνεσαι την ευθύνη που σου αναλογεί και έχεις «δέσει» με Αρχές την παράταξη, το κόμμα και να εμφορείσαι και συ, αλλά και οι σύντροφοί σου, από τα ιδανικά της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Αξιοπρέπειας του Ανθρώπου, της Αλληλεγγύης και του Αλτρουϊσμού, τότε είσαι καταδικασμένος να επιτύχεις. Δεν φοβάσαι τίποτα.
Όταν, λοιπόν, η παράταξη με την οποία έχεις συμφωνήσει και δεσμευθεί εγγράφως να γίνουν τα οφειλόμενα στον τόπο και δεν τα πράττουν, τι κάνεις εσύ; Την καταδικάζεις και ψάχνεις με το «φανάρι του Διογένη» να βρεις άλλην, που θα εκπληρώσει ό,τι υπόσχεται…
Είναι ανήθικο αυτό; Φυσικά και όχι. Αντιθέτως, είναι απόλυτα ηθικό και αποτέλεσμα υγιούς σκέψης.
Όταν, όμως, «μερικοί» καταδικάζουν την στάση σου αυτή και σε χαρακτηρίζουν ότι είσαι «όπου φυσά ο άνεμος», τι έχεις να τους πεις;
Ότι αυτοί επιλέγουν και θέλουν να είναι υποτελείς και μαριονέτες στα ισχυρά συμφέροντα που λαχταρούν να διαφεντεύουν τον τόπο και δεν θέλουν να βλέπουν να κυκλοφορούν ελεύθερους ανθρώπους και να ψάχνουν με το φανάρι του Διογένη «Άνθρωπο να βρουν Αληθινό» για να τον εμπιστευτούν και να προχωρήσουν με βέβαια βήματα στην ζωή και σε ένα καλύτερο μέλλον.
Είναι πολλοί εκείνοι στο Λουτράκι που με κατηγορούν γι’αυτό, ότι δηλαδή άλλαξα τις παρατάξεις, με τις οποίες συνεργάστηκα. Όμως ποτέ δεν ρώτησαν γιατί έφυγα και γιατί τις καταδίκασα. Τι έκαναν όμως αυτές οι παρατάξεις και κυρίως τι δεν έκαναν, και λειτουργούσαν ως έχοντας την «κουτάλα» του Δήμου και την εύνοια των ισχυρών συμφερόντων και δεν κόπτονται για τίποτα άλλο…
Όχι, λοιπόν. Μάνα σου λέω, δεν μπορώ δούλος σε αυτούς να γίνω, θα πάρω το ντουφέκι μου κι ελεύθερος θα μείνω…
Πού είσαι Διογένη με το φανάρι σου να τους τα πεις εσύ, μήπως και καταλάβουν…
Νικόλαος Λόης
Γιατί ήταν δούλος; Ήταν μόνο στους Τούρκους ή και στους κοτζαμπάσηδες και όχι μόνον;
Όταν λοιπόν δεν θέλεις να είσαι δούλος κανενός, κανονίζεις να διαφεντεύεις εσύ τον εαυτό σου! Αλήθεια, πώς γίνεται αυτό;
Μα με το να συμμετέχεις ενεργά στο πολιτικό και κοινωνικό «γίγνεσθαι» είτε στον τόπο σου είτε στην πατρίδα σου και να ψηφίζεις αντάξιους ανθρώπους, να κρατούν ελεύθερη την πατρίδα σου και τον τόπο σου.
Όταν συμμετέχεις μαζί μ’αυτούς και εσύ, να αισθάνεσαι την ευθύνη που σου αναλογεί και έχεις «δέσει» με Αρχές την παράταξη, το κόμμα και να εμφορείσαι και συ, αλλά και οι σύντροφοί σου, από τα ιδανικά της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Αξιοπρέπειας του Ανθρώπου, της Αλληλεγγύης και του Αλτρουϊσμού, τότε είσαι καταδικασμένος να επιτύχεις. Δεν φοβάσαι τίποτα.
Όταν, λοιπόν, η παράταξη με την οποία έχεις συμφωνήσει και δεσμευθεί εγγράφως να γίνουν τα οφειλόμενα στον τόπο και δεν τα πράττουν, τι κάνεις εσύ; Την καταδικάζεις και ψάχνεις με το «φανάρι του Διογένη» να βρεις άλλην, που θα εκπληρώσει ό,τι υπόσχεται…
Είναι ανήθικο αυτό; Φυσικά και όχι. Αντιθέτως, είναι απόλυτα ηθικό και αποτέλεσμα υγιούς σκέψης.
Όταν, όμως, «μερικοί» καταδικάζουν την στάση σου αυτή και σε χαρακτηρίζουν ότι είσαι «όπου φυσά ο άνεμος», τι έχεις να τους πεις;
Ότι αυτοί επιλέγουν και θέλουν να είναι υποτελείς και μαριονέτες στα ισχυρά συμφέροντα που λαχταρούν να διαφεντεύουν τον τόπο και δεν θέλουν να βλέπουν να κυκλοφορούν ελεύθερους ανθρώπους και να ψάχνουν με το φανάρι του Διογένη «Άνθρωπο να βρουν Αληθινό» για να τον εμπιστευτούν και να προχωρήσουν με βέβαια βήματα στην ζωή και σε ένα καλύτερο μέλλον.
Είναι πολλοί εκείνοι στο Λουτράκι που με κατηγορούν γι’αυτό, ότι δηλαδή άλλαξα τις παρατάξεις, με τις οποίες συνεργάστηκα. Όμως ποτέ δεν ρώτησαν γιατί έφυγα και γιατί τις καταδίκασα. Τι έκαναν όμως αυτές οι παρατάξεις και κυρίως τι δεν έκαναν, και λειτουργούσαν ως έχοντας την «κουτάλα» του Δήμου και την εύνοια των ισχυρών συμφερόντων και δεν κόπτονται για τίποτα άλλο…
Όχι, λοιπόν. Μάνα σου λέω, δεν μπορώ δούλος σε αυτούς να γίνω, θα πάρω το ντουφέκι μου κι ελεύθερος θα μείνω…
Πού είσαι Διογένη με το φανάρι σου να τους τα πεις εσύ, μήπως και καταλάβουν…
Νικόλαος Λόης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου