Σε υψόμετρο 180 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, στο Σουσάκι, κοντά στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας, κρύβεται ένας άγριος θησαυρός που ελάχιστοι γνωρίζουν. Πρόκειται για το ηφαίστειο Κρομμυωνίας, το οποίο ανήκει στο ίδιο ηφαιστειακό τόξο με τα ηφαίστεια των Μεθάνων, της Αίγινας, του Πόρου, της Νισύρου και της Σαντορίνης.
Παρότι η τελευταία ηφαιστειακή έκρηξη στην περιοχή έγινε πριν από 2,7 εκατ. χρόνια, το ηφαίστειο εμφανίζει ακόμα εντονότατη μετα-ηφαιστειακή δραστηριότητα με εκπομπή θερμών αερίων, κυρίως διοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου και υδροθείου, ενώ η θερμοκρασία στην πλαγιά του φτάνει ακόμη και τους 42 βαθμούς Κελσίου. Το στοιχείο που κάνει το ηφαίστειο ξεχωριστό είναι ότι δεν έχει κρατήρα ή καλντέρα, αλλά δεκάδες τρύπες (στόμια) από τις οποίες εκλύεται διοξείδιο του άνθρακα και θείο. Με το πέρασμα των αιώνων, ο κρατήρας έδωσε τη θέση του σε δύο χαράδρες, περικυκλωμένες από πευκοδάση και ελαιώνες. Η παρουσία του ηφαιστείου γίνεται αισθητή από την έντονη δυσοσμία του θειαφιού, ενώ τα αέρια προκαλούν αποσάθρωση στα πετρώματα δημιουργώντας εντυπωσιακούς σχηματισμούς.
Στην περιοχή του ηφαιστείου υπάρχουν δύο φαράγγια, τα οποία περιβάλλονται από πλαγιές με πολύ εντυπωσιακά ηφαιστειακά πετρώματα, ενώ υπάρχει νερό που τροφοδοτείται από διάσπαρτες πηγές κατά μήκος τους. Ανάλογα με την εποχή, τα φαράγγια αυτά μπορεί να κατεβάζουν πολύ νερό. Σήμερα οι επιστήμονες θεωρούν ότι το ηφαίστειο είναι σβησμένο, αν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τα σχέδια της φύσης.
Το Σουσάκι, δίνει επίσης τη δυνατότητα για μια πεζοπορική εμπειρία διαφορετική από τις άλλες. Όταν, κανείς μπει στην περιοχή, το τοπίο αλλάζει απότομα και η βλάστηση δίνει τη θέση της σε ένα κυριολεκτικά σεληνιακό τοπίο, γεμάτο ηφαιστειογενή πετρώματα και μικρές στοές. Συνεχίζοντας ψηλότερα, το μονοπάτι διασχίζει την κοιλάδα ενός ρέματος και σε αρκετά σημεία ο επισκέπτης μπορεί να δει νερό να αναβλύζει μέσα από τα έγκατα της γης. Το τοπίο γίνεται ξανά πράσινο και τα πεύκα κάνουν την εμφάνισή τους, στις απότομες πλαγιές. Πικροδάφνες, μικρά κυπαρισσοειδή, σπάνια λουλούδια, αλλά και καλαμιές. Ακόμη ψηλότερα και ανάλογα την εποχή, μπορεί κανείς να βρει και μικρούς καταρράκτες, που ολοκληρώνουν την όμορφη εικόνα της ανάβασης. Η πεζοπορία, μπορεί να συνεχιστεί στη δυτική χαράδρα, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Η διαδρομή εκεί είναι πολύ πιο ομαλή και η βλάστηση περισσότερη.
Γνωρίζατε ό,τι :
Η περιοχή είναι ευνοϊκή για την ανάπτυξη γεωθερμικών πεδίων κατάλληλων για ηλεκτροπαραγωγή;
Η φωτογράφιση και το βίντεο έγιναν
πριν 10 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου