«Η καταγωγή του βρετανικού λαού από την Τροία και τους Τρώες ποτέ δεν αμφισβητήθηκε εδώ και δεκαπέντε αιώνες. Το “Νησί του Βρούτου” ήταν το συνηθισμένο όνομα της νήσου στους αρχαίους καιρούς. Η λέξη tan είναι ο αρχαίος βρετανικός ή ιαπετικός όρος για τη χώρα και Brutannia (προφερόμενο ως Μπριτάνια, αφού το βρετανικό u ακούγεται σαν ι) είναι η “Χώρα του Βρούτου”. Τα μόνα δύο εθνικά ονόματα που αναγνωρίζονταν από τους αρχαίους Βρετανούς ήταν Kymry και YlinTroja (φυλή της Τροίας). Η τρωική προέλευση εξηγεί όλες τις ιδιαιτερότητες της βρετανικής νομοθεσίας, που αλλιώς θα ήταν ανεξήγητες».
Αφού παραθέτει ο συγγραφέας όλα τα στοιχεία που οδήγησαν στον Τρωικό πόλεμο, αποδεικνύοντας ότι οι Τρώες ήταν Έλληνες και ότι ουσιαστικά τα Τρωικά δεν ήταν παρά μια εμφύλια διαμάχη, αναφέρεται στην προσπάθεια του Βρούτου, ανιψιού του Αινεία, να δημιουργήσει τη «Νέα Τροία» μετά την άλωση της μικρασιατικής Τροίας από τους Μυκηναίους.
Γράφει στη συνέχεια: «Έπειτα πέρασαν (ο Βρούτος και οι Τρώες) μέσα από τα στενά του Λίβυου Ηρακλή, το σημερινό Γιβραλτάρ, και ανοίχτηκαν στον Ατλαντικό. Στις νότιες ακτές της Ισπανίας συνάντησαν τέσσερεις τρωικές αποικίες που κυβερνώντο από τον Τράνιο. Οι άποικοι πρόθυμα δέχθηκαν να ενωθούν μαζί τους. Έτσι όλοι μαζί έπλευσαν βόρεια και αύξησαν τον αριθμό τους με μερικούς από τους Έλληνες μιας κρητικής αποικίας, κάτω από την αρχηγία του Τεύκρου.
Οι τρεις ειρηνικές φυλές της Βρετανίας καλωσόρισαν τους ομογενείς τους από την Ανατολή (σ.σ. συνεπώς προ του Βρούτου είχαν αποικίσει τη Βρετανία οι Έλληνες). Οι τρεις γιοι του Βρούτου, γεννημένοι μετά την έλευσή του στη Βρετανία, πήραν το όνομά τους από τις τρεις ειρηνικές φυλές: Λοκρίνος, Κάμβειρος και Αλβάνακτος. (σ.σ. Τα ονόματα αυτά είναι ελληνικά)
. Ο Βρούτος αξυμνείται από τις Τριάδες των Βάρδων σαν ένας από τους μεγάλους μεταρρυθμιστές της Βρετανίας. Η διακυβέρνηση της Βρετανίας ήταν ίδια με της Σπάρτης στην Ελλάδα και της Ρώμης στην Ιταλία.
Κάθε υπήκοος απολάμβανε την ίδια ελευθερία με τον βασιλιά. Δεν υπήρχαν σκλάβοι. Οι πρώτοι σκλάβοι στα μετέπειτα χρόνια ήταν οι Caethion ή αιχμάλωτοι πολέμων».
Η Αγγλική είναι ως γνωστόν μια γλώσσα που βρίθει λέξεων με ελληνικές ρίζες. Ο πρώτος τόμος του γλωσσολόγου Αριστείδη Κωνσταντινίδη με αυτό ακριβώς το θέμα περιείχε 20.600 λέξεις ελληνικής καταγωγής και τιμήθηκε με το βραβείο ακαδημίας το 1994.Ο τόμος που κυκλοφορεί σήμερα περιέχει 27.000 λέξεις.
Το λεξικό της Οξφόρδης, περιλαμβάνει 10.500 ελληνικές λέξεις, που αντιστοιχεί στο 21,6% αυτού του λεξικού. Από αυτό το λεξικό προκύπτει το πραγματικά εντυπωσιακό ποσοστό πως μία στις τέσσερις αγγλικές λέξεις είναι ελληνικές.
Επιπλέον πολλά λεξικά εκτός από της Οξφόρδης σταματούν δυστυχώς στη λατινική ρίζα και δεν αναφέρουν για διαφόρους λόγους, εάν προήλθε από την ελληνική η συγκεκριμένη λατινική ρίζα παραδείγματος χάριν, η λέξη Electric, ηλεκτρισμός, αναφέρεται ότι προέρχεται από το λατινικό electrum, δεν γίνεται όμως αναφορά ότι αυτό προήλθε από το ελληνικό ήλεκτρον, το κεχριμπάρι.
Πρέπει να σημειωθεί επίσης κάτι που δεν είναι αρκετά γνωστό αλλά πολύ ενδιαφέρον, το ότι το λατινικό αλφάβητο έχει προέλθει από την αρχαίο ελληνικό αλφάβητο της Χαλκίδας.
Θα πρέπει επίσης να επισημάνουμε πως η ομηρική ελληνική γλώσσα ήταν μια διάλεκτος στην οποία στηρίχτηκε η αγγλική γλώσσα, κάτι που καταλαβαίνουμε αν δούμε πόσες είναι οι λέξεις της αγγλικής που προέρχονται από αυτή.
Μερικά παραδείγματα : Καταρχάς η λέξη after προέρχεται από το ομηρικό αυτάρ, καθώς ο Όμηρος αναφέρει «Θα σας πω τι έγινε αυτάρ, δηλαδή μετά», ενώ και η λέξη bank προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό πήγνυμι που σημαίνει στερεώνω.
Οι τράπεζες πήραν άλλωστε το όνομά τους από τους πάγκος των αγορών. Ακόμα και το αγγλικό boss προέρχεται από το αρχαιοελληνικό πόσσις που σήμαινε, «ο αφέντης τους σπιτιού».
Η αγγλική λέξη day επίσης πήρε το όνομά της από το δια που στην κρητική διάλεκτο σήμαινε μέρα εξ ου και η λέξη «ευδιάθετος», αυτός που βρίσκεται σε καλή μέρα. Πραγματικά εντυπωσιακό είναι επίσης πως η αγγλική φράση kiss me προέρχεται από το ομηρικό «κύσον» με όπως είπε και ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη, γιατί το «φιλώ» είναι στα αρχαία ελληνικά «κυνέω / κυνώ», εξ ού και το «προσκυνώ».
Λέξεις όπως exit, double, eyes και father βγαίνουν από τις αρχαίες ελληνικές «εξέλθετε», διπλούς, φάεα που σήμαινε μάτια και «πατήρ» αντίστοιχα. Μάλιστα κι άλλες απλές λέξεις των αγγλικών έχουν ελληνικές ρίζες όπως το me που βγαίνει από το ελληνικό «με», το no που προέρχεται από το αρχαίο αρνητικό μόριο «νε», το night από το αρχαίο ελληνικό «νυξ», το pause από την «παύση», το sponsor από το «σπένδω» δηλαδή προσφέρω σπονδή, το yes από το ελληνικό «γε» που σήμαινε βεβαίως, ενώ το water βγαίνει από το «ύδωρ» με το δέλτα να μετατρέπεται σε ταυ.
Το αγγλικό frapper που στα αγγλικά σημαίνει «ραπίζω» (εξ ου και ο φραπές) έχει προέλθει από το «ραπίζω», όπως και τα αγγλικά heart, humor, amen, move προέρχονται από τις λέξεις «κέαρ», «χυμόρ» που σήμαινε χυμός στη βοιωτική διάλεκτο, «η μην» που σήμαινε αληθώς και απαντάται στην Ιλιάδα και «αμοίβου» που σήμαινε κουνήσου αντίστοιχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου