Ο Λουκάς Χαψής, φωτογράφος
στο επάγγελμα, είναι ένας άνθρωπος που αγαπά να ταξιδεύει. Μιλήσαμε
μαζί του για το απίστευτο ταξίδι που έκανε στην, εγκαταλελειμμένη από το
2011, σιδηροδρομική γραμμή Πελοποννήσου. Και τώρα θα ρωτήσεις, αφού δεν
έχει τρένο, πως έκανε το ταξίδι;
Κατασκεύασε μια πλατφόρμα στην οποία προσάρμοσε από τη μία πλευρά ένα ποδήλατο -έτσι ώστε οι ρόδες του να πατάνε πάνω στη μία ράγα- και από την άλλη πλευρά 4 ροδάκια από πατίνι και 6 από skateboard. Εκεί πάνω έβαλε σε μια βαλίτσα όλο τον απαραίτητο φωτογραφικό εξοπλισμό.
Έτσι ξεκίνησε ένα περιπετειώδες ταξίδι στη διάρκεια του οποίου διέσχισε το φαράγγι της Ανδρίτσας, το οροπέδιο Αχλαδόκαμπου, το φαράγγι Νικολακάκαινας και το κομμάτι Χράνοι – Δεσύλλα που θεωρείται από πολλούς γνώστες μία από τις ομορφότερες διαδρομές στην Ευρώπη.
“Έκανα 25-30 χιλιόμετρα την ημέρα”, μας λέει ο Λουκάς Χαψής. ”Είναι κάτι τελείως μαγικό, το δίκτυο αυτό είναι παραμελημένο και αγνοείται από όλο τον κόσμο, μια εντυπωσιακή διαδρομή που δεν συναντάς ούτε περιπατητές. Μέσα στη γραμμή η μόνη ένδειξη ανθρώπινου παράγοντα είναι κάτι φυσίγγια που βλέπεις από κυνηγούς. Είναι άδικο μια τόσο όμορφη διαδρομή να αγνοείται."
Δες ακόμα: O ποδηλάτης που διέσχισε 85 χώρες!
Κατασκεύασε μια πλατφόρμα στην οποία προσάρμοσε από τη μία πλευρά ένα ποδήλατο -έτσι ώστε οι ρόδες του να πατάνε πάνω στη μία ράγα- και από την άλλη πλευρά 4 ροδάκια από πατίνι και 6 από skateboard. Εκεί πάνω έβαλε σε μια βαλίτσα όλο τον απαραίτητο φωτογραφικό εξοπλισμό.
Έτσι ξεκίνησε ένα περιπετειώδες ταξίδι στη διάρκεια του οποίου διέσχισε το φαράγγι της Ανδρίτσας, το οροπέδιο Αχλαδόκαμπου, το φαράγγι Νικολακάκαινας και το κομμάτι Χράνοι – Δεσύλλα που θεωρείται από πολλούς γνώστες μία από τις ομορφότερες διαδρομές στην Ευρώπη.
“Έκανα 25-30 χιλιόμετρα την ημέρα”, μας λέει ο Λουκάς Χαψής. ”Είναι κάτι τελείως μαγικό, το δίκτυο αυτό είναι παραμελημένο και αγνοείται από όλο τον κόσμο, μια εντυπωσιακή διαδρομή που δεν συναντάς ούτε περιπατητές. Μέσα στη γραμμή η μόνη ένδειξη ανθρώπινου παράγοντα είναι κάτι φυσίγγια που βλέπεις από κυνηγούς. Είναι άδικο μια τόσο όμορφη διαδρομή να αγνοείται."
Δες ακόμα: O ποδηλάτης που διέσχισε 85 χώρες!
Ο κόσμος που σε συναντούσε πώς αντιδρούσε;
Στους ενδιάμεσους σταθμούς υπήρχε παντού κόσμος που με χαιρετούσε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την αντίδραση που είχε ένας οδηγός νταλίκας όπου όταν με είδε εκεί κοντά στις Μυκήνες, κόρναρε και φώναξε “μεγάλε, είσαι θεός”. Γενικά όπου σταματούσα ήθελαν να το δοκιμάσουν, να κάτσουν στο ποδήλατο και να βγάλουν φωτογραφίες.
Από εφόδια, προμήθειες, τρόφιμα τι κουβαλούσες;
Kάποιες κονσέρβες και κάποια σάντουιτς που είχα φτιάξει από το σπίτι. Στα σακίδια είχα και εργαλεία, ανταλλακτικά, αδιάβροχα γιατί και τον καιρό δεν μπορείς να τον υπολογίσεις...
Στους ενδιάμεσους σταθμούς υπήρχε παντού κόσμος που με χαιρετούσε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την αντίδραση που είχε ένας οδηγός νταλίκας όπου όταν με είδε εκεί κοντά στις Μυκήνες, κόρναρε και φώναξε “μεγάλε, είσαι θεός”. Γενικά όπου σταματούσα ήθελαν να το δοκιμάσουν, να κάτσουν στο ποδήλατο και να βγάλουν φωτογραφίες.
Από εφόδια, προμήθειες, τρόφιμα τι κουβαλούσες;
Kάποιες κονσέρβες και κάποια σάντουιτς που είχα φτιάξει από το σπίτι. Στα σακίδια είχα και εργαλεία, ανταλλακτικά, αδιάβροχα γιατί και τον καιρό δεν μπορείς να τον υπολογίσεις...
Τι απρόοπτα είχες σε αυτό το οκταήμερο ταξίδι;
Κάποια μικροατυχήματα στην προσπάθεια μου να βγάλω κάποιες φωτογραφίες εν κινήσει, που είχα δέσει τη φωτογραφική κάμερα σε ένα κοντάρι, όπου γκάζωνα το ποδήλατο και δεν είχα υπολογίσει καλά τα ροδάκια οπότε μου στράβωνε το ροδάκι.
Κάποια μικροατυχήματα στην προσπάθεια μου να βγάλω κάποιες φωτογραφίες εν κινήσει, που είχα δέσει τη φωτογραφική κάμερα σε ένα κοντάρι, όπου γκάζωνα το ποδήλατο και δεν είχα υπολογίσει καλά τα ροδάκια οπότε μου στράβωνε το ροδάκι.
Ευτυχώς στις τσάντες που είχα μαζί μου στο
ταξίδι είχα εργαλεία και το έφτιαχνα. Τέσσερις φορές μου στράβωσαν τα
ροδάκια και τις τέσσερις ήταν στην προσπάθειά μου να πάω γρήγορα για να
βγάλω φωτογραφία. Με έπιασε και μια καταιγίδα εκεί κοντά στο χωριό
Δεσύλλα. Ήμουν στο πουθενά, μέσα σε μια χαράδρα, σκεφτόμουν να πήγαινα
εμπρός στη στάση, είχα επτά χιλιόμετρα, να πήγαινα πίσω είχα άλλα επτά
χιλιόμετρα, γύρισα τελικά πίσω για να βγω ξανά στον πολιτισμό. Άρχιζε
όμως να μπουμπουνίζει, να ρίχνει καταρρακτώδη βροχή, το ποδήλατο
εκτροχιαζόταν λόγω της ολισθηρότητας και έπεφταν κεραυνοί στο βάθος.
Εκείνη τη στιγμή μου πέρασε από το μυαλό το τρομακτικό σενάριο. Είμαι
μέσα στα σίδερα, αν πέσει κεραυνός ένα-δυο χιλιόμετρα μακριά,
μεταφέρεται ο ηλεκτρισμός; Κανείς δεν ήξερε ότι είμαι μέσα στις ράγες με
το ποδήλατο. Δεν θα με έψαχνε ποτέ κανένας!
Είχες ενημερώσει κάποιον δικό σου ότι θα έκανες αυτό το ταξίδι;
Όχι, κανέναν!
Είχες δοκιμάσει την πατέντα αυτή, την κατασκευή αυτή τη δική σου πριν ξεκινήσεις το ταξίδι σου;
Ναι, είχα πάει δυο φορές εκεί στο δίκτυο για να σετάρω όλο το σύστημα και να δω ότι μπορεί να λειτουργήσει, να κάνω περίπου δύο χιλιόμετρα, να δω λίγο τη συμπεριφορά του. Αφού είδα ότι δεν εκτροχιάζεται, έκανα και κάποιες διορθώσεις και μετά έφυγα.
Όχι, κανέναν!
Είχες δοκιμάσει την πατέντα αυτή, την κατασκευή αυτή τη δική σου πριν ξεκινήσεις το ταξίδι σου;
Ναι, είχα πάει δυο φορές εκεί στο δίκτυο για να σετάρω όλο το σύστημα και να δω ότι μπορεί να λειτουργήσει, να κάνω περίπου δύο χιλιόμετρα, να δω λίγο τη συμπεριφορά του. Αφού είδα ότι δεν εκτροχιάζεται, έκανα και κάποιες διορθώσεις και μετά έφυγα.
Πώς σου γεννήθηκε η ιδέα να κάνεις αυτό το ταξίδι με το railbike;
Θυμάμαι πως έκανα μια συζήτηση με έναν κολλητό ο οποίος μου έλεγε ότι το μεγαλύτερο μέρος της σιδηρογραμμιικής γραμμής παρέμενε ανενεργό από το 2011, οπότε έτσι μου ήρθε η ιδέα να κάνω κάτι τρελό. Εκείνος είχε κάνει κάποια τμήματα του δικτύου με motocross. Αναζητώντας στο internet ένα τρόπο διαφορετικό για να κάνω όλη τη διαδρομή, βρήκα τα railbikes και μου άρεσαν πολύ σαν ιδέα.
Θυμάμαι πως έκανα μια συζήτηση με έναν κολλητό ο οποίος μου έλεγε ότι το μεγαλύτερο μέρος της σιδηρογραμμιικής γραμμής παρέμενε ανενεργό από το 2011, οπότε έτσι μου ήρθε η ιδέα να κάνω κάτι τρελό. Εκείνος είχε κάνει κάποια τμήματα του δικτύου με motocross. Αναζητώντας στο internet ένα τρόπο διαφορετικό για να κάνω όλη τη διαδρομή, βρήκα τα railbikes και μου άρεσαν πολύ σαν ιδέα.
Πόσο αναγκάστηκες να
φέρεις αυτή την αρχική ιδέα στα μέτρα, αλλά και στις ιδιαίτερες συνθήκες
που επικρατούν σε ένα ελληνικό εγκαταλελειμμένο σιδηδρομικό δίκτυο;
Η αρχική ιδέα ήταν να πάω με μια κατασκευή portable, να πάω με τον προαστιακό μέχρι την Κόρινθό και από εκεί δένοντάς το, να κάνω το γύρο της Πελοποννήσου. Στο δίκτυο όμως παρεμβάλλονται και διασταυρώσεις και τμήματα με άσφαλτο που δεν κάνουν εύκολη τη μεταφορά, το λύσιμο και το δέσιμο ενός ποδηλάτου – κατασκευής σαν τη δική μου, με ροδάκια. Ένα σημείο τέτοιο ήταν το τμήμα Ναύπλιο – Άργος, που κάθε 500 μέτρα είχε ένα μπαζωμένο τμήμα. Οπότε σε αυτό το τμήμα ξεκαβαλάς, το σουζάρεις, μέχρι να φτάσεις ξανά στις ράγες. Οι καθαρά ποδηλατικές ημέρες ήταν οκτώ. Είχα πάρει το αμάξι – τροχόσπιτο το οποίο άφηνα σε συγκεκριμένα σημεία κάθε ημέρα. Έκανα και κάποια κομμάτια μπρος πίσω. Εφτανα με το αυτοκίνητο πολύ πρωί σε ένα σταθμό, έβγαζα το ποδήλατο, το έδενα και έκανα μέχρι το απόγευμα οπού τότε γύριζα πάλι πίσω.
Η αρχική ιδέα ήταν να πάω με μια κατασκευή portable, να πάω με τον προαστιακό μέχρι την Κόρινθό και από εκεί δένοντάς το, να κάνω το γύρο της Πελοποννήσου. Στο δίκτυο όμως παρεμβάλλονται και διασταυρώσεις και τμήματα με άσφαλτο που δεν κάνουν εύκολη τη μεταφορά, το λύσιμο και το δέσιμο ενός ποδηλάτου – κατασκευής σαν τη δική μου, με ροδάκια. Ένα σημείο τέτοιο ήταν το τμήμα Ναύπλιο – Άργος, που κάθε 500 μέτρα είχε ένα μπαζωμένο τμήμα. Οπότε σε αυτό το τμήμα ξεκαβαλάς, το σουζάρεις, μέχρι να φτάσεις ξανά στις ράγες. Οι καθαρά ποδηλατικές ημέρες ήταν οκτώ. Είχα πάρει το αμάξι – τροχόσπιτο το οποίο άφηνα σε συγκεκριμένα σημεία κάθε ημέρα. Έκανα και κάποια κομμάτια μπρος πίσω. Εφτανα με το αυτοκίνητο πολύ πρωί σε ένα σταθμό, έβγαζα το ποδήλατο, το έδενα και έκανα μέχρι το απόγευμα οπού τότε γύριζα πάλι πίσω.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες ταξιδιωτικές σου εμπειρίες;
To ταξίδι μου στο νησί του Πάσχα το 2010 ήταν πολύ καθοριστικό για μένα. Αυτό το ταξίδι με βοήθησε να δημιουργήσω ένα πολύ δυνατό φωτογραφικό υλικό και να κάνω την πρώτη μου μεγάλη έκθεση. Και αυτό με οδήγησε στις μεγάλες μου συνεργασίες με ξένους εκδοτικούς οίκους. Έχω κάνει και πολύ πιο όμορφα ταξίδια. Για μένα η ομορφιά ενός ταξιδιού ταυτίζεται και με το πόσο δύσκολο είναι για να το πραγματοποιήσεις. Για μένα αυτό το ταξίδι στην Πελοπόννησο δεν είναι και τόσο “εξωτικό”. Το καταλαβαίνω όμως να το βλέπει ο Καναδός ή ο Ισπανός και να του φαίνεται περίεργο και ενδιαφέρον.
To ταξίδι μου στο νησί του Πάσχα το 2010 ήταν πολύ καθοριστικό για μένα. Αυτό το ταξίδι με βοήθησε να δημιουργήσω ένα πολύ δυνατό φωτογραφικό υλικό και να κάνω την πρώτη μου μεγάλη έκθεση. Και αυτό με οδήγησε στις μεγάλες μου συνεργασίες με ξένους εκδοτικούς οίκους. Έχω κάνει και πολύ πιο όμορφα ταξίδια. Για μένα η ομορφιά ενός ταξιδιού ταυτίζεται και με το πόσο δύσκολο είναι για να το πραγματοποιήσεις. Για μένα αυτό το ταξίδι στην Πελοπόννησο δεν είναι και τόσο “εξωτικό”. Το καταλαβαίνω όμως να το βλέπει ο Καναδός ή ο Ισπανός και να του φαίνεται περίεργο και ενδιαφέρον.
Το επόμενο σου ταξίδι ποιο θα είναι;
Έχω διάφορες ιδέες, γενικά όλος ο χειμώνας που πέρασε για μένα ήταν ένας χειμώνας κατασκευών. Έφτιαξα το railbike και άλλα δυο projects.
Έχω φτιάξει ένα τροχόσπιτο που σέρνω με το ποδήλατο και με αυτό θέλω να κάνω τα αμέσως επόμενα ταξίδια μου. Το άλλο που ολοκληρώνω αυτή την περίοδο είναι ένα τρίκυκλο που το έχω κάνει αυτοκινούμενο. Με το τρίκυκλο σχεδιάζω να πάω Ιταλία, είτε μια διαδρομή προς Τοσκάνη είτε προς Stroboli -ένα μικρό νησί στο Τυρρηνικό πέλαγος στο οποίο βρίσκεται ένα από τα τέσσερα ενεργά ηφαίστεια της Ιταλίας. Είχα πάει εκεί το 2003 και είπα θέλω να ξαναπάω, να πάρω και το drone να πετάξει πάνω από το κρατήρα. Δεν ξέρω αν θα μου περάσουν το τρικυκλάκι στο νησί, αλλά όταν είχα πάει, έμενα σε σκηνή πάνω στον κρατήρα.
Τι χαρακτήρα πρέπει να έχει κανείς για να κάνει τέτοιου είδους ταξίδια; Έχω διάφορες ιδέες, γενικά όλος ο χειμώνας που πέρασε για μένα ήταν ένας χειμώνας κατασκευών. Έφτιαξα το railbike και άλλα δυο projects.
Έχω φτιάξει ένα τροχόσπιτο που σέρνω με το ποδήλατο και με αυτό θέλω να κάνω τα αμέσως επόμενα ταξίδια μου. Το άλλο που ολοκληρώνω αυτή την περίοδο είναι ένα τρίκυκλο που το έχω κάνει αυτοκινούμενο. Με το τρίκυκλο σχεδιάζω να πάω Ιταλία, είτε μια διαδρομή προς Τοσκάνη είτε προς Stroboli -ένα μικρό νησί στο Τυρρηνικό πέλαγος στο οποίο βρίσκεται ένα από τα τέσσερα ενεργά ηφαίστεια της Ιταλίας. Είχα πάει εκεί το 2003 και είπα θέλω να ξαναπάω, να πάρω και το drone να πετάξει πάνω από το κρατήρα. Δεν ξέρω αν θα μου περάσουν το τρικυκλάκι στο νησί, αλλά όταν είχα πάει, έμενα σε σκηνή πάνω στον κρατήρα.
Θα σου πω για μένα ότι από μικρός ήμουν φυσιολάτρης, μου αρέσει πολύ η φύση, να κάνω ταξίδια που έχουν έντονο το στοιχείο της φύσης. Τα μηχανάκια μου όλα είναι offroad, τα αυτοκίνητα, τα ποδήλατα όλα, δεν κάνω τίποτα που να έχει σχέση με άσφαλτο. Θέλω πάντα να εξερευνώ. Αυτό το στοιχείο της εξερεύνησης μου το έβγαλε η φωτογραφία. Οπότε πρέπει να σε παρασέρνει και εκεί κάτι άλλο. Η φωτογραφία, "το κλικ", με έβαλε στη διαδικασία να εξερευνώ και να μη φοβάμαι. Μια καλή και δυνατή φωτογραφία, διώχνει το φόβο μου. Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να έχει υπερβαίνει το λογικό, το μέτρο, μόνο και μόνο για ένα καλό κλικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου