Γράφει ο Γιώργος Γρηγοράκος
Καιρό τώρα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου για τον Δήμο Λουτρακίου-Περαχώρας-Αγίων Θεοδώρων που επέλεξα να κατοικώ, όμως δεν επιθυμούσα σε καμμία περίπτωση να εκληφθούν ως προεκλογική προπαγάνδα. Έτσι λοιπόν αφού οι εκλογές τελείωσαν αποφάσισα να τις δημοσιοποιήσω, χωρίς φυσικά να διεκδικώ το αλάθητο και με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα διαπιστώσουμε τι κάνουμε λάθος και πως μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά.
Ο Δήμος μας είναι αντιμέτωπος με μεγάλες προκλήσεις, αλλά και μεγάλα διαχρονικά προβλήματα. Οι θαρραλέες ανιδιοτελείς αποφάσεις και ένα αποτελεσματικό σχέδιο που θα εφαρμοστούν από τους κατάλληλους ανθρώπους αποτελούν την μόνη θεραπεία.
Χρειαζόμαστε ένα τοπικό σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων που να στηρίζεται στην ανακύκλωση και τη διαλογή στην πηγή. Οι δημόσιες υπηρεσίες καθαριότητας χρειάζονται ενίσχυση σε εξοπλισμό και προσωπικό. Ο βιολογικός καθαρισμός του Λουτρακίου χρειάζεται αναβάθμιση με ταυτόχρονη επέκταση του αποχετευτικού δικτύου και των Αγίων Θεοδώρων να τεθεί σε λειτουργία.
Η συγκοινωνιακή σύνδεση όλων των περιοχών με το Λουτράκι είναι αναγκαία σε ένα Δήμο όπως ο δικός μας με μήκος 50 χιλιομέτρων, με προτεραιότητα την επί πολλές φορές εξαγγελθείσα επέκταση του προαστιακού.
Εξασφάλιση χώρου για τους πεζούς και τα ήπια μέσα μεταφοράς (όπως το ποδήλατο) με στόχο ένα τρόπο μετακίνησης, γρήγορο αλλά και φιλικό στο περιβάλλον.
Αξιοποίηση των υδάτινων πόρων με έργα συντήρησης των πηγών, των γεωτρήσεων και των δικτύων καθώς και την δημιουργία μικρών φραγμάτων και λιμνοδεξαμενών για εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα ή αποθήκευσης υδάτων, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της επαρκούς και ποιοτικής ύδρευσης.
Χρειαζόμαστε υποδομές για την προσβασιμότητα των ΑΜΕΑ που δεν θα αποκλείει κανέναν κάτοικο αυτής της πόλης κάνοντάς τον αόρατο.
Θέλουμε έναν Δήμο που θα προσφέρει περισσότερα στους ανθρώπους του, που θα χρησιμοποιεί σύγχρονα εργαλεία ενάντια στην ενεργειακή φτώχεια και θα στηρίζει όσους έχουν ανάγκη.
Απαιτείται ο εμπλουτισμός της δραστηριότητας των Κ.Α.Π.Η, καθώς λειτουργούν αφενός ως φιλόξενοι και ζωντανοί χώροι, αφετέρου προάγουν την συμμετοχή της τρίτης ηλικίας στην κοινωνική ζωή της πόλης.
Το ζήτημα της τοξικοεξάρτησης πρέπει να αποτελέσει ζήτημα πρώτης προτεραιότητας. Είναι πλέον ώριμες οι συνθήκες για την άμεση εφαρμογή σύγχρονων λύσεων και προγραμμάτων επανένταξης.
Οι δημόσιοι χώροι δεν μπορούν να αποτελούν διακοσμητική λεπτομέρεια της πόλης. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Δήμος έχει εγκαταλείψει τα πάρκα και επιτρέπει δια της σιγής την καταπάτηση των πεζοδρόμιων, των πεζόδρομων και των πλατειών.
Μπορούμε όμως να δώσουμε λειτουργικότητα και ζωή στις πλατειές και τα πάρκα και να τα μεταμορφώσουμε σε χώρους πολιτισμού και αναψυχής.
Είναι ανάγκη να "πρασινίσουμε" τις ταράτσες των δημοτικών και δημόσιων κτηρίων του Δήμου και τους στύλους φωτισμού εγκαθιστώντας φωτοβολταϊκά για καθαρή ενεργεία.
Τα σχολεία όπως έχουν αποδείξει με δικές τους πρωτοβουλίες μπορούν να γίνουν πυρήνες πράσινου στην πόλη και εστίες καθημερινής πολιτιστικής δραστηριότητας.
Το αίσθημα ανασφάλειας γεννιέται οπού κυριαρχεί η εγκατάλειψη. Ο Δήμος έχει αφήσει περιοχές στο σκοτάδι ή στο ημίφως κάνοντας τους κατοίκους επαίτες πολλές φορές για να του αλλάξουν μια λάμπα. Η ασφάλεια διαποτίζει κάθε λεπτομέρεια της ζωής μας, από τα πεζοδρόμια που δεν πρέπει να γλιστράτε έως τις παιδικές χαρές που πρέπει να πληρούν συγκεκριμένες προδιαγραφές.
Ο Δήμος έχει ανάγκη τη φωνή των πολιτών. Να μπορούν μέσω σύγχρονων εργαλείων να διατυπώνουν προτάσεις, παράπονα και υποδείξεις. Πρέπει να εμπιστευτούμε τα Κοινοτικά συμβούλια δίνοντας τους τις ουσιαστικές αρμοδιότητες που τους παρέχονται από τον νέο νόμο (Κλεισθένης) και να εφαρμόσουμε την δυνατότητα που δίνει ο ίδιος νόμος για τοπικά δημοψηφίσματα επί σοβαρών θεμάτων. Ας αφήσουμε πίσω μας το ξεπερασμένο δημαρχοκεντρικό μοντέλο που καθιστούσε τον Δήμαρχο “φωστήρα” και ας αδράξουμε την ευκαιρία να ενταχθούμε ενεργά υπερασπιζόμενοι την δική μας άποψη.
Πολλοί θεωρούν ότι η φθίνουσα πορεία του Δήμου μας είναι απλώς ένα δείγμα των περιορισμένων οικονομικών πόρων. Αυτό όμως πέρα του ότι δεν αληθεύει, παρά μόνο όσον αφορά την εισερχόμενη κρατική υποστήριξη, λειτουργεί και ως άλλοθι για όσους έχουν την τύχη του τόπου στα χέρια τους. Δυστυχώς χρόνια τώρα αυτή τη δικαιολογία αναμασούν διαρκώς όλες οι δημοτικές αρχές, οι οποίες βεβαίως το χρησιμοποιούν και ως “κολυμπήθρα του Σιλωάμ” προκειμένου να ξεπλένουν την ανικανότητα τους, την αδιαφορία τους για τον τόπο, την αναλγησία απέναντι στις ανάγκες του δημότη και εν γένει την αναποτελεσματικότητά τους ως προς το παραγόμενο τελικό αποτέλεσμα.
Η αλήθεια όμως δυστυχώς είναι άλλη. Φτωχή είναι η κεντρική διαχείριση, καθώς ο τόπος μας είναι πλούσιος, υπό την έννοια της χαρισματικής τοπογεωργαφικής του θέσης, που του παρέχει απίστευτες δυνατότητες ανάπτυξης.
Χρόνια τώρα, σε όσους εμπιστεύτηκαν οι δημότες την θέση του οδηγού του Δήμου, ενώ προεκλογικά διέκριναν και μάλιστα με πολύ μεγάλη καθαρότητα και ευκρίνεια τις ανάγκες του τόπου, υποσχόμενοι δε συγκεκριμένες και κοστολογημένες χρηματοδοτούμενες λύσεις, μετά την εκλογή τους εθελοτυφλούν σε όσα οι ίδιοι διαπίστωναν και υπόσχονταν.
Αυτό που καταφανώς είναι οξύμωρο και αντιφατικό και καταδεικνύει την ποιότητα και την προσωπικότητά των διοικούντων δεν είναι απλά ένα αυτοφυές γεγονός. Φύεται, αναπτύσσεται και λειτουργεί από εμάς τους ίδιους. Εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι όταν καλούμαστε κάθε 4 χρόνια να επιλέξουμε τους καταλληλότερους και αποφασίζουμε με ιδιοτελεί κριτήρια προσωπικών μας μικροσυμφερόντων ή ανεύθυνα και με ελαφρά τη καρδία, μη λαμβάνοντας υπόψη τουλάχιστον κάποιων βασικών κριτηρίων, όπως αυτά του ήθους, της προσωπικότητας, της τιμιότητας, της επαγγελματικής δραστηριοποίησης, της ακαδημαϊκής μόρφωσης και του κοινωνικού έργου που έχουν παράσχει.
Δυστυχώς έχουμε να κάνουμε με έναν δήμο παρατημένο που οι δημότες το εισπράττουν στην καθημερινότητά τους. Το ερώτημα που τίθεται είναι αμείλικτο: Ποιοι είναι οι ικανοί να στρέψουν αυτόν τον Δήμο των 2 θαλασσών (Σαρωνικός-Κορινθιακός) προς την σωστή πορεία, που θα δώσει τη δυνατότητα στους κατοίκους του να ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον; Ας ελπίσουμε ότι επιλέξαμε ορθά στις πρόσφατες εκλογές. Αν όμως κάναμε και πάλι λάθος ας το διορθώσουμε τουλάχιστον κάποια στιγμή.