έλεγε ο Πλάτων από τον Σωκράτη, η μάθηση είναι ανάμνηση.
Η α-λήθεια είναι
άφθαρτη και προϋπάρχει. Αποτελεί το αντίθετο της λήθης.
Γι αυτό όποιος ζει
βολεμένος στο ψέμα, έχει πέσει σε λήθαργο, ενώ αυτός
που ζει σε εγρήγορση
προς αναζήτηση της αλήθειας, είναι ο έξυπνος.
Ο εκτός ύπνου! Είδατε πόσο
καλά μας τα λέει η ελληνική γλώσσα;
Μήπως γι’ αυτό έχουν βαλθεί μερικοί
να την εξαφανίσουν;
Στην Ελληνική μυθολογία, κατά τον Ησίοδο, η Λήθη
ήταν θυγατέρα της Έριδας και προσωποποίηση της λήθης, δηλαδή της
λησμονιάς και της αγνωμοσύνης. Την θεωρούσαν μία από τις Ναϊάδες Νύμφες.
Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, η Λήθη ήταν η μητέρα των τριών Χαρίτων.
Από την Λήθη πήραν το όνομά τους μία πηγή και ένας από τους πέντε
ποταμούς του Άδη, από τα ύδατα του οποίου έπιναν οι κατερχόμενοι νεκροί
για να λησμονήσουν το παρελθόν, την επίγεια ζωή τους. Τον ποταμό Λήθη
παρίσταναν ως ένα γέροντα που κρατούσε στο ένα χέρι υδρία και στο άλλο
κύπελλο.
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι υπήρχε βωμός της Λήθης στο Ερέχθειο
των Αθηνών. Επίσης, στη Βοιωτία υπήρχε κοντά στο Μαντείο του Τροφωνίου
η πηγή της Λήθης, όπως και η πηγή της Μνημοσύνης. Οι αρχαίοι πίστευαν
ότι η Λήθη ήταν αδελφή του Θανάτου και του Ύπνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου