ΠΟΙΗΣΗ
Πάρα τα σημάδια του ανελέητου χρόνου
μια άλλης εποχής
στέκεται εκεί εγέροχο ψάχνοντας τριγύρω τις ζωές
που χάθηκαν νωρίς
Τι είδε στα χρόνια αυτά θα ήθελε πολλά να πει
μα τώρα γέρασε
Μέσα στη σιωπή, φύγαν χειμώνες καλοκαίρια
και δεν γέλασε
Και περιμένει μοναχό τον φίλο του τον ήλιο
ακόμα μια φορά να δει
Να θυμηθεί και με χαρά πολύ να κλάψει
σαν μικρο παιδί
Τι όμορφες στιγμές με πόρτες ανοιχτές
γέλια και χαρές
και
τι άνθρωποι απλοί με το χαμόγελο στα
χείλη λαμπερές
μέρες αγάπης λαμπερές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου