ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ
ΣΙΡΛΕΥ ΒΑΛΕΝΤΑΙΝ Η τέχνη του μονόλογου (κριτική για το έργο από τον Κώστα Γιωργουσόπουλο) “ΤΑ ΝΕΑ” 12/12/89
Δεν ξέρω πόσοι κλληνες ηθοποιοί θα τολμούσαν, κι αν τολμούσαν, θα μπορούσαν να φέρουν έως το τέλος το βαρύ φορτίο ενός θεατρικού μονολόγου δυόμισι ωρών.
Οσοι το επιχείρησαν, και παλιότερα και πρόσφατα, βούλιαξαν στα ρηχά πριν φτάσουν στα βαθιά. Για να κρατήσεις μόνος στη σκηνή ένα ρόλο, όποιος κι αν είναι αυτός ανεξάρτητα δηλαδή από την ποιότητα του λόγου - πρέπει να ελέγχεις απόλυτα το μοναδικό όργανο που έχει ο ηθοποιός για να εκφραστεί το σώμα του.
Ε, λοιπόν, κι ας αφήσουμε τις προκαταλήψεις, η Αλίκη Βουγιου-1 κλάκη στη “Σίρλεϋ Βαλεντάιν” απέδειξε ότι ξέρει πολύ καλά τα μυστικά αυτού του απαιτητικού οργάνου.
Οχι, δεν είναι η πείρα, η πολύχρονη χρήση, ένας μουσικός που παίζει πενήντα χρόνια σε μια στρατιωτική μπάντα δεν είναι αυτονόητο ότι μπορεί να παίξει σολίστας σε συμφωνική ορχήστρα.
Δεν φτάνει η πείρα σ’ ένα είδος θεάτρου, δεν φτάνει η περιλάλητη άνεση που εξασφαλίζει ο κινηματογράφος στον ηθοποιό, δεν αρκεί j ούτε η ποικιλία των παρελθόντων ρόλων.
Γ ια να παίξεις ένα σόλο στη σκηνή, μεγάλης διάρκειας, πρέπει να διαθέτεις τεχνική θηριώδη και η Βουγιουκλάκη απέδειξε ότι τη διαθέτει. Κι όταν μιλάω για τεχνική, εννοώ μια ποικιλία μεθόδων που ελέγχουν ολόκληρο το νευρικό σύστημα.
Γιατί, κακά τα ψέματα, ο ηθοποιός είναι ένα πολυδαίδαλο πλέγμα | ελεγχόμενων νεύρων τα οποία παράγουν κατά παραγγελία συναι-
σθήματα και κινήσεις που δεν ανήκουν στην προσωπική ζωή του ηθο-! ποιού.
Γι’ αυτόν το λόγο οι ηθοποιοί είναι άτομα με αυξημένη ευερεθιστι-κότητα και νευρικές διακυμάνσεις συχνές.
Οταν η Βουγιουκλάκη πειθαρχεί τα νεύρα της ώστε να μιμείται επί μακράν και συνεχώς μια άλλη γυναίκα (που δεν έχει καμιά ιδιοσυ-I γκρασιακή ή ιδεολογική μαζί της συγγένεια) μέσα σ’ έναν οικείο για I κάθε γυναίκα χώρο, όπως είναι η κουζίνα, καταβάλλει μεγαλύτερη I προσπάθεια, ταλαιπωρεί στο έπακρο το νευρικό της σύστημα.
Είναι πιο εύκολα τεχνικά να μιμηθείς έναν κουτσό, έναντραυλό, έ-ναντυφλό ή έναν μεθυσμένο παρά έναν άλλο άνθρωπο τελείως συνηθισμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου