Τό ἔχω ξαναπεῖ καί ξαναγράψει καί ἀπό τοῦτο ἐδῶ τό «βῆμα», πολλές φορές. Ὅποια «πέτρα» νά σηκώσῃς, ὅσο, ὅπου κι ἄν ψάξῃς, μένεις ἔκθαμβος ἀπό τό μεγαλεῖο καί τήν γνῶσι τοῦ γίγαντα Ἑλληνισμοῦ.
Εἰδικότερα, σήμερα, θά ἀναφερθῶ στόν Ἱπποκράτη (460 – 377 π.χ.). Τόν δέκατο ὄγδοο ἀπόγονο τοῦ θεοποιημένου Ἀσκληπιοῦ.
Ὅσο θά ὑπάρχῃ ἡ ἀνθρωπότης, δέν θά πάψῃ ποτέ νά μνημονεύῃ τό ὄνομα τοῦ τρισολβίου αὐτοῦ ἀνθρώπου, διότι εἶχε σπλάχνα συμπόνοιας καί τό ἀπέδειξε, μέ τό νά γίνῃ ὁ πατέρας τῆς ἰαματικῆς ἐρεύνης πού σήμερα ὀνομάζουμε ἰατρική!
Αὐτός λοιπόν, ὁ ἐντελῶς κανονικός ἄνθρωπος, μεταξύ πολλῶν ἄλλων ἰαματικῶν δώρων πού ἔκανε στήν ἀνθρωπότητα εἶναι καί ὁ ἐφευρέτης τῆς εὐεργετικῆς ἀσπιρίνης.
Ἕνα φάρμακο πού ἀκόμα καί στίς μέρες μας, πολλές φορές εἶναι ἀναντικατάστατο καί σώζει ζωές.
Ὁ Γαληνός (129 – 201 μ.χ.) ἔλεγε γιά τόν Ἱπποκράτη «πάλιν ὥσπερ ἀπό θεοῦ φωνῆς τῆς Ἱπποκράτους ἀρξάμεθα λέξεως». Ὁ Γαληνός μᾶς ἄφησε θυσαυρούς γνώσεων καί φαρμάκων. Στά σχόλιά του «περί ἰτέας», ἀποδίδει τήν εὕρεσιν τοῦ φαρμάκου στόν Ἱπποκράτη καί παραθέτοντας λεπτομέρειες παρασκευῆς, συμπληρώνει: φάρμακον εἰς πολλά χρήσιμον, οὐδέν γάρ ἐστί χρησιμότερον». (Γαληνός: ΠΕΡΙ ΚΡΑΣΕΩΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ – ΠΕΡΙ ΙΤΕΑΣ).
Τό βασικό συστατικό τῆς ἀσπιρίνης, τό ἀκετυλο – σαλικυλικό ὀξύ, ὑποδηλώνει σαφῶς τήν καταγωγή της, ἀφοῦ salix λέγεται λατινικά ἡ ιτιά!
Μινώταυρος
(Στοιχεῖα γιά τό ἄρθρο πῆρα ἀπό τό «Θἐατρο τῆς Σωτηρίας» τοῦ Μιχάλη Καλόπουλου)
