Ποιος φοβάται περισσότερο; Εμείς που τα χάνουμε όλα ή εκείνοι που γνωρίζουν το ντόμινο της κατάρρευσης που θα ακολουθήσει;
Χωρίς το πελατειακό κράτος που συντηρούσε τα δυο μεγάλα κόμματα διεξήχθησαν οι εκλογές
της 6ης Μαΐου. Οι μεγάλες συγκεντρώσεις, οι έντονες συζητήσεις, οι αφισοκολλήσεις, οι αυτο
κινητοπομπές που ακολουθούσαν τους υποψήφιους, ο συνωστισμός στα πολιτικά γραφεία για ένα διορισμό, οι φασαρίες οι εντάσεις, ο διχασμός, φαινόμενα που ζούσαμε στο παρελθόν ευτυχώς δεν έκαναν την εμφάνιση τους. Η προσφυγή στις κάλπες έγινε σε ένα «ήρεμο κλίμα». Με την ύφεση, τις μειώσεις μισθών, την ανεργία, τα αντανακλαστικά των πολιτών ενεργοποιήθηκαν. Το κριτήριο της ψήφου με γνώμονα την διαμαρτυρία, το γενικό και όχι το ατομικό συμφέρον ανέδειξε μια νέα προοπτική. Η σκοταδιστική άποψη, πως χωρίς το μνημόνιο και τα μέτρα που πάση θυσία πρέπει να εφαρμοστούν δεν θα υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα, σύμφωνα με το αποτέλεσμα των εκλογών δεν έπεισε. Η επόμενη μέρα βρίσκει σε απόγνωση τους μέχρι πρόσφατα κυριάρχους στην πολιτική σκηνή της χώρας. Αποδεκατισμένους, έχοντας χάσει τις μαριονέτες τους που για 2.5 χρόνια σήκωναν ψηλά το χέρι, έβαζαν υπογραφές, έλεγαν «ναι» σε όλα. Προσπαθούν να επαναπροσεγγίσουν το λαό, με σκοπό την ενίσχυση τους. Η συσπείρωση που θέλουν προς το παρόν φαίνεται αδύνατη...! Μέσα σε μία εβδομάδα, σ' ένα θολό τοπίο η διερευνητική εντολή περιφέρεται μεταξύ των αρχηγών προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση. Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες με την λέξη κλειδί ασυμφωνία. Δεν θα πρόκειται όμως για μία οποιαδήποτε κυβέρνηση, αλλά μια κυβέρνηση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Βερολίνου, που θα τηρεί τα συμφωνηθέντα και τους όρους του μνημονίου. Σε αυτό το αβέβαιο κλίμα ο προεκλογικός εκβιασμός των εταίρων συνεχίζεται. Τονίζουν με έντονο ύφος, πως οι υπογραφές δεν αλλάζουν. Η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους δεν είναι εφικτή. Ξεχνούν ότι οι υπογραφές και οι δεσμεύσεις έχουν την ίδια βαρύτητα και για εκείνους . Το Ε.F.S.F μας έδωσε τη δόση κουρεμένη κατά 1,2 δις, κρίνοντας την ως μη απαραίτητη. Με αυτόν τον τρόπο τιμωρούν τα «παλιόπαιδα» της Ευρώπης, που σήκωσαν κεφάλι, χάλασαν τα σχέδια τους και «δίνουν το κακό παράδειγμα» και σε άλλους λαούς που υποφέρουν. Οι ίδιοι και οι εκπρόσωποι τους εδώ, με το εκβιαστικό δίλημμα της εξόδου από την Ευρωζώνη θέλουν να μας φοβίσουν. Ποιος φοβάται περισσότερο; Εμείς που τα χάνουμε όλα ή εκείνοι που γνωρίζουν το ντόμινο της κατάρρευσης που θα ακολουθήσει; Εν αναμονή της νέας κυβέρνησης...
της 6ης Μαΐου. Οι μεγάλες συγκεντρώσεις, οι έντονες συζητήσεις, οι αφισοκολλήσεις, οι αυτο
κινητοπομπές που ακολουθούσαν τους υποψήφιους, ο συνωστισμός στα πολιτικά γραφεία για ένα διορισμό, οι φασαρίες οι εντάσεις, ο διχασμός, φαινόμενα που ζούσαμε στο παρελθόν ευτυχώς δεν έκαναν την εμφάνιση τους. Η προσφυγή στις κάλπες έγινε σε ένα «ήρεμο κλίμα». Με την ύφεση, τις μειώσεις μισθών, την ανεργία, τα αντανακλαστικά των πολιτών ενεργοποιήθηκαν. Το κριτήριο της ψήφου με γνώμονα την διαμαρτυρία, το γενικό και όχι το ατομικό συμφέρον ανέδειξε μια νέα προοπτική. Η σκοταδιστική άποψη, πως χωρίς το μνημόνιο και τα μέτρα που πάση θυσία πρέπει να εφαρμοστούν δεν θα υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα, σύμφωνα με το αποτέλεσμα των εκλογών δεν έπεισε. Η επόμενη μέρα βρίσκει σε απόγνωση τους μέχρι πρόσφατα κυριάρχους στην πολιτική σκηνή της χώρας. Αποδεκατισμένους, έχοντας χάσει τις μαριονέτες τους που για 2.5 χρόνια σήκωναν ψηλά το χέρι, έβαζαν υπογραφές, έλεγαν «ναι» σε όλα. Προσπαθούν να επαναπροσεγγίσουν το λαό, με σκοπό την ενίσχυση τους. Η συσπείρωση που θέλουν προς το παρόν φαίνεται αδύνατη...! Μέσα σε μία εβδομάδα, σ' ένα θολό τοπίο η διερευνητική εντολή περιφέρεται μεταξύ των αρχηγών προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση. Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες με την λέξη κλειδί ασυμφωνία. Δεν θα πρόκειται όμως για μία οποιαδήποτε κυβέρνηση, αλλά μια κυβέρνηση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Βερολίνου, που θα τηρεί τα συμφωνηθέντα και τους όρους του μνημονίου. Σε αυτό το αβέβαιο κλίμα ο προεκλογικός εκβιασμός των εταίρων συνεχίζεται. Τονίζουν με έντονο ύφος, πως οι υπογραφές δεν αλλάζουν. Η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους δεν είναι εφικτή. Ξεχνούν ότι οι υπογραφές και οι δεσμεύσεις έχουν την ίδια βαρύτητα και για εκείνους . Το Ε.F.S.F μας έδωσε τη δόση κουρεμένη κατά 1,2 δις, κρίνοντας την ως μη απαραίτητη. Με αυτόν τον τρόπο τιμωρούν τα «παλιόπαιδα» της Ευρώπης, που σήκωσαν κεφάλι, χάλασαν τα σχέδια τους και «δίνουν το κακό παράδειγμα» και σε άλλους λαούς που υποφέρουν. Οι ίδιοι και οι εκπρόσωποι τους εδώ, με το εκβιαστικό δίλημμα της εξόδου από την Ευρωζώνη θέλουν να μας φοβίσουν. Ποιος φοβάται περισσότερο; Εμείς που τα χάνουμε όλα ή εκείνοι που γνωρίζουν το ντόμινο της κατάρρευσης που θα ακολουθήσει; Εν αναμονή της νέας κυβέρνησης...
ΜΙΝΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου