Έχω μέσα μου οργή για την κατάντια της πόλης μας

Λυπάμαι ειλικρινά που επανέρ­χομαι. Κι αυτή τη φορά έχω μέσα μου οργή για την κατά­ντια της πόλης μας, μα κύρια με την αδιαφορία των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου.  

Αλήθεια, ποιον έλεγχο κάνατε κύριοι, μετά τη βροχή που έρι­ξε στο Λουτράκι, στις οδούς του; Τι είδους αδιαφορία είναι αυτή; Ο παραλιακός έχει ξεφτί­σει κι έχουν σκοντάψει πολλοί από τα αναχώματα του. Λουτρόπολη είναι αυτή ή μα­χαλάς της μεταπολεμικής εποχής; Λησμονήσατε όλοι ότι πρόκειται για λουτρόπολη; Ότι σ' αυτή κατέφυγαν και αγόρασαν σπίτια άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, Έλληνες και ξένοι; Ότι σ' αυτή καταφεύγουν για ίαση; Λησμονείτε ότι υπάρχουν παι­διά. Αρκείστε σε απλές επαλείψεις της ασφάλτου, μη ανθεκτικές ούτε στην κίνηση των αυτοκινήτων, πολύ περισσότερο στις άσχημες καιρικές συνθήκες. Εσείς αναγνώστες, θα μου πείτε πως ονειροβατώ, αν ελπίζω πως θα δικαιωθεί ποτέ ο τίτλος της Λουτρόπολης, αφού ούτε προσβάσεις - εξέδρες - προς τη θάλασσα, για να είναι προσβάσιμες από πάσχοντες, δεν γίνονται, αφού η γενική εικόνα δεν άλλαξε στο τόσο. Κι όμως πάντα κάποιοι το πιστεύουμε πως θα συμβεί, αλλά και με τη βοήθεια τη δική μας. Γιατί δεν είμαστε αναμάρτητοι. Αφού ούτε εμείς δεν σεβόμα­στε αρχές, νόμους και πάνω απ' όλα μένουμε αρνητές του ωραίου. Πόσα δεν περνάει η χώρα από τον ωχαδερφισμό μας. Γίναμε μιμητές των υπευθύνων.

Και πώς να μη θυμώνεις, φίλοι μου, όταν ο ίδιος ο άρ­χοντας της πόλης, ερωτηθείς από μητέρα για σπα­σμένη μπάρα του πάρκου, τονίζοντας του τους κινδύ­νους που διατρέχουν τα παιδιά, εκείνος απάντησε με ερωτηματικό: "Είναι δικής μου αρμοδιότητας αυτό;".

Ακόμα κι αν δεν ήταν δική μας αρμοδιότητα κ. Δήμαρ­χε, εσείς θα έπρεπε να μεριμνήσετε για την αποκα­τάσταση της.

Εμείς οι κάποιοι, οι όσοι δεν θυμώνουμε μόνο με εσάς, αλλά και με τους ασυνείδητους, που προκειμένου για την άνεση τους, αδιαφορούν για το απρόοπτο που μπορεί να συμβεί.

Να 'ταν το μοναδικό; Ποια είναι η προστασία του πο­λίτη; Έχουμε καταντήσει έρμαια κλεφτών, εγκλημα­τιών. Κινδυνεύουμε από τον πρώτο που θα εισβάλλει στο σπίτι μας. Αλλά αυτά είναι άλλου παπά ευαγγέ­λιο και πολλοί αυτοί που θα έπρεπε να απολογηθούν, αρμόδιοι και υψηλά ιστάμενοι, από χρόνια τώρα...

Μας ακούει κανείς; Μας ακούει ο Θεός; Κραυγάζου­με κι αυτός ακόμα θα έχει τη δικαιολογία του... "Σας έδωσα μυαλό".

Αλλά, αλλά... Ήμαρτον κύριε. Ήμαρτον

Κική Σεγδίτσα 

ΒΗΜΑ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ