Το ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟΑ από του Ζωγράφου στην Αθήνα, στο ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΡΙΓΙΑΛΙΟΥ

Η Λύδα Πρωτοψάλτη, Ο Θανάσης Παπαγεωργίου, και η Εύα Καμινάρη, θα μας τιμήσουν δίνοντας δύο παραστάσεις στον ζεστό και φιλόξενο χώρο μας.

Την Τετάρτη 27 & την Πέμπτη 28 Μαρτίου  8:30 μ.μ

Κρατήσεις θέσεων στα τηλ. 27410-86330    87930

ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ

ΕΥΑ ΚΑΜΙΝΑΡΗ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε θέατρο για δύο χρόνια στη σχολή Π. Βεάκη και αποφοίτησε με άριστα από την Δραματική Σχολή ΘΕΜΕΛΙΟ. Αριστούχος πτυχιούχος Πιάνου και Αρμονίας.

Κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση το 1981 σε ηλικία δώδεκα ετών, στο μιούζικαλ των Webber – Rice «Annie», που ανέβηκε στο Κηποθέατρο Αλίκη σε σκηνοθεσία Στέφ. Ληναίου. Το 1995 συμμετέχει στο μιούζικαλ «West Side Story» σε σκηνοθεσία Στ. Φασουλή. Το 1996 στην «Ωραία Κοιμωμένη» με την Παιδική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη. Το 1997 παίζει στον «Δον Ζουάν» του Μολιέρου (Ματιουρίνα), μια παραγωγή του Πανεπιστημίου Αθηνών σε σκηνοθεσία Βασ. Νικολαΐδη και το 1997-99 στο «La Nonna» του Ρομπέρτο Κόσσα (Μάρτα) με τον θίασο Κομμέντια του Δημήτρη Πιατά σε σκηνοθεσία Βασ. Νικολαΐδη. Από το 1999 είναι μόνιμος συνεργάτης της Στοάς παίρνοντας μέρος στα έργα «Εκάβη» του Ευριπίδη (Πολυξένη), «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» του Μίκη Θεοδωράκη(Ισμήνη), «Εθνική Πινακοθήκη» του Παν. Μέντη(Βίκυ), «Ακούω ήχον κώδωνος» του Μποστ (Δασκάλα – Λήδα), «Μέσα στο νερό δασκάλα» του Γ. Ξανθούλη, «Άννα είπα» του Παν. Μέντη (Μπέμπα, Θεσ/νίκη – Κύπρος), «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα»του Λόρκα(Μαρτίριο), «Μήδεια» του Μποστ (2003, Αντιγόνη – Χορός), «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη (Κορυφαία), «Ο δολοφόνος του Λάϊου και τα κοράκια» του Μ. Ποντίκα(κόρη), «Εντελώς αναξιοπρεπές» του Βασίλη Κατσικονούρη (δημοσιογράφος), «Μαργεντίνη» της Μαρίας Κυριάκη (Κακιά αδελφή), «Οι πιο δυνατές» του Αύγ. Στρίντμπεργκ, «Η ηδονή της τιμιότητος» του Πιραντέλλο (Άγκαθα), «Σωτηρία με λένε» της Σοφ. Αδαμίδου(νοσοκόμα), «Λισαβόνα» του Αντ. Νικολή(είδωλο), «Τελεία gr» των Παπαγεωργίου-Μέντη-Ex animo, ‘Άννα, είπα’ του Π.Μέντη(Μπάρμπαρα και Μπέμπα), ‘Φαύστα’ του Μποστ(Ελένη και Κα Ιατρού) και ‘Ελέφας’ του Κώστα Μποσταντζόγλου(Βούλα).

Ακόμα: ‘’Καμπαρέ Θέατρο’’ στο Θέατρο Πολύτεχνο - 100 χρόνια από τη γέννηση του Bertolt Brecht με τραγούδια του Kurt Weil, "Μήπως πρέπει να κλείνουμε τα σιντριβάνια όταν βρέχει", ένα χάπενινγκ του Β. Αλεξάκη - Θέατρο Πολύτεχνο. Διασκευή του μιούζικαλ ''Άννυ" που παρουσίασαν η ορχήστρα ποικίλης μουσικής και οι σπουδαστές του Ωδείου Τέχνης Γ. Β. Φακανά με την επιμέλεια και τη σκηνοθεσία της Θέμ. Μαρσέλλου και της Βασιλικής Ανδρίτσου. Αναλόγιο για το Γ' Πρόγραμμα της ΕΡΤ - Μοντσελέζε "Ευγένα" (Ευγένα). Θεατρικοί μονόλογοι - Πολιτιστική Ολυμπιάδα - Θέατρο Μεταξουργείο με τον Θαν. Παπαγεωργίου και τη Λήδα Πρωτοψάλτη. Αναλόγιο για το Γ' Πρόγραμμα της ΕΡΤ - '' Πρώιμη Περίοδος Διον. Σολωμού'' με τον Γ. Γεωγλερή.

Συμμετοχή στη ταινία μικρού μήκους "Σήμερα" σε σκηνοθεσία Αβραάμ Παπαβραμόπουλου.

Τραγουδάει επαγγελματικά από το 1987.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Γεννήθηκε στην Καισαριανή το 1938. Σπούδασε Θέατρο στη Δραματική Σχολή του Χρήστου Βαχλιώτη. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση ήτανε το 1962 στο θίασο του Κ. Λειβαδέα (Κρέων, στον Οιδίποδα Τύραννο). Μέχρι το 1965 συνεργάζεται με τους θιάσους Β. Διαμαντόπουλου-Μ. Αλκαίου, Τίτου Βανδή, Μιράντας-Μπάρκουλη, Ηνωμένων Καλλιτεχνών, Ελευθέρας Σκηνής και άλλες μικροομάδες, οπότε εγκαταλείπει το θέατρο και ασχολείται με τον Κινηματογράφο, γυρίζοντας μαζί με τον Άγγελο Παπαηλία μια ταινία(1968 – ‘Επί εσχάτη προδοσία’) και το 1969 ιδρύει μαζί με τη Λήδα Πρωτοψάλτη και τον Τ. Καλφόπουλο τον θίασο Βήματα, όπου και κάνει την πρώτη του σκηνοθεσία με το έργο «Η αυλή των θαυμάτων». Η δικτατορία διαλύει το θίασο. Το 1971 ιδρύει μαζί με την ηθοποιό Ε. Καρπέτα τη Στοά, την οποία διευθύνει μόνος του από το 1974 έως σήμερα. Στο θέατρο αυτό έχει ανεβάσει περίπου ενενήντα έργα, κυρίως νεοελλήνων συγγραφέων (Χάκκας, Ποντίκας, Διαλεγμένος, Ν. Παπαγεωργίου, Κουρετζής, Θωμόπουλος, Μανιώτης, Μέντης, Βέργου, Μποστ, Καμπανέλλης, Φακίνος), αλλά και Μποντ, Λόρκα, Κέσσλερ, Πιραντέλλο, Στρίντμπεργκ, Χάμπτον καθώς και τρεις τραγωδίες του Ευριπίδη. Έχει σκηνοθετήσει στο «Άρμα Θέσπιδος», στο Εθνικό Θέατρο, στο ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και σε άλλα θέατρα.

Το 1999-2000 σκηνοθέτησε με τον θίασο της ΣΤΟΑΣ τη λαϊκή όπερα του Μίκη Θεοδωράκη «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» που παίχτηκε σε υπαίθρια θέατρα της Ελλάδας και στο Κούρειο της Κύπρου.

Το 2000 βραβεύτηκε με το βραβείο Κουν για τη σκηνοθεσία του στο έργο «La Cumparsita» του Παν. Μέντη.

Το 2001 βραβεύτηκε από το κοινό του περιοδικού ‘Αθηνόραμα’ για την παράσταση «Εκάβη» του Ευριπίδη (1^ο βραβείο σκηνοθεσίας, 1^ο βραβείο παράστασης και 1^ο βραβείο φωτισμών).

Το 2002, στον ίδιο διαγωνισμό, βραβεύεται με το 2^ο βραβείο σκηνοθεσίας και το 2^ο βραβείο καλύτερης παράστασης για το ‘Ακούω ήχον κώδωνος’.

Το 2005 τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας «Φώτος Πολίτης» για τη συνολική προσφορά του στο Θέατρο.

Στην τηλεόραση σκηνοθέτησε θεατρικά έργα για το Θέατρο της Δευτέρας. Σκηνοθέτησε, μαζί με τον Πόλ Σκλάβο, και πρωταγωνίστησε στη σειρά «Μαντάμ Σουσού». Επίσης έπαιξε στις σειρές «Το λαχείο» (Ν. Αλευράς) «Μικροί μεγάλοι» (Α. Παπαθεοδώρου) και «13^ο κιβώτιο» (Τ. Ψαρράς). Στον κινηματογράφο έχει φιλικές συμμετοχές σε ταινίες των Τσεμπερόπουλου και Περράκη καθώς και σε ταινίες μικρού μήκους νέων σκηνοθετών.

Έχει γράψει τα θεατρικά έργα, «89,90 fm stereo», «Άντε γεια» (εκδ. Κέδρος), τη σύνθεση ‘Ακούω ήχον κώδωνος’ από διάφορα κείμενα του Μποστ και διάφορα σκετς στο σπονδυλωτό ‘Τελεία gr’. Όλα παίχτηκαν στη Στοά.

Έγραφε επιφυλλίδες επί είκοσι χρόνια στα ‘ΝΕΑ’ και κατά καιρούς συνεργάστηκε και εξακολουθεί να συνεργάζεται με πολλές εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας. Επιφυλλίδες του από την εφημερίδα «Τα Νέα» εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τίτλο «Εγκωμιάζοντας εγκλήματα». Το 2011 έγραψε το βιβλίο ‘Γ΄ στάση Ζωγράφου – 40 χρόνια Θέατρο Στοά’, ένα ιστορικό της 40χρονης περιπέτειας στου Ζωγράφου.

Έχει διδάξει υποκριτική στις σχολές Π. Βεάκη και Π. Κατσέλη και σειρά μαθημάτων στο Θεατρολογικό Τμήμα της Σχολής Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης. Την διετία 2005-2006 υπήρξε διευθυντής και δάσκαλος υποκριτικής της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών.

ΛΗΔΑ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940. Μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα και μαζί με τις γυμνασιακές της σπουδές τελειώνει και το επαγγελματικό τμήμα της Σχολής Χορού Π. Ματέϋ-Ρουσσοπούλου.

Δέκα χρονών «πρωταγωνιστεί» στην ταινία «Το παιδί μου πρέπει να ζήσει» της Σπέντζος Φιλμ, με τον Νίκο Τζόγια και δώδεκα χρονών εμφανίζεται στο έργο του Άντερσεν «Βασίλισσα του Χιονιού», σε σκηνοθεσία Τ. Μουζενίδη, στον πρώτο επαγγελματικό Παιδικό Θίασο που δημιουργήθηκε από την Κα Κατερίνα (Κατερίνα Ανδρεάδη), στο θέατρο Κυβέλη. Σπούδασε μόνο ένα χρόνο θέατρο στην Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κ. Κουν και παίρνει εκτάκτως επαγγελματική άδεια ηθοποιού, μετά από πρόταση του Κουν, ο οποίος και την παρουσιάζει στο Θέατρο Τέχνης το 1959 στην «Πατέντα» του Πιραντέλλο. Αμέσως μετά συνεργάζεται με την Λαϊκή Σκηνή του Χρήστου Μπίστη στο έργο του Τζων Μιλ. Συνγκ «Η Ντίαρντρη των θλίψεων». Από το 1960 μέχρι και το 1965 συνεργάζεται με το θίασο Β. Διαμαντόπουλου – Μ. Αλκαίου και ερμηνεύει βασικούς ρόλους σε έργα Πιραντέλλο, Μπρεχτ, Κασόνα, ντε Φιλίππο, Μπέττη Σμιθ, Μίλλερ, Ράντιγκαν, Ουάϊλντ, καθώς και Γκούφα–Ανδρεόπουλου, Φραγκιά–Σταύρου, Ρούσσου, Πάρνη και Ξενόπουλου.

Το ’65 με την Ελεύθερη Σκηνή του Γ. Εμιρζά στο έργο του Δημ. Χριστοδούλου ‘Ξενοδοχείον η Κίρκη’ και με το θίασο του Τίτου Βανδή (Μπήαν «Ένας Όμηρος).

Στη συνέχεια, με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη παίζει στο «Ξενοδοχείο η ευτυχία» του Σωβαζόν και τον Τρελό στον «Βασιλιά Ληρ» του Σαίξπηρ.

Με το θίασο Φέρτη – Καλογεροπούλου «Επιθεωρητή» του Γκόγκολ. Με την παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου τον Πινόκιο, από το ομώνυμο έργο.

Το 1969 συνιδρύει με τον Τάκη Καλφόπουλο και τον Θαν. Παπαγεωργίου το Θίασο ΒΗΜΑΤΑ και παίζει «Αυλή των θαυμάτων» και «Αντιγόνη» του Ανούϊγ.

Από το 1974 είναι μόνιμη πρωταγωνίστρια του Θεάτρου ΣΤΟΑ σε όλες τις παραγωγές του θεάτρου.

Το καλοκαίρι του ’93 συνεργάζεται με το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων (‘Φαύστα’ του Μποστ) και το καλοκαίρι του 1999 πρωταγωνιστεί στη λαϊκή όπερα του Μίκη Θεοδωράκη «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού»

Το καλοκαίρι του 2006 συνεργάστηκε με το Θέατρο της Άνοιξης ερμηνεύοντας Αγαύη στις «Βάκχες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Γιαν. Μαργαρίτη για την «Πάτρα – Πολιτιστική πρωτεύουσα».

Στην τηλεόραση έχει πάρει μέρος στις σειρές «Άνθρωπος δίχως πρόσωπο», «Αναμορφωτήριο» και «Η Θέμις έχει κέφια»-σκηνοθεσία Μ. Λυγίζου, «Χαίρε Τάσο Καρατάσο» του Γ. Σμαραγδή, «Δεσμώτες» του Πλ. Γκαϊτατζή, «Μικροί και μεγάλοι» του Άρη Παπαθεοδώρου, «Οδός Ιπποκράτους» του Γ. Ξανθούλη και ερμήνευσε την Εκάβη στο «Τρίτο στεφάνι» του Κ. Ταχτσή, σε σκηνοθεσία Γ. Δαλιανίδη.

Έχει πάρει μέρος σ’ όλα τα θεατρικά που γύρισε η Στοά στο θέατρο της Δευτέρας καθώς και στους «Φίλους» του Κ. Μουρσελά.

Πρωταγωνίστησε μαζί με τον Ντίνο Ηλιόπουλο στην τηλεταινία του Γ. Σκούρτη «Σχεδόν τίποτα, σχεδόν κανείς» σε σκηνοθεσία Χρ. Παληγιαννόπουλου.

Στον κινηματογράφο έχει δουλέψει στις ταινίες «Επί εσχάτη προδοσία» των Παπαγεωργίου–Παπαηλία, «Βαρύ πεπόνι» του Π. Τάσιου, «Ιωάννης ο βίαιος» της Τ. Μαρκετάκη και «Ανατολική Περιφέρεια» του Β. Βαφέα.

Έχει βραβευτεί το 1993 με το έπαθλο Μαρίκας Κοτοπούλη, το 1995 από τον Οργαν. Καλλιτεχνικών εκδηλώσεων Πάτρας, το 1997 με το βραβείο Θεάτρου των Θεατρικών Μουσικών κριτικών για την ερμηνεία της στο έργο του Π. Μέντη «Άννα είπα!». Τον ίδιο χρόνο βραβεύεται από το Ελληνικό Κέντρο Θεάτρου για την προσφορά της στο θέατρο και το 2000 με το Α' Βραβείο ερμηνείας για την Εκάβη του Ευριπίδη από το περιοδικό ''Αθηνόραμα''. Από το ίδιο περιοδικό βραβεύτηκε το 2011 με το Α’ βραβείο για την ερμηνεία της στο ‘Άννα, είπα’ του Π. Μέντη.

ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΩΝ ΜΟΝΟΛΟΓΩΝ

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ

Ο Ι. Καμπανέλλης γεννήθηκε στη Νάξο στις 2 Δεκεμβρίου 1921 και είναι το πέμπτο από τα εννέα παιδιά του Στέφανου Καμπανέλλη, εμπειρικού φαρμακοποιού, και της Αικατερίνης Λάσκαρη. Ο πατέρας του καταγόταν από τη Χίο ενώ η μητέρα του προερχόταν από παλιά αρχοντική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης. Ήδη από μαθητής στο Δημοτικό διακρίνεται για την κλίση του στη λογοτεχνία. Μετά τις δύο πρώτες τάξεις του γυμνασίου, όπου έχει συμμαθητή το Μανώλη Γλέζο, βιοποριστικά προβλήματα αναγκάζουν την οικογένεια να μεταφερθεί την Αθήνα και να εγκατασταθεί στο Μεταξουργείο. Όπως όλα τα αδέλφια του, την ημέρα εργάζεται και το βράδυ σπουδάζει σχεδιαστής τεχνικού σχεδίου στη νυχτερινή Σιβιτανίδειο Σχολή. Εκείνη την εποχή γνωρίζεται με συνομηλίκους του που έχουν κοινές λογοτεχνικές ανησυχίες, όπως ο Τάσος Λειβαδίτης, ο Κώστας και Αλέξανδρος Κοτζιάς, ο Δημήτρης Χριστοδούλου και ο Ρένος Αποστολίδης. Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, σχεδιάζει μαζί μ’ ένα φίλο του να καταφύγουν στη Μέση Ανατολή, η απόπειρα αποτυγχάνει και αποφασίζουν να περάσουν στην Ελβετία μέσω Αυστρίας. Στη Βιέννη ο φίλος του αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο Καμπανέλλης συνεχίζει μόνος του, αλλά συλλαμβάνεται στο Ίνσμπρουκ, μεταφέρεται στη Βιέννη για ανάκριση και καταλήγει στο στρατόπεδο Μαουτχάουζεν. Εκεί παρέμεινε ως τις 5 Μαΐου του 45 όταν το στρατόπεδο απελευθερώθηκε από τον Αμερικανικό στρατό. Στην απελευθερωμένη Αθήνα βλέπει τυχαία μια παράσταση στο Θέατρο Τέχνης που τον μαγεύει και τον σπρώχνει προς το θέατρο. Στερούμενος όμως απολυτήριου γυμνασίου, δεν μπορεί να φοιτήσει ως ηθοποιός και αφιερώνεται στη συγγραφή θεατρικών έργων. Το πρώτο του έργο είναι το «Άνθρωποι και ημέρες» (1945) που παραμένει ανέκδοτο. Το έργο με το οποίο εγκαινίασε τη μακριά του πορεία στη Νεοελληνική σκηνή, είναι το «Χορός πάνω στα στάχυα» (1950), που ανεβαίνει από το θίασο του Αδαμάντιου Λεμού. Η αναγνώρισή του ως θεατρικού συγγραφέα έρχεται με το έργο «Η Έβδομη μέρα της Δημιουργίας» (1956) που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη στο Εθνικό θέατρο. Η «αυλή των θαυμάτων» (1957) που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Κ. Κουν στο Θέατρο Τέχνης με σκηνικά Τσαρούχη και μουσική Μάνου Χατζιδάκι τον καθιερώνει ως αναμορφωτή της νεοελληνικής δραματουργίας. Η επιτυχία της παράστασης ανανεώνει την συνεργασία του με τον Κουν για την επόμενη περίοδο, αλλά «Η ηλικία της νύχτας» (1959) δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση από το κοινό όπως και το επόμενο έργο του «Παραμύθι χωρίς όνομα» (1959), βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα, που ανέβασε ο Βασίλης Διαμαντόπουλος με τη Μαρία Αλκαίου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι που κατέβηκε σύντομα. Ωστόσο η Αυλή και το Παραμύθι θα αναδειχθούν στην συνέχεια τα πιο αγαπητά και πολυπαιγμένα θεατρικά του. Η εμπειρία του στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως αποτυπώνεται στο χρονικό του Μαουτχάουζεν (Εκδόσεις Θεμέλιο-1961). Η απήχηση του βιβλίου παρακινεί τον Καμπανέλλη να γράψει, ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση του Μίκη Θεοδωράκη, τους στίχους των τεσσάρων τραγουδιών του ομώνυμου κύκλου. Την περίοδο της δικτατορίας, μετά από πενταετή σιωπή, παρουσιάζει το έργο του «Η αποικία των τιμωρημένων» (1972), θεατρική διασκευή του διηγήματος του Κάφκα, που ανεβαίνει στη Πειραματική Σκηνή της Μαριέττας Ριάλδη και την επιθεώρηση «Το μεγάλο μας τσίρκο» (1973) που ανεβάζει ο θίασος Καρέζη-Καζάκου με μουσική Στ. Ξαρχάκου. Το 1981 αναλαμβάνει διευθυντής της ραδιοφωνίας της ΕΡΤ όπου θα παραμείνει μέχρι το 1987 γεγονός που αναστέλλει τις θεατρικές του δραστηριότητες. Έγραψε τραγούδια που μελοποίησαν μεταξύ άλλων οι Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος κι έγιναν μεγάλες επιτυχίες που τραγουδιούνται μέχρι σήμερα. Εξίσου γόνιμη ήταν και η συμβολή του στον ελληνικό κινηματογράφο ως σεναριογράφου (Ν. Κούνδουρου «Ο δράκος, Γρηγόρη Γρηγορίου «Η αρπαγή της Περσεφόνης -1956) κ.ά, αλλά ενίοτε και ως σκηνοθέτης σε δικές του ταινίες όπως «Το κανόνι και το αηδόνι (1968) κ.α. Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες ‘Ελευθερία’ (1963-65) ‘Ανένδοτος’ (1965-66) και ‘Τα Νέα’(1975). Από το 2003 -2007 διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής των εφήβων διαδεχόμενος τον Αντ. Σαμαράκη. Εκλέχτηκε επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κύπρου, της ΑΣΚΤ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης (1999) και του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999). Εξελέγη παμψηφεί και αναγορεύτηκε ακαδημαϊκός (1989) εγκαινιάζοντας την έδρα του Θεάτρου στην Ακαδημία Αθηνών. Του απονεμήθηκε το παράσημο του Ανώτατου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα. Πέθανε στις 29 Μαρτίου του 2011.

*Από το site για τον Ιάκωβο Καμπανέλλη(βιογραφικό από τον Θ. Φωσκαρίνη).

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η συγγραφική του δουλειά περιλαμβάνει τα θεατρικά ‘89,90 fm stereo’(1989), ‘Άντε γειά’(1991) διασκευή από το ομώνυμο μυθιστόρημα της Γιοβάνας, ‘Ακούω ήχον κώδωνος’(2001), μια σύνθεση από θεατρικά έργα, ποιήματα, στίχους και λεζάντες του Μποστ, ‘Τελεία gr’(2009), διάφορα μικρά μονόπρακτα που μαζί με άλλα του Παναγιώτη Μέντη και της ομάδας Exanimo αποτέλεσαν το ομώνυμο έργο που παίχτηκε την ίδια χρονιά. Όλα παρουσιάστηκαν σε δική του σκηνοθεσία στο θέατρο Στοά. Η ‘Αντριάνα’ γράφτηκε το καλοκαίρι του 2012. Ακόμη έχει γράψει το βιβλίο ‘Γ΄ στάση Ζωγράφου-40 χρόνια Θέατρο Στοά’ που αποτελεί το ημερολόγιο του θεάτρου ΣΤΟΑ. Στο βιβλίο ‘Εγκωμιάζοντας εγκλήματα’ (εκδ. Καστανιώτη) περιλαμβάνονται επιφυλλίδες του από την εφημερίδα ‘Τα Νέα’ με την οποία συνεργάστηκε επί είκοσι χρόνια. Ακόμη έχει γράψει κατά καιρούς εκατοντάδες κείμενα για εφημερίδες και περιοδικά όλης της Ελλάδας.

ΘΑΛΕΙΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ – ΜΑΡΙΑ ΚΟΝΔΥΛΗ

Η Θάλεια Ασλανίδου και η Μαρία Κονδύλη γεννήθηκαν στην Αθήνα και αποφοίτησαν μαζί από τη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Λίγα χρόνια μετά έγραψαν τα «Φυτά εσωτερικού χώρου», μιλώντας για τις μητέρες τους, τις θείες τους, τις γυναίκες γύρω τους και τους εαυτούς τους. Λυπούνται σήμερα που δεν έγραψαν κάτι ακόμα μαζί. Ζουν στην Αθήνα και είναι πάντα φίλες.
 Με όλο μου
Τ Ρ Ε ΙΣ Μ Ο Ν Ο Λ Ο Γ Ο Ι το είναι…
ΤΡΕΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ
ΤΡΕΙΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ - ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ - ΘΑΛ. ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ - ΜΑΡ. ΚΟΝΔΥΛΗ
με τον ΘΑΝΑΣΗ
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
με τη ΛΗΔΑ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ
με την ΕΥΑ ΚΑΜΙΝΑΡΗ
«Ο ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ»
«Η ΑΝΤΡΙΑΝΑ»
«ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ»