ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ!

            

                                   

Η πρόσφατη ένταση-σύγκρουση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελου Βενιζέλου και του τέως Πρωθυπουργού κ. Γεωργίου Παπανδρέου, με αφορμή την οικονομική ‘‘κακοδιαχείριση’’ του Κινήματος, επί των ημερών του δευτέρου, δημιουργεί έντονο προβληματισμό στον Έλληνα πολίτη, απαξιώνοντας  το πολιτικό μας σύστημα.

Το ΠΑΣΟΚ, όπως ισχυριζόταν και ισχυρίζεται, είχε αποφασίσει να βάλει τάξη στα οικονομικά της Χώρας, το έτος 2010, με την προσφυγή της Ελλάδος στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με την έλευση της Τρόικας και την υπογραφή μνημονίων, που είχαν σαν αποτέλεσμα την ανεργία, την φτώχεια, την εγκληματικότητα, τις αυτοκτονίες, την υποτέλεια στα διεθνή κέντρα αποφάσεων, τον περιορισμό της Εθνικής μας κυριαρχίας και τόσα άλλα που βιώνει σήμερα ο Ελληνικός λαός.  

Όπως αναδεικνύεται από την ανταλλαγή δηλώσεων και τον πόλεμο ανακοινώσεων, μεταξύ  των παραπάνω πολιτικών προσώπων, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έχει ζητήσει τον έλεγχο των δαπανών, κατά τα έτη 2004-2011, επί προεδρίας κ. Γεωργίου Παπανδρέου για υπέρογκες δαπάνες που έχουν δημιουργήσει τεράστιο οικονομικό έλλειμμα στο ΠΑΣΟΚ, ήτοι  μια ‘‘μαύρη τρύπα των 115 εκατ. ευρώ’’. Συνέπεια που βίωσαν και οι εργαζόμενοι στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι δεν είχαν πληρωθεί για μήνες.

Εάν η δημοσιοποίηση του πορίσματος από τον έλεγχο στα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώσει την ‘‘κακοδιαχείριση’’, ο σημερινός Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είτε θα πρέπει να προσφύγει στον εισαγγελέα, ζητώντας πλήρη διαλεύκανση της όλης υπόθεσης, είτε θα  πρέπει να περιοριστεί στον καταλογισμό πολιτικών ευθυνών στην προηγούμενη ηγεσία.

Οπότε γεννάται το ερώτημα: Ο κ. Βενιζέλος, ως κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, επί προεδρίας κ. Γεωργίου Παπανδρέου δεν γνώριζε ή δεν έβλεπε τι γινόταν γύρω του; Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών επί Πρωθυπουργίας κ. Γεωργίου Παπανδρέου δεν ήταν;  Ο κ. Βενιζέλος δήλωνε πως είχε σκοπό να σώσει τη Χώρα μας αλλά την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα σημερινά λεγόμενα του,  το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε να ελέγξει τα οικονομικά του οίκου του, δαπανώντας ανεξέλεγκτα τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων.

Η σύγκρουση των κ.κ. Βενιζέλου και Παπανδρέου θυμίζει τις περιβόητες κοκορομαχίες για την επικράτηση του ισχυρότερου, ειδικά τώρα που το κοτέτσι είναι πολύ μικρό και δεν υπάρχει ανάγκη και δεύτερου κόκορα, λόγω της απίστευτης συρρίκνωσης της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ σε μονοψήφιο ποσοστό.

Καθώς φαίνεται το ΠΑΣΟΚ, διασπασμένο και περιφρονημένο από τον Ελληνικό λαό, αναζητά υπεύθυνο, ως  εξιλαστήριο θύμα, για να του καταλογίσει την όποια ευθύνη της κακοδιαχείρισης και παράλληλα ο κ. Βενιζέλος επιδιώκει να θέσει στο περιθώριο τους υποστηρικτές του κ. Γεωργίου Παπανδρέου.

Εάν υποθέσουμε πως το πρόβλημα, που έχει δημιουργηθεί στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, επιλυθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι συνέπειες και οι προεκτάσεις αυτής της κρίσης παραμένουν. Η όλη υπόθεση συνειρμικά παραπέμπει και σε κάθε άλλη περίπτωση κακοδιαχείρισης των οικονομικών των Υπουργείων, των άλλων Πολιτικών Κομμάτων, των Περιφερειών, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και τοπικών Συλλόγων ή Ενώσεων, συνδικαλιστικού, κοινωνικού, πολιτιστικού και αθλητικού χαρακτήρα, ανεξάρτητα του αριθμητικού μεγέθους των μελών τους. 

Η διαχείριση των οικονομικών, σε κάθε επίπεδο, αποτελεί έναν πολύ λεπτό και ευαίσθητο τομέα της δημόσιας ζωής που θα πρέπει να διέπεται από τις Αρχές της χρηστής διοίκησης  και της διαφάνειας καθώς και από μηχανισμούς ελέγχου που να αποτρέπουν τη διαφθορά.

Η ελλιπής εφαρμογή των προβλεπομένων διαδικασιών από τους διαχειριστές  του Δημοσίου  Χρήματος, σε συνδυασμό με την έλλειψη επαρκούς ελέγχου εκ των έσω ή τη μη επιβολή αυστηρών κυρώσεων, τουλάχιστον μέχρι προσφάτως, ενθαρρύνουν ενέργειες κακοδιαχείρισης. Γι΄αυτό οι διαχειριστές του δημοσίου χρήματος θα πρέπει να αποσκοπούν στην κατοχύρωσή τους, εφαρμόζοντας τα όσα προβλέπονται από τις ισχύουσες διατάξεις για να μην επιτρέπουν στην κοινή γνώμη να διατυπώνει υπόνοιες ή κατηγορίες σε βάρος τους.  

Η ενασχόληση προσώπων με την πολιτική και τη δημόσια ζωή απαιτεί την εκ μέρους τους κατάθεση ισχυρών διαπιστευτηρίων εντιμότητας, ήθους και ύφους, αξιοπρέπειας και συνέπειας, με γνώμονα τόσο το παρόν τους όσο και τον πρότερο βίο τους.

 Όσοι εκτίθενται στην πολιτική δεν πρέπει να εκμεταλλεύονται τη δημόσια θέση για προσωπικό οικονομικό όφελος, αλλά να συνεισφέρουν και από τα εισοδήματά τους για το δημόσιο συμφέρον.

Ο σωστός πολιτικός άνδρας πρέπει να  υπηρετεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα και όχι άλλες σκοπιμότητες. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα: ‘‘Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν’’. 

  Tου Γιάννη Β. Καραπανάγου