Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

«ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΑΤΑΚΤΑ ΧΥΜΕΝΑ, Ο "ΟΜΟΡΦΟΣ" ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟΣ»



Του Δημήτρη Καραπατά*
Οι έχοντες και οι έχουσες μνήμην απωτάτην θα ενθυμούνται ότι η κακομοιριά, ο ξεπεσμός, 


το ηθικό κατάντημα, το πνεύμα συμβιβασμού που επικράτησε στο μεγαλύτερο κομμάτι του πολιτικού μας φάσματος, με τις πολιτικές θηριωδίες και τις θεσμικές αχρειότητες που ξεπέρασαν σε αρκετές περιπτώσεις τα όρια της δολιοφθοράς στα συμφέροντα του τόπου, όχι μόνο μικροβιοποίησαν το πολιτικό κι κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά a pasteriori, μας έριξαν στην άβυσσο της ασυδοσίας και του μηδενισμού.
Επιγένημα όλων αυτών, είναι η λειτουργία του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, να μη καθορίζεται από ηθικούς αλλά από άλλου τύπου νόμους. Ειρήσθω εν παρόδω, αν μετά από όλα αυτά που βιώνει ο τόπος, υπάρχει ακόμη πολίτης, που να θεωρεί το εν λόγω πολιτικό σύστημα, βαθμίδα δημοκρατίας, πολιτισμού, άθληση ηθικής, άσκηση αρετής, άσπιλο, άμεμπτο, αμόλυντο, που δεν φοβάται τη δουλεία και που εμφορείται από προασπιστικό πάθος για τα συμφέροντα του τόπου μας, όχι απλά πλανιέται πλάνην οικτράν, αλλά αυτό σημαίνει πως ο εντός του κρανίου του χώρος είναι εντελώς κενός. Και όπως σοφά έλεγε ο μέγας Δημόκριτος, «και αυτός που λέγει και αυτός που ακούει ψέματα θέλουν κρέμασμα, ο πρώτος από τη γλώσσα και ο δεύτερος από τα αυτιά», αλλά τότε ποίος θα έμενε ξεκρέμαστος σε αυτό το άθλιο πολιτικό σύστημα;
Βραχίονας αυτού του σάπιου συστήματος που στόχο έχει να μετατρέψει τον πολίτη σε ραγιά, είναι ασφαλώς, οι «ξελαρυγγιαστές της Του- Βου» με τον χειμαρρώδη λόγο, αλλά και οι γονατογράφοι - ρυπογράφοι των ποικίλων μεταξωτών εντύπων και λαχανοφυλλάδων της αθεράπευτης και βλακώδης ματαιοδοξίας, που δουλικά υπηρετούν τα συμφέροντα κατοχής του τόπου μας, και οι οποίοι αν τολμήσουν να παρατηρήσουν καλύτερα το καθρέπτη, θα δουν ξεκάθαρα τον Ντόριαν Γκρέυ.
Με αυτή την παραπέουσα ιδεολογία εξωπετάχθηκαν όλες οι αξίες που δημιουργούν πρώτα άξιους ανθρώπους κι έπειτα άξιους πολιτικούς και δημοσιογράφους. Όποτε είναι εύκολα κατανοητό πως πίσω από κάθε άσχημα κατάσταση, κρύβεται πάντα ο άσχημος άνθρωπος που έκανε να πλεονάσει στον τόπο η παλιανθρωπιά και η απανθρωπιά, που μας βούλιαξαν στο βάλτο του αμοραλισμού και του πολιτικού οπορτουνισμού, αφού εξ αυτών ερρύουν τα φαύλα.
Έτσι λοιπόν οι πρώην τσελιγκάδες και σημερινοί «μπέηδες» του συγκεκριμένου συστήματος, ζουν Κροίσου πλουσιότεροι, αφού εν ονόματι ενός ψεύτικου ενδιαφέροντος, κατάντησαν τον πολίτη να είναι σήμερα Ίρον (ζητιάνος που αναφέρεται στην Οδύσσεια) πενέστερος.
Αυτό το δημοσιογραφικό αμάρευμα (κατακάθι) με το τεράστιο εσμό πολιτικών παρασίτων που το μόνο που κυοφορεί είναι μόνο η παρασιτική πολιτική, ταλανίζει τον τόπο και μας έχει φορέσει το καπίστρι του κατακτητή και μόνο με τα προφητικά και χλευαστικά λόγια του Ηράκλειτου μπορεί να προσδιορισθεί που είχε πει το ακατάλυτο «Σάρμα εική κεχυμένου ο κάλλιστος κόσμος μας» (σκουπίδια, άτακτα χυμένα ο ωραιότατος κόσμος μας).
Σε αυτή την δύσκολη στιγμή οι πνευματικοί άνθρωποι δεν μπορούν να αποσυρθούν στην αγκαλιά της σιωπής, αλλά αντίθετα θα πρέπει να είναι «λωβοί» και να κρατάνε πολιτική εχθρότητα για όλους αυτούς είναι μόνο για τον εαυτό τους και όχι για όλο τον κόσμο. Οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει να φτάσουν εγγύτερα προς το σωκρατικό οίστρο και να φέρουν στους πολίτες το πιο επικίνδυνο όπλο που είναι η αλήθεια και η ελπίδα, έστω και αν εκ των προτέρων γνωρίζουν πως το βραβείο με το οποίο θα τιμηθούν θα είναι το ...κώνειο.
Οι πολίτες από την άλλη, δεν θα πρέπει να λησμονούν ή να αγνοούν, τη σοφία της Μανιάτισσας μοιρολογίστρας, η οποία πλέκοντας τον ύμνο στο Μανιάτη Λιβάνη που έπεσε ηρωικά στο Μπιζάνι, έκανε και την παρακάτω πατριωτική και συγκινητική έκκληση:
Ακούστε να σας σε πω
τούτο που μ’ είπε ο παπάς
ότι το Βενιζέλο μας
καλέσασι να πάει εκεί
στην Αγγλική πρωτεύουσα
να κάμει τη Γεροντική.
Μωρή Ρωμιές και Χριστιανές
το βράδυ στο λυχνάρι σας
και στο προσκυνητάρι σας
βάνετε τα παιδιά μαζί
να κάνουσι την προσευχή
για να του στέρνει δύναμη
κι ο Μιχαήλ Αρχάγγελος
να ‘ναι κοντά στην πλάτη του
να μην τόνε γελάσουσι
τι εκείνοι είναι ισχυροί
για τούτο άδικοι πολύ...
Τι η Λευτεριά πιο δύσκολο φταστ’ ειν’ απ’ όλα
και πρέπει πριν τη λογιάσεις για δική σου
ν’ αγωνιστείς να την κερδίσεις για τους άλλους.
Άγγελος Σικελιανός
* Ο Δημήτρης Καραπατάς, είναι επιχειρηματίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: