Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Δικαίωμα στη χαρά της ζωής απο τον Πάντζο Παναγιώτη






Δικαίωμα στη χαρά της ζωής
 
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω με συντομία τη χαρά της ζωής, που τη θεωρώ θεμελιώδη αρετή για τη δημοκρατική πρακτική.
Προσφέροντας ολοκληρωτικά τους εαυτούς μας στη ζωή κι όχι στο θάνατο –χωρίς να σημαίνει ότι αρνούμαι το θάνατο ούτε ότι μυθοποιώ τη ζωή- μπορούμε να απελευθερωθούμε και να αφεθούμε στη χαρά της ζωής, χωρίς να πρέπει να κρύβουμε τους λόγους που μας κάνουν να λυπούμαστε στη ζωή, γεγονός που μας προετοιμάζει να προκαλέσω και να υπερασπιστώ τη χαρά στο σχολείο, στο τόπο δουλειάς, στην οικογένεια και παντού.
            Είτε είμαστε πρόθυμοι να ξεπεράσουμε παραλείψεις ή ασυνέπειες είτε όχι, με ταπεινοφροσύνη, με στοργική αγάπη, με θάρρος, ανοχή, ικανότητα, αποφασιστικότητα, υπομονή-ανυπομονησία και λεκτική φειδώ, συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός ευτυχισμένου, χαρούμενου τόπου. Εργαζόμαστε για έναν τόπο –περιπέτεια, έναν τόπο που πάει μπροστά, που δεν φοβάται να ριψοκινδυνεύει, που απορρίπτει τη στασιμότητα. Είναι ένας τόπος που σκέφτεται, συμμετέχει, δημιουργεί, μιλά, αγαπά, φαντάζεται, αγκαλιάζει με πάθος και λέει ναι στη ζωή. Δεν είναι ένας τόπος που σιωπά και παραιτείται.
            Πράγματι, ο εύκολος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια που ορθώνονται από την κυβερνητική περιφρόνηση, τους «ανεξάρτητους» και την αυθαιρεσία των αντιδημοκρατικών αρχών είναι η μοιρολατρική παραίτηση, στην οποία πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν.
            «Και τι μπορώ να κάνω; Είτε με αποκαλούν γιατρό, καθαρίστρια, δάσκαλο είτε στοργική μητέρα, εγώ πάλι είμαι κακοπληρωμένος, αγνοημένος και παραμελημένος. Ας είναι, λοιπόν». Στην πραγματικότητα αυτή είναι η πιο βολική θέση, αλλά είναι και η θέση αυτού που παραιτείται από τον αγώνα, που παραιτείται από την ιστορία. Είναι η θέση εκείνων που αποκηρύσσουν τη σύγκρουση, η έλλειψη της οποίας υπονομεύει την αξιοπρέπεια της ζωής. Δεν μπορεί να υπάρξει ζωή ή ανθρώπινη ύπαρξη χωρίς αγώνα και σύγκρουση. Η σύγκρουση ενυπάρχει στη συνείδησή μας. Αν αρνηθούμε τη σύγκρουση παραβλέπουμε τις πιο θεμελιακές όψεις της φυσικής και της κοινωνικής μας εμπειρίας. Προσπαθώντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, συντηρούμε το στάτους κβο.
            Δεν βλέπω, συνεπώς, άλλη εναλλακτική λύση για τους ανθρώπους από την ενότητα μέσα στην ποικιλομορφία των ενδιαφερόντων τους για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. Αυτά τα δικαιώματα περιλαμβάνουν το δικαίωμα της ελευθερίας στον χώρο δουλειά τους, το δικαίωμα να λένε τη γνώμη τους. Το δικαίωμα για καλύτερες συνθήκες εργασίας, για μεγαλύτερη ξεκούραση-ψυχαγωγία, για μόρφωση, για υγεία, το δικαίωμα να είναι συγκροτημένοι και οργανωμένοι. Το δικαίωμα να κρίνουν τις αρχές χωρίς φόβο αντίποινων. Το δικαίωμα στο καθήκον να είναι σοβαροί και σαφείς και να μην ψεύδονται για να επιβιώσουν.
            Πρέπει να αγωνιζόμαστε ώστε αυτά τα δικαιώματα όχι μόνο να αναγνωριστούν, αλλά και να γίνουν νόμος και να εφαρμοστούν. Με αυτόν τον τρόπο, υποστηρίζω ότι οι λαϊκές τάξεις μπορούν να διαμορφώσουν μια νέα κουλτούρα που αρνείται την «κυρίαρχη» και παράλληλα, να αλλάξουν τις δομές της σκέψης με τις οποίες αποκτούν συνείδηση της πραγματικότητάς τους. Η νέα κουλτούρα αποβάλλει τα «εσωτερικευμένα πολιτιστικά κατάλοιπα» και επιτίθεται στους πολιτιστικούς μύθους που εξουσιάζουν τις λαϊκές τάξεις. Έτσι γίνονται ικανές όχι μόνο να αποκαλύπτουν τα αίτια που βρίσκονται πίσω από τις στάσεις τους για την πραγματικότητα, αλλά και να αποκτούν συνείδηση της φύσης των συγκεκριμένων αιτιών. Μια τέτοια κουλτούρα αποτελεί την κινητήρια δύναμη για να συμμετέχουν στη ριζική αλλαγή του εαυτού τους και της κοινωνίας.
            Το δικό μου αποκούμπι εδώ και αρκετά χρόνια βρίσκεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και στους φίλους του που με έκαναν να μην παραιτηθώ από τη χαρά της ζωής, που με έκαναν να καταλάβω ότι η νεολαία και ο Σοσιαλισμός είναι η νιότη του κόσμου, να καταλάβω ότι πρέπει να αγωνίζομαι για δικαιοσύνη, ισότητα, αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους σε όλους τους τόπους, σε ολόκληρη τη Γη.
            Σας καλώ να συμμετάσχετε σε αυτό το μονοπάτι, αψηφώντας τον φόβο που σας προκαλούν οι άλλοι, εμείς είμαστε εξάλλου οι πολλοί, αυτοί που πραγματικά αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα στη ζωή με ήθος και αξιοπρέπεια…
Με αγάπη,
Πάντζος Παναγιώτης
Υποψ. Δημοτικός Σύμβουλος Λουτρακίου-Περαχώρας-Αγ. Θεοδώρων
Λαϊκή Συσπείρωση       

Δεν υπάρχουν σχόλια: