Την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 και ώρα 6.00 μ.μ , στο Πνευματικό Κέντρο Λουτρακίου διοργανώνεται ο δεύτερος κύκλος διαλέξεων του Λυκείου Λουτρακίου και του Συλλόγου Γονέων με προσκεκλημένη τη ψυχολόγο κ. Μαρία Βακάλη. Θέμα ομιλίας: ΄΄ΕΦΗΒΕΙΑ - ΑΓΧΟΣ- ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ - ΣΧΕΣΕΙΣ - ΖΩΗ΄΄
ΜΑΡΙΑ ΒΑΚΑΛΗ:
Στα επίσημα χαρτιά γράφομαι και συστήνομαι ως Βακάλη Μαρία, ψυχολόγος. Αν κάτι θυμάμαι ως παιδί είναι μια ασίγαστη δίψα να ακούω τους άλλους να εξιστορούν αποσπάσματα από τη ζωή τους.Προβλήματα, δυσχέρειες, καταστροφές, θάνατοι, άγχη, αγωνίες αλλά και έρωτες, γάμοι , χαρές, γέλια και γλέντια. Κάτι σαν ζωντανά παραμύθια !
Στα χρόνια της εφηβείας ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι με συγκινεί περισσότερο ο πόνος των ανθρώπων. Ειδιαίτερα εκείνος που δρα υπόκωφα. Εκείνος που δεν λέγεται, που δεν εξιστορείται. Που κρυβεται βαθειά μέσα στη σιωπή.Εκείνος που ακινητοποιεί το βλέμμα, σφραγίζει τα χείλη και ταλαντεύει το σώμα .
Ήθελα να υπηρετήσω τον Άνθρωπο. Ακροβατώντας ανάμεσα στο Λόγο και τη Σιωπή βρέθηκα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο .Στο νεοσύστατο τότε τμήμα Ψυχολογίας κατάλαβα ότι για να προσφερω έπρεπε πρώτα να μελετήσω την Φύση του Ανθρώπου και δεύτερον να αποκτήσω καθαρή αντίληψη,ορθή σκέψη και μονωμένο συναίσθημα.Μια αρχή χωρίς τέλος !
Μετά το πτυχίο προσέγγισα και φοίτησα σε διάφορα ψυχοθεραπευτικά σχήματα όπως εκείνα της Συμπεριφοριστικής ,της Μορφολογικής, της Γνωσιακής Ψυχοθεραπείας.
Η εφαρμογή αυτών στο Ελληνικό χωρο, μου έμοιαζε ημιτελής, μακροχρόνια, πολυέξοδη και ενίοτε κουραστική για τον εκάστοτε ‘’αναλυόμενο’’. Ετσι ακολούθησα αυτό που λέγεται ‘’Διαλεκτική Ψυχολογία’’ . Βασική πεποίθησή της είναι ότι ο Άνθρωπος είναι γέννημα –θρέμμα κοινωνικών συνθηκών. Διαμορφώνεται από αυτές και τις διαμορφώνει επίσης .
Σημαντική ήταν η κλινική εμπειρία που απέκτησα από τις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες όπως οι Άνεργοι, οι Μετανάστες, οι Καρκινοπαθείς, οι Κακοποιημένες γυναίκες, οι Ψυχιατρικά και Νευρολογικά πάσχοντες, οι Έγκλειστοι , οι Φυλακισμένοι κλπ
Σίγουρα οι γονείς δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτή την κατηγορία.Δεν θεωρούνται ευπαθείς κοινωνικές ομάδες παρά το ότι βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας. Ούτε τα παιδιά και οι έφηβοι παρά το ότι το μέλλον στηρίζεται σε εκείνα.
Ένα μεγάλο τμήμα της καθημερινής μου ενασχόλησης τα τελευταία 13 χρόνια είναι η φροντίδα αυτών των ομάδων , το αγκάλιασμα των δικών τους προβληματισμών και προβλημάτων που μπορεί να απειλήσουν πρωτίστως τους ίδιους και δευτερευόντως την κοινωνια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου