«Αν αφήσεις τα μάτια
σου να δουν καλύτερα θα διαπιστώσεις ότι
αυτό που προσπαθούμε να περπατήσουμε είναι δρόμος» μου είπε ο Κοσμάς Λόντος – Γέρου.
Άρχισα
να παρατηρώ καλύτερα
και τότε είδα πως κάτω από τις αφάνες, τη χαμηλή βλάστηση και τα
πευκάκια, που
τότε έκαναν την εμφάνισή του, απλωνόταν ο δρόμος. Ο δρόμος που από την
αρχαία εποχή μέχρι και το πρώτο
μισό του 20ου αιώνα ένωνε την Περαία χώρα με τον Ισθμό και τον
ελληνικό χώρο. Ένας δρόμος ιστορικός αλλά εντελώς αγνοημένος και
ξεχασμένος.
Ένας δρόμος που οι νεώτεροι ούτε καν υποπτεύονταν την ύπαρξή του. Ο
Κοσμάς στο τέλος μου είπε: «Είσαι τώρα και εσύ ένας από εμάς τους
ελάχιστους που γνωρίζουμε την ύπαρξή του. Αν νομίζεις ότι αξίζει μην τον
αφήσουμε να χαθεί».
Έφερα το θέμα στο
Διοικητικό Συμβούλιο του Ορειβατικού Συλλόγου Λουτρακίου. Το Διοικητικό
Συμβούλιο διαπίστωσε ότι δεν επρόκειτο απλά για ένα δρόμο- μονοπάτι αλλά για
ένα πανέμορφο δρόμο, με καλή κλίση,
όμορφα δουλεμένο, με προστατευτικά τοιχία και αναλημματικούς τοίχους που
όντως άξιζε τον κόπο να καθαρισθεί και να αναδειχθεί. Και το νερό μπήκε στο
αυλάκι.
Με εθελοντική εργασία και αφιερώνοντας για πολύ καιρό τον ελεύθερο
χρόνο τους τα μέλη του Συλλόγου, έφεραν αποτέλεσμα. Ο δρόμος σιγά-σιγά άρχισε να αναδεικνύεται,
να φαίνονται τα τοιχία αντιστήριξης και προστασίας και να μας δίνει μια υπέροχη
θέα προς την Πελοπόννησο, τον Ισθμό, το Κορινθιακό και Σαρωνικό κόλπο. Ακόμη
καταλάβαμε ότι οι στροφές-φουρκέτες του δρόμου είναι οι περίφημες «στροφές τις
Περαχώρας», για τις οποίες ακούγαμε αλλά δεν κατανοούσαμε που αναφέρονται. Η έκπληξη
όμως ήταν ένα υπέροχο πλακόστρωτο γεφυράκι εκεί όπου ο δρόμος έχει ανέβει το
βουνό και τραβάει ευθεία για Περαχώρα, λίγο πριν την άσφαλτο για Οσ. Πατάπιο
και Πρ. Ηλία. Αργότερα μάθαμε ότι υπήρχε
και δεύτερο γεφύρι που όμως ισοπεδώθηκε, πιθανώς, για να μεγαλώσει το χωράφι
του παρακείμενος ιδιοκτήτης.
Σήμερα ο δρόμος μπορεί να περπατηθεί και να γίνει μια
ευχάριστη και απολαυστική πεζοπορία. Έχει μήκος 5 χιλιομέτρων, ξεκινάει από τον
Αγ. Γεώργιο, μετά την διασταύρωση του περιφερειακού δρόμου και βγαίνει στο δρόμο για Οσ. Πατάπιο και Πρ.
Ηλία.
Ο δρόμος εγκαταλελειμμένος και αφημένος στη μοίρα του έχει
υποστεί την φθορά του χρόνου. Θα πρέπει η Δημοτική Αρχή, το Τοπικό Συμβούλιο
και κυρίως οι ίδιοι οι κάτοικοι της Περαχώρας να ενδιαφερθούν για την σωτηρία
του δρόμου πάνω στον οποίο «είχε περπατήσει και ο Αγησίλαος» όπως έλεγε και ο
μακαρίτης Κων. Μπεκιάρης προσθέτοντας ένα γάμμα ανάμεσα στο άλφα και το όμικρον
του Αγησιλάου.
| 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου