Τό έχω ξαναπεί καί ξαναγράψει και από τούτο εδώ το «βημα», πολλές φορές. Όποια «πέτρα» νά σηκώσεις, όσο, οπου κι αν ψάξεις, μένεις έκθαμβος από τό μεγαλείο καί τήν γνώση του γίγαντα Ελληνισμού. 


Ειδικότερα, σήμερα, θά αναφερθώ στόν Ιπποκράτη (460 - 377 π.χ.). Τον δέκατο όγδοο απόγονο του θεοποιημένου Ασκληπιού. 
Όσο θά υπάρχει η ανθρωπότης, δέν θά πάψω ποτέ νά μνημονεύω τό ονομα του τρισόλβιου αυτού ανθρώπου, διότι είχε σπλάχνα συμπόνοιας καί τό απέδειξε, μέ τό νά γίνει ο πατέρας της ιαματικής έρευνας πού σήμερα ονομάζουμε ιατρική!  alt
Αυτός λοιπόν, ο εντελώς κανονικός άνθρωπος, μεταξύ πολλών άλλων ιαματικών δώρων πού έκανε στην ανθρωπότητα είναι καί ο εφευρέτης της ευεργετικής ασπιρίνης. 
Ενα φάρμακο πού ακόμα καί στίς μέρες μας, πολλές φορές είναι αναντικατάστατο καί σώζει ζωές. 
Ο Γαληνός (129 - 201 μ.χ.) έλεγε γιά τόν Ιπποκράτη «πάλιν ώσπερ από Θεού φωνής της  Ιπποκράτους αρξάμεθα λέξεως». Ο Γαληνός μας άφησε θησαυρούς γνώσεων καί φαρμάκων. Στά σχόλιά του «περί ιτέας», αποδίδει τήν εύρεσιν του φαρμάκου στόν  Ιπποκράτη καί παραθέτοντας λεπτομέρειες παρασκευης, συμπληρώνει: φάρμακον εις πολλά χρήσιμον, ουδέν γάρ εστί χρησιμότερον». (Γαληνός: ΠΕΡΙ ΚΡΑΣΕΩΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ - ΠΕΡΙ ΙΤΕΑΣ). 
Τό βασικό συστατικό της ασπιρίνης, τό ακετυλο - σαλικυλικό οξύ, υποδηλώνει σαφως τήν καταγωγή της, αφού salix λέγεται λατινικά η ιτιά!  Μινώταυρος  (Στοιχεία γιά τό άρθρο πήρα από το «Θεατρο της Σωτηρίας» του Μιχάλη Καλόπουλου)