«Δεν με νοιάζει τί θα γίνω αν είναι να ελευθερωθεί η
πατρίδα μου.
Όταν θα έχω χρησιμοποιήσει όλα όσα μπορώ να διαθέσω για την ιερή υπόθεση της ελευθερίας, θα τρέξω στο στρατόπεδο των Ελλήνων για να τους ενθαρρύνω με την απόφασή μου να πεθάνω, αν χρειαστεί, για την ελευθερία». Η φράση αυτή ανήκει στη Μαντώ Μαυρογένους, μια από τις σπουδαιότερες αγωνίστριες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Όταν θα έχω χρησιμοποιήσει όλα όσα μπορώ να διαθέσω για την ιερή υπόθεση της ελευθερίας, θα τρέξω στο στρατόπεδο των Ελλήνων για να τους ενθαρρύνω με την απόφασή μου να πεθάνω, αν χρειαστεί, για την ελευθερία». Η φράση αυτή ανήκει στη Μαντώ Μαυρογένους, μια από τις σπουδαιότερες αγωνίστριες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Γεννήθηκε στην Τεργέστη στα 1796, γόνος ελληνικής οικογένειας της
Ρουμανίας, η οποία είχε φύγει κρυφά για την Ιταλία. Η μητέρα της,
Ζαχαράτη Μπάτη, ήταν γεννημένη στη Μύκονο.
Εγκαταστάθηκαν στην Τεργέστη και εκεί ο πατέρας της Νικόλαος
ασχολήθηκε με το εμπόριο. Ένας εκ των προπατόρων, ο μεγάλος θείος του
πατέρα της, Νικόλαος Μαυρογένης, ήταν δραγουμάνος του Οθωμανικού στόλου
και ηγεμόνας της Βλαχίας.
Με την έναρξη της Επανάστασης η Μαντώ πήγε στην Μύκονο και ξεσήκωσε τους κατοίκους εναντίον των Τούρκων. Με πλοία εξοπλισμένα με δικά της έξοδα, καταδίωξε τους πειρατές που λυμαίνονταν τις Κυκλάδες και αργότερα πολέμησε στο Πήλιο, στηΦθιώτιδα και στη Λιβαδειά.
Κάτοχος της γαλλικής γλώσσας, συνέταξε συγκινητική έκκληση προς τις γυναίκες τηςΓαλλίας, ζητώντας τη συμπαράστασή τους στον πληθυσμό της Ελλάδας. Για τον Αγώνα διέθεσε όλη της την περιουσία. Για τη δραστηριότητά της, συνολικά, ο Ιωάννης Καποδίστριας της απένειμε -τιμή μοναδική σε γυναίκα- το αξίωμα του επίτιμου αντιστράτηγου και της παραχώρησε κεντρικό σπίτι στο Ναύπλιο. Επίσης εκτός από τη Γαλλική, μιλούσε άπταιστα την Ιταλική αλλά και την Τουρκική.
Τη Μαντώ γνώρισε από κοντά ο Γάλλος Ριμπώ το 1821 και την περιγράφει σαν ευγενική προσωπικότητα με φλογερό πατριωτισμό. Συγκρίνοντάς την με τη Μπουμπουλίνα αναφέρει: «Από τη μια μεριά [Μπουμπουλίνα] το θάρρος, σπάνιο σε γυναίκες, που συνοδεύεται όμως από τη βουλιμία για το κέρδος ... Κι' από την άλλη [Μαντώ] η φιλοπατρία σε όλη της την καθαρότητα, χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας, η απόλυτη αυτοθυσία, η πιό συγκινητική απρονοησία για το προσωπικό μέλλον».
Παρόμοια εντύπωση για τη Μαντώ σχημάτισε και ο Άγγλος Έντουαρντ Μπλακουάιρ, ο οποίος προσθέτει ότι του έκανε εντύπωση η φιλοδοξία της να δεί όλες τις τάξεις ενωμένες.
Μετά την Επανάσταση καταδιωκόμενη από τον Ιωάννη Κωλέττη, (ο οποίος συμμετείχε και στην Α' Εθνοσυνέλευση που έγινε το Δεκέμβριο του 1821 στην Επίδαυρο) ξαναγύρισε στη Μύκονο και τον Ιούλιο του 1848 πέθανε στην Πάρο φτωχή και λησμονημένη.
Με την έναρξη της Επανάστασης η Μαντώ πήγε στην Μύκονο και ξεσήκωσε τους κατοίκους εναντίον των Τούρκων. Με πλοία εξοπλισμένα με δικά της έξοδα, καταδίωξε τους πειρατές που λυμαίνονταν τις Κυκλάδες και αργότερα πολέμησε στο Πήλιο, στηΦθιώτιδα και στη Λιβαδειά.
Κάτοχος της γαλλικής γλώσσας, συνέταξε συγκινητική έκκληση προς τις γυναίκες τηςΓαλλίας, ζητώντας τη συμπαράστασή τους στον πληθυσμό της Ελλάδας. Για τον Αγώνα διέθεσε όλη της την περιουσία. Για τη δραστηριότητά της, συνολικά, ο Ιωάννης Καποδίστριας της απένειμε -τιμή μοναδική σε γυναίκα- το αξίωμα του επίτιμου αντιστράτηγου και της παραχώρησε κεντρικό σπίτι στο Ναύπλιο. Επίσης εκτός από τη Γαλλική, μιλούσε άπταιστα την Ιταλική αλλά και την Τουρκική.
Τη Μαντώ γνώρισε από κοντά ο Γάλλος Ριμπώ το 1821 και την περιγράφει σαν ευγενική προσωπικότητα με φλογερό πατριωτισμό. Συγκρίνοντάς την με τη Μπουμπουλίνα αναφέρει: «Από τη μια μεριά [Μπουμπουλίνα] το θάρρος, σπάνιο σε γυναίκες, που συνοδεύεται όμως από τη βουλιμία για το κέρδος ... Κι' από την άλλη [Μαντώ] η φιλοπατρία σε όλη της την καθαρότητα, χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας, η απόλυτη αυτοθυσία, η πιό συγκινητική απρονοησία για το προσωπικό μέλλον».
Παρόμοια εντύπωση για τη Μαντώ σχημάτισε και ο Άγγλος Έντουαρντ Μπλακουάιρ, ο οποίος προσθέτει ότι του έκανε εντύπωση η φιλοδοξία της να δεί όλες τις τάξεις ενωμένες.
Μετά την Επανάσταση καταδιωκόμενη από τον Ιωάννη Κωλέττη, (ο οποίος συμμετείχε και στην Α' Εθνοσυνέλευση που έγινε το Δεκέμβριο του 1821 στην Επίδαυρο) ξαναγύρισε στη Μύκονο και τον Ιούλιο του 1848 πέθανε στην Πάρο φτωχή και λησμονημένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου