Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

Γιάννης Λαζαρίδης: «Το παιχνίδι έληγε όταν η μπάλα διαλυόταν εις τα εξ ων συνετέθη…»

Συνέντευξη στον Κώστα Πρώιμο

«Ζωντανός θρύλος» στο ευρύτερο χώρο του αθλητισμού της Περιφερειακής Ενότητας Κορινθίας, ιδιαίτερα αγαπητός στην γενέτειρα του το Λουτράκι…Υπηρετεί τα Ολυμπιακά ιδεώδη ακούραστος, επί εβδομήντα επτά συναπτά έτη…

Ανήκει σε εκείνη την παλιά -ατόφια και σπάνια γενιά αθλητών, που «όργωναν» τα ξερά γήπεδα από δέκα ετών, για …την δόξα και μια… πορτοκαλάδα στο ημίχρονο…

Η ταυτότητα του, στο σημείο του επαγγέλματος, όπως έχει γράψει ο ίδιος χαριτολογώντας, θα έπρεπε να λέει «Ποσειδώνας Λουτρακίου»… Το 1956 υπήρξε αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας του τοπικού Ολυμπιακού επιτυγχάνοντας ένα τρομερό άθλο: Την άνοδο στην Α’ Εθνική… Ως προπονητής βόλεϊ του Ποσειδώνα το 1968, ανέβασε τους άνδρες στα «Μεγάλα Σαλόνια» της Ελληνικής πετοσφαίρισης…

Ο λόγος γίνεται για τον κ. Γιάννη Λαζαρίδη, που ως εμβληματικός παράγοντας, έσπρωξε στον αθλητισμό χιλιάδες νέους και νέες της όμορφης Λουτρόπολης…

Διαβάστε την ακόλουθη συνέντευξη, που ο ίδιος παραχώρησε στην ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.


ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Από πότε θυμάστε τον εαυτό σας να αθλείται;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ: «Από την κατοχή… Τότε η μπάλα ήταν μια παλιά κάλτσα της γιαγιάς που την φουσκώναμε με κουρέλια και παίζαμε, (ασφαλώς δεν υπήρχαν ημίχρονα) το παιχνίδι έληγε όταν η μπάλα διαλυόταν εις τα εξ ων συνετέθη…»

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Τι σας παρωθούσε ώστε να υπηρετήσετε τον αθλητισμό από όλα τα πόστα για μια ολόκληρη ζωή; Ποια ήταν τα κίνητρα;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ:
«Τα Ολυμπιακά ιδεώδη… Προ δύο- τριών ετών, που παραβρέθηκα στην Γενική Συνέλευση του ΣΕΓΑΣ, πήρα τον λόγο απευθυνόμενος στον Πρόεδρο και τους συνεργάτες του και δήλωσα πως ό,τι πω θα είναι το «Κύκνειο Άσμα» μου… Ας μην ξεχνάμε ποτέ, πως είμαστε η μοναδική χώρα που παρελαύνει τιμητικά πρώτη στους Ολυμπιακούς αγώνες… Να προσπαθήσουμε να μην φεύγουμε ποτέ από τις Ολυμπιάδες- ένα πανάρχαιο ελληνικό αθλητικό θεσμό, με σκυμμένο κεφάλι… Η Ελληνική ψυχή είναι συνυφασμένη με το Αθάνατο Ολυμπιακό πνεύμα…»

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς με ποιους τρόπους θα μπορούσε να αναβαθμιστεί περαιτέρω ο αθλητισμός, φερειπείν σε τοπικό επίπεδο…

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ:
«Όλες τις δημοτικές αρχές τις καθοδηγούσαμε με τις γνώσεις μας στον αθλητισμό, εμείς ως «Ποσειδώνας»… Εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες, υπήρχε μια προώθηση από τον Σύλλογό μας… Αυτό άρχισε να αποδίδει και σήμερα τηρουμένων των αναλογιών, το Λουτράκι είναι μια Κυψέλη του αθλητισμού… Η πόλη μας είναι μια διεθνής Λουτρόπολη, και θα ήταν αδιανόητο να μην έχει αθλητικές υποδομές όπως κολυμβητήρια, στάδια, γήπεδα… Κατά καιρούς, διοργανώνονται σημαντικοί αγώνες, στο πλαίσιο πάντα των οικονομικών δυνατοτήτων του Δήμου και των Συλλόγων… Να θυμίσω στους παλαιότερους, πως μια εθνικής εμβέλειας εφημερίδα, είχε γράψει κάποτε πως ο «Ποσειδώνας Λουτρακίου» εθεωρείτο η Ναυαρχίδα του αθλητισμού της Πελοποννήσου, έστω καθ’ υπερβολή… Έτσι είναι...Όταν μια πόλη των δέκα χιλιάδων κατοίκων, παίζει στην Ευρώπη σε πολλά επίπεδα στο Βόλεϊ, στην Κολύμβηση, στον Στίβο, στο Χάντμπολ, είναι αξιόλογο…»


ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Σε πανεθνικό επίπεδο εν μέσω επιδεινούμενης ύφεσης, πως θα μπορούσε να «ανέβει μερικά σκαλοπάτια» ακόμη ο αθλητισμός; Υπάρχουν στρατηγικές σκέψεις;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ: «Θα σας πως ο,τι έλεγα και πριν από τριάντα-σαράντα χρόνια… Θα πρέπει να ιδρυθούν αθλητικά σχολεία, τα οποία θα δημιουργούν πρωταθλητές… Το ‘χει στο αίμα του ο Έλληνας… Ας μην ξεχνάμε τις παγκόσμιες διακρίσεις του Ελληνικού αθλητισμού, παρά το γεγονός πως σε τεχνογνωσία, είμαστε πίσω από πολλές χώρες… Μας κρατά στην επιφάνεια η ψυχή… Αν αποκτήσουμε και την σωστή οργάνωση τότε θα δούμε τα διπλά και τριπλά αθλητικά θαύματα σε όλα τα επίπεδα…»

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:
Είναι γεγονός πως οι άνθρωποι που πρεσβεύουν υγιή και υψηλά πρότυπα για την νεολαία κυρίως και αποτελούν ανάχωμα στην επέλαση -επιτρέψτε μου να το πω ωμά -των όσων δεινών έπονται της νοοτροπίας -πλέμπας, δηλώνουν έντρομοι, πως με δυσκολία επιβιώνουν οικονομικά…

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ:
«Έτσι είναι… Παλιότερα, προ κρίσης, υπήρχε η σχετική Κρατική προστασία, τώρα όμως όχι… Θα έπρεπε οι πρωταθλητές, να μπορούν δικαιωματικά να βρίσκουν μια εργασία, μέσα από την οποία θα προσέφεραν ουσιαστικά… Όχι όμως εις βάρος των άλλων, οι κοινωνικές συνθήκες είναι απαγορευτικές… Αξίζουν όμως μιας ελάχιστης αναγνώρισης της προσφοράς τους στον αθλητισμό…»

Δεν υπάρχουν σχόλια: