To 1988 ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος έγραψε: «… η δίψα της
ευζωίας δεν αφήνει τόπο για ευγενικά αισθήματα…τα ευγενικά
αισθήματα θεωρούνται ξεπερασμένα…Η «ανθρωπιά» είναι μια
λέξη του καιρού μας, ένας όρος κοινόχρηστος, ένα νόμισμα
που κυκλοφορεί σε όλα τα χέρια, γιατί συμβαίνει η ανταλλακτική
του αξία να είναι πολύ μεγάλη. Και με τον όρο «ανθρωπιά»
εννοούμε, φυσικά, τη συμπόνια, τη συμμετοχή με τον έναν
ή τον άλλο τρόπο στο πάθος του κάθε ανθρώπου.»
Σε πρόσφατη συνάντησή μου με τον φίλο και Πολιτικό Μηχανικό
Σε πρόσφατη συνάντησή μου με τον φίλο και Πολιτικό Μηχανικό
κ. Νίκο Μανό, μεταξύ των άλλων, συζητήσαμε για το τροχαίο
ατύχημα σοβαρών υλικών ζημιών, στο οποίο ο συντάκτης
και στην μετάβασή μου, αρχικά στο Κέντρο Υγείας
Λουτρακίου και στη συνέχεια, με παραπεμπτικό, στο
Νοσοκομείο Κορίνθου.
Στο Κέντρο Υγείας Λουτρακίου η ανταπόκριση άμεση
και η παροχή των πρώτων βοηθειών, χωρίς καμία
καθυστέρηση, από την ιατρό κα Αλεξία Λέκκα και τον
διασώστη κ. Γιώργο Γέρου.
Στο Νοσοκομείο Κορίνθου τα επείγοντα περιστατικά
πολλά, με το προσωπικό ασφαλείας να καταβάλει
κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να τηρηθεί η τάξη και
η σειρά εισόδου στο ιατρείο για εξέταση, αλλά και
στους γύρω χώρους, λόγω των γνωστών προβλημάτων
που αντιμετωπίζει καθημερινά.
Το παραπεμπτικό μου δόθηκε στον ιατρό κ. Κωνσταντίνο
Καρακωνσταντή, ο οποίος εκδήλωσε άμεσα το ενδιαφέρον,
με χαρακτηριστική ευγένεια και πραότητα, παρά το φόρτο
εργασίας, συνιστώντας μια σειρά εξετάσεων, ώστε να προβεί
σε διάγνωση.
Οι συνεργάτες του, πρόθυμοι, καλοσυνάτοι και συζητήσιμοι,
όπως και ο ίδιος. Εξηγούσαν, έδιναν πληροφορίες σε κάθε
εξεταζόμενο και με τον τρόπο τους έδιναν θάρρος, εκφράζοντας
την ανθρώπινη ζεστασιά και συμπαράσταση που κάθε ασθενής
ή εξεταζόμενος έχει ανάγκη.
Ο χώρος αναμονής του νοσοκομείου Κορίνθου
για την εξέταση των επειγόντων περιστατικών
Τότε ο κ. Μανός μου είπε: ''Δεν είσαι ο μόνος που έχει φύγει
με τις καλύτερες εντυπώσεις από το προσωπικό του
νοσοκομείου Κορίνθου. Έχω κι εγώ μια θετική εμπειρία''.
Μου εξήγησε ότι πριν λίγες ημέρες συνόδευσε το
γιο του Ιωάννη στο Νοσοκομείο Κορίνθου, λόγω
ξαφνικής αδιαθεσίας. Όσο χρόνο παρέμεινε στο
Νοσοκομείο, του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο ειδικευόμενος
καρδιολόγος κ. Δημήτριος Βυθούλκας και η ειδικευόμενη
Παθολόγος κα Δήμητρα Βλάση,
καθώς και το προσωπικό τους, για την όλη μέριμνα και
φροντίδα που παρείχαν στον γιο του, με αποτέλεσμα να
νιώσει ότι βρισκόταν σε ιδιωτική κλινική και όχι σε δημόσιο
νοσοκομείο.
Στη συνέχεια μου ζήτησε να προσθέσω και τη δική του
μαρτυρία στη δική μου, καθώς και τις δικές του ευχαριστίες
στις δικές μου, προς το προσωπικό του Νοσοκομείου Κορίνθου
και του Κέντρου Υγείας Λουτρακίου, για την ποιότητα των
προσφερομένων υπηρεσιών, παρά τις όποιες αντικειμενικές
δυσκολίες υπάρχουν στον τομέα της υγείας, λόγω
μείωσης του αριθμού των προσλήψεων, των μισθολογικών
περικοπών, καθώς και των περικοπών των δαπανών
για την προμήθεια ιατρικού εξοπλισμού.
Το Κέντρο Υγείας Λουτρακίου
Οι παραπάνω προσωπικές μαρτυρίες επιβεβαιώνουν ότι,
σε μια πολιτεία που κάθε άλλο παρά αγαπά και φροντίζει
τα παιδιά της, που το Κράτος Πρόνοιας οδεύει προς
κατάργηση, που η υγεία και η περίθαλψη δεν έχουν
καμία απολύτως αξία στο χρηματιστήριο της ελληνικής
πολιτικής πραγματικότητας και της καθημερινότητας του
Έλληνα πολίτη, υπάρχει ιατρικό προσωπικό στο Ν
οσοκομείο Κορίνθου, καθώς και στο Κέντρο Υγείας Λουτρακίου,
που σέβεται την ιδιότητά του και τον όρκο του
Ιπποκράτη και λειτουργεί ως πρότυπο ιατρικής
συνείδησης και φροντίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου