Επί 25 και πλέον χρόνια η Ελλάδα ζούσε μέσα σε μία φαντασίωση. Ενώ όλα τα κράτη του κόσμου, ανεξαιρέτως, είχαν αναγνωρίσει -ανεπισήμως ή τα περισσότερα, επισήμως- την ονομασία
«Μακεδονία» για το κράτος των Σκοπίων, στην Ελλάδα η εθνική και συλλογική μας εμμονή και η άρνηση των κυβερνήσεων της δεκαετίας του 1990 και του 2000 να υποχωρήσουν στο ισχυρό εθνικιστικό ρεύμα που διέρρεε και διαρρέει την κοινωνία μας, εμπόδιζαν οποιαδήποτε προοπτική λύσης.Ας δούμε τι συνέβαινε μέχρι σήμερα. Όλοι όσοι έχουμε ταξιδέψει στο εξωτερικό γνωρίζουμε καλά πως η χρήση του όρου «Μακεδονία» (χωρις κανέναν προσδιορισμό) είχε παγιωθεί. Παρά το γεγονός ότι επισήμως η χώρα για τα διεθνή φόρα είχε την ονομασία FYROM, σε όλες τις διεθνείς εμπορικές εκθέσεις, σε όλα τα συνέδρια, σε όλες τις αθλητικές διοργανώσεις τα Σκόπια αναγνωριζόταν κανονικά με το όνομα «Μακεδονία». Σε δεκάδες περιπτώσεις οι ελληνικές αντιπροσωπείες, αποστολές, ομάδες, αποχωρούσαν διαμαρτυρόμενες, όταν συνειδητοποιούσαν τι συνέβαινε. Αλλά και η ίδια η χώρα μας είχε αναγνωρίσει επισήμως την ονομασία FYROM, δηλαδή είχε αναγνωρίσει την ονομασία Μακεδονία, έστω και με τον άτυπης μορφής προσδιορισμό της πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας. Την ίδια ώρα οι επίσημες αναφορές των κυβερνήσεων των Σκοπίων (οι οποίες αρνούνταν επίσης να υποχωρήσουν στο ισχυρό εθνικιστικό ρεύμα που διέρρεε και διαρρέει την δική τους κοινωνία) έκαναν λόγο για «μακεδονικές μειονότητες», εξέπεμπαν μηνύματα αλυτρωτισμού, έφτιαχναν σημαίες με τον Ήλιο της Βεργίνας, ονόμαζαν δρόμους και αεροδρόμια με αναφορές στην ελληνική, ιστορική Μακεδονία. Με δυο λόγια; Είχαμε πολλαπλώς ηττηθεί. Στο όνομα μιας φαντασίωσης αφήναμε ένα μέτωπο στα εθνικά μας θέματα ανοιχτό, με ό,τι κινδύνους συνεπαγόταν αυτό για την αστάθεια στην περιοχή. Σε μία περίοδο μάλιστα όξυνσης του αλβανικού εθνικισμού και ενώ κατά το παρελθόν, η χώρα (Σκόπια) είχε αντιμετωπίσει τον σοβαρό κίνδυνο να περάσει στα χέρια των αλβανόφωνων και από τις αρχές της νέας χιλιετίας από καιρού εις καιρόν παρατηρούνται εμφύλιες συρράξεις μεταξύ αλβανόφωνων και σλαβόφωνων πληθυσμών.
Χρειάστηκε να έρθει η συγκυρία, ώστε να είναι στην διακυβέρνηση των δύο χωρών, δύο πολιτικοί άνδρες οι οποίοι έχουν διαρρήξει κάθε σχέση με τον εθνικισμό και διείδαν μιαν ευκαιρία αυτή η πληγή να κλείσει οριστικά. Η διαπραγμάτευση κράτησε μήνες και κατέληξε σε μια συμφωνία που, αν υλοποιηθεί, θα αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο για την οικοδόμηση μιας νέας εποχής και για τις διμερείς σχέσεις και για τα βαλκάνια. Κυρίως όμως για την ασφάλεια στην περιοχή.
Τι θα συμβεί λοιπόν αν υλοποιηθεί η συμφωνία.
Στο θέμα της ονομασίας συμφωνήθηκε αυτό που αποτελούσε θέση όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, της (φωνασκούσας και αντιδρούσας) ΝΔ περιλαμβανομένης: «Σύνθετη Ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό», έναντι όλων, δηλαδή και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της χώρας και στα επίσημα δημόσια έγγραφα. Η σημερινή συμφωνία ανταποκρίνεται πλήρως στην πρόταση της κυβέρνησης του 2008 (Καραμανλής-Μπακογιάννη). Θα ήταν απογοητευτικό η ΝΔ να την απορρίψει για ψηφοθηρικούς λόγους και να μεταπηδήσει στο στρατόπεδο των εθνικιστών, των τυχοδιωκτών και των επαγγελματιών πατριωτών, αν η Νέα Δημοκρατία δεν είχε ήδη μεταπηδήσει. Επί του συγκεκριμένου έχει αξία να δούμε τι δήλωσε πριν από λίγες ημέρες η ίδια η κυρία Μπακογιάννη, υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Καραμανλή: «Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει προτείνει ποτέ την ονομασία ”Μακεδονία-Σκόπια”. Και σε ό,τι με αφορά ουδέποτε συζήτησα μια τέτοια ονομασία. Η θέση της ΝΔ ήταν συγκεκριμένη: σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes. Αυτό προϋπέθετε συνταγματική αλλαγή και απαλοιφή όλων των αλυτρωτικών διατάξεων. Αυτή τη θέση μας την έχει ψηφίσει η βουλή των Ελλήνων τρεις φορές μέχρι σήμερα»..
Τώρα γιατί τα στελέχη, οι βουλευτές, ο πρόεδρος και οι φίλοι της ΝΔ την απορρίπτουν κανείς δεν μπορεί να πει, αλλά όλοι υποπτευόμαστε.
Η ονομασία Βόρεια Μακεδονία είναι η ιδανική ονομασία αυτή την στιγμή, καθώς προσδιορίζει την χώρα στην βάση της γεωγραφίας και όχι της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως θα συνέβαινε αν αφήναμε τον χρόνο να κυλήσει και μία ακόμα ευκαιρία να χαθεί.
Στο θέμα του Συντάγματος συμφωνήθηκε να υπάρξει απαλοιφή όλων ανεξαιρέτως των αναφορών που είχαν να κάνουν με (πιθανές) διεκδικήσεις, μειονότητες και γενικότερα κάθε αλυτρωτική διάταξη ή ερμηνεία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το άρθρο 49 του Συντάγματος των Σκοπίων, όπου αναφέρεται πως «η Δημοκρατία φροντίζει για το καθεστώς και τα δικαιώματα των ατόμων εκείνων που ανήκουν στο Μακεδονικό λαό σε γειτονικές χώρες».
Οι αλυτρωτικές διεκδικήσεις των Σκοπιανών ενισχύονταν μέσω της απεικόνισης ελληνικών εδαφών στην επικράτεια μιας «μεγάλης» πΓΔΜ σε χάρτες, βιβλία ιστορίας και σχολικά εγχειρίδια αλλά και μέσω της χρήσης συμβόλων – όπως ο Ήλιος της Βεργίνας – και τίτλων – όπως το «Αλέξανδρος Μακεδών» για το αεροδρόμιο των Σκοπίων, «Πόρτα Μακεδονία» για την αψίδα των Σκοπίων, «Αλέξανδρος ο Μακεδών» για οδικό άξονα της χώρας. Πλέον όλα αυτά καταργούνται –και κάποια έχουν ήδη καταργηθεί.
Αλλά ακόμα και στα θέματα που –όπως συμβαίνει σε μια διαπραγμάτευση- η πλευρά των Σκοπίων κέρδισε πόντους, όπως στην γλώσσα και την εθνικότητα, η ελληνική κυβέρνηση πάλι κατάφερε να περάσει τις θέσεις της. Σε ό,τι αφορά την γλώσσα θα είναι μεν Μακεδονική, ωστόσο ρητή είναι η αναφορά ότι ανήκει στις νοτιοσλαβικές γλώσσες και δεν έχει σχέση με τη δική μας ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Σε ό,τι αφορά τον τίτλο του μακεδόνα πολίτη παραχωρείται με την επίσης ρητή πρόβλεψη ότι η υπηκοότητα που θα αναγράφεται, δεν θα είναι σκέτο «Μακεδόνας» αλλά «πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας».
Το μεγαλύτερο κέρδος, ωστόσο, της συμφωνίας είναι ότι αποτελεί ήττα των εθνικιστών και των τυχοδιωκτών, κάποιοι εκ των οποίων είναι και στην πολιτική σκηνή ενδεδυμένοι τον μανδύα του μεταρρυθμιστή, του φιλελεύθερου, του φιλευρωπαίου και του σοσιαλδημοκράτη. Είναι η ήττα των λαϊκιστών, που χαϊδεύουν αυτιά και αρνούνται να λύσουν Γόρδιους Δεσμούς, οι οποίοι κρατούσαν δεμένη πιστάγκωνα την χώρα στο χτες.
Συνοψίζοντας:
Σε χρόνο μικρότερο από μία πλήρη κυβερνητική θητεία, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του βγάζουν την χώρα από τον πολυετή εφιάλτη των μνημονίων, στον οποίο έριξαν την χώρα εκείνες οι κυβερνήσεις που ευθύνονται για την κατάρρευσή της.
Σε χρόνο μικρότερο από μία πλήρη κυβερνητική θητεία, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του αλλάζουν την εικόνα της Ελλάδας και δημιουργούν εκ του μηδενός μια νέα χώρα, βασισμένη σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης.
Σε χρόνο μικρότερο από μία πλήρη κυβερνητική θητεία, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του αλλάζουν την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό και επανακτούν την αξιοπιστία του διεθνούς εταίρου, όπως αποδεικνύουν οι επισκέψεις όλων των κορυφαίων ξένων ηγετών στην χώρα μας μέσα σε τρία χρόνια.
Σε χρόνο μικρότερο από μία πλήρη κυβερνητική θητεία, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του κλείνουν ένα ακανθώδες εθνικό θέμα χωρίς να διστάσουν να συγκρουστούν με τις εθνικές μας φαντασιώσεις.
Φανταστείτε τι περισσότερο μπορούμε να πετύχουμε, ακόμα…
Στο θέμα του Συντάγματος συμφωνήθηκε να υπάρξει απαλοιφή όλων ανεξαιρέτως των αναφορών που είχαν να κάνουν με (πιθανές) διεκδικήσεις, μειονότητες και γενικότερα κάθε αλυτρωτική διάταξη ή ερμηνεία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το άρθρο 49 του Συντάγματος των Σκοπίων, όπου αναφέρεται πως «η Δημοκρατία φροντίζει για το καθεστώς και τα δικαιώματα των ατόμων εκείνων που ανήκουν στο Μακεδονικό λαό σε γειτονικές χώρες».
Οι αλυτρωτικές διεκδικήσεις των Σκοπιανών ενισχύονταν μέσω της απεικόνισης ελληνικών εδαφών στην επικράτεια μιας «μεγάλης» πΓΔΜ σε χάρτες, βιβλία ιστορίας και σχολικά εγχειρίδια αλλά και μέσω της χρήσης συμβόλων – όπως ο Ήλιος της Βεργίνας – και τίτλων – όπως το «Αλέξανδρος Μακεδών» για το αεροδρόμιο των Σκοπίων, «Πόρτα Μακεδονία» για την αψίδα των Σκοπίων, «Αλέξανδρος ο Μακεδών» για οδικό άξονα της χώρας. Πλέον όλα αυτά καταργούνται –και κάποια έχουν ήδη καταργηθεί.
Αλλά ακόμα και στα θέματα που –όπως συμβαίνει σε μια διαπραγμάτευση- η πλευρά των Σκοπίων κέρδισε πόντους, όπως στην γλώσσα και την εθνικότητα, η ελληνική κυβέρνηση πάλι κατάφερε να περάσει τις θέσεις της. Σε ό,τι αφορά την γλώσσα θα είναι μεν Μακεδονική, ωστόσο ρητή είναι η αναφορά ότι ανήκει στις νοτιοσλαβικές γλώσσες και δεν έχει σχέση με τη δική μας ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Σε ό,τι αφορά τον τίτλο του μακεδόνα πολίτη παραχωρείται με την επίσης ρητή πρόβλεψη ότι η υπηκοότητα που θα αναγράφεται, δεν θα είναι σκέτο «Μακεδόνας» αλλά «πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας».
Το μεγαλύτερο κέρδος, ωστόσο, της συμφωνίας είναι ότι αποτελεί ήττα των εθνικιστών και των τυχοδιωκτών, κάποιοι εκ των οποίων είναι και στην πολιτική σκηνή ενδεδυμένοι τον μανδύα του μεταρρυθμιστή, του φιλελεύθερου, του φιλευρωπαίου και του σοσιαλδημοκράτη. Είναι η ήττα των λαϊκιστών, που χαϊδεύουν αυτιά και αρνούνται να λύσουν Γόρδιους Δεσμούς, οι οποίοι κρατούσαν δεμένη πιστάγκωνα την χώρα στο χτες.
Συνοψίζοντας:
Σε χρόνο μικρότερο από μία πλήρη κυβερνητική θητεία, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του βγάζουν την χώρα από τον πολυετή εφιάλτη των μνημονίων, στον οποίο έριξαν την χώρα εκείνες οι κυβερνήσεις που ευθύνονται για την κατάρρευσή της.
Σε χρόνο μικρότερο από μία πλήρη κυβερνητική θητεία, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του αλλάζουν την εικόνα της Ελλάδας και δημιουργούν εκ του μηδενός μια νέα χώρα, βασισμένη σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης.
Σε χρόνο μικρότερο από μία πλήρη κυβερνητική θητεία, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του αλλάζουν την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό και επανακτούν την αξιοπιστία του διεθνούς εταίρου, όπως αποδεικνύουν οι επισκέψεις όλων των κορυφαίων ξένων ηγετών στην χώρα μας μέσα σε τρία χρόνια.
Σε χρόνο μικρότερο από μία πλήρη κυβερνητική θητεία, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του κλείνουν ένα ακανθώδες εθνικό θέμα χωρίς να διστάσουν να συγκρουστούν με τις εθνικές μας φαντασιώσεις.
Φανταστείτε τι περισσότερο μπορούμε να πετύχουμε, ακόμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου