Τον είχα γνωρίσει πριν 10 περίπου χρόνια στο σπίτι που έμενε κοντά στον Άγιο Αντρέα και με το θάρρος της ενημέρωσης για να μάθω ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος με αυτή την σπάνια συλλογή του γίναμε πολύ καλοί φίλοι.
Κέρδισα την εμπιστοσύνη του γρήγορα καθώς όποτε περνούσα από τους καταρράκτες του χτύπαγα την πόρτα και μου άνοιγε με κείνο το χαρακτηριστικό του πλατύ χαμόγελο. - Έλα Γιάννη σε περίμενα μου έλεγε. Μου μιλούσε για την ζωή του, τα ταξίδια που έκανε σε όλο τον κόσμο λόγο επαγγέλματος αλλά και από την ανάγκη να μάθει και να γνωρίσει όσα ποιο πολλά μπορούσε. Ποτέ δεν άφηνε το καντήλι του Άγιου Αντρέα που ήταν κοντά στο σπίτι του να σβύσει αφού σε καθημερνή βάση πήγαινε εκεί και προσευχόταν. Στις ιστορίες που με είχαν αφήσει έκπληκτο ήταν και κείνη για τα οστά του Κολοκοτρώνη που κατόρθωσε να τα ασφαλίσει και να τα διασώσει όπως μου είχε πει. Βέβαια εγώ στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς εννοούσε αλλά σιγά σιγά λέγοντας και άλλες ιστορίες με τις περιηγήσεις του σε ολόκληρο τον κόσμο άρχισα να το πιστεύω μιας και οι αποδείξεις ήταν ατράνταχτες και τις έβλεπα μπρος στα μάτια μου. Με πάρα πολλές φωτογραφίες και βιντεοκασέτες που είχε από κάθε γωνιά της γης όχι μόνο ήξερε που είχε αυτά τα συλλεκτικά αντικείμενα μέσα στο σπίτι αλλά και την ιστορία του καθενός ξεχωριστά. ΟΙ βιντεοκασέτες με μεγάλη μου έκπληξη έπαιζαν χωρίς κανένα πρόβλημα και αυτό γιατί όταν μου διηγούταν τις ιστορίες του με έβλεπε λίγο δισταχτικό πολλές φορές για να με αποστομώσει έφερνε μια βιντεοκασέτα και την έβαζε να παίζει. - Κοίτα ..εδώ είμαι εγώ . Άλλες φορές μου έφερνε και φωτογραφίες και μια που την θεωρούσε πολύ σπουδαία ήταν του αρχηγού μια ινδιάνικης φυλής που είχε φωτογραφηθεί μαζί και ο αρχηγός τότε του έκανε δώρο εν σπαθί. Προσπάθησα πολλές φορές να του πάρω μια συνέντευξη αλλά μάταια . - Θα πάρω τότε φωτογραφίες του είπα. –Πάρε όσες θες, μου χαμογελούσε εγκάρδια καθώς έπινε λίγο νερό από το ποτήρι του. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τα αντικείμενα που είχε συλλέξει και πολλά από αυτά είχαν μεγάλο τεχνολογικό ενδιαφέρον. Καλό Ταξίδι φίλε Γιώργο, ο Γέρος του Μοριά θα είναι πολύ περήφανος για σένα.
Γιάννης Αικατερίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου