ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ ΛΥΚΕΙΟΥ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ.

Γράφει η Μίνα Γιαννούλη

                                                    Πενταήμερη-1987

Δευτέρα του Πάσχα, έγινε η συνάντηση συμμαθητών που αποφοίτησαν το 1987, στη ταβέρνα ''Αμβροσία'', στο Λουτράκι. Αρκεί μια συνάντηση να φέρει στην επιφάνεια μνήμες, νοσταλγία, συγκίνηση, αναμνήσεις;

Αρκεί, όταν έχει να κάνει με τα μαθητικά χρόνια.

                  

Αναπολήσαμε με ένα χαμόγελο την εποχή της αθωότητας, της ανεμελιάς, των πειραγμάτων στους καθηγητές, τις φάρσες. 

Οι στιγμές και τα περιστατικά ανασύρονται αβίαστα, προκαλώντας γέλια μέχρι δακρύων.                            
                    

Το άλμπουμ με τις φωτογραφίες από τα μαθητικά χρόνια περνάει από χέρι σε χέρι. Ματιές στο παρελθόν, στην εκδρομή, στη κοπάνα, στην τάξη, στο πάρτυ. Ψάχνουμε συμμαθητές που δεν ζούν στο Λουτράκι, σχολιάζουμε τη μόδα της εποχής και ξεσπάμε σε γέλια.                                    

Νοερό ταξίδι στα ίδια μέρη, ταξίδι ψυχής στην εφηβία. Χαρούμενα πρόσωπα, που ενδιαφέρονται, ρωτούν να μάθουν ο ένας για τον άλλον, οικογένεια, παιδιά, δουλειά...η ζωή στο σήμερα. Η διαδρομή μεγάλη, τα χρόνια που πέρασαν πολλά, όμως όσο κι αν ''μεγαλώσαμε'', ελάχιστα αλλάξαμε. 

Κατά γενική ομολογία παραμείναμε ίδιοι, ο χρόνος μας φέρεται με επιείκεια (Βασιλική για σένα). Η συνέχεια απίστευτη, με χορό, τραγούδι, ατάκες. Πρωτοστάτησαν η Λία, η Όλγα, η Πόπη, η Αγαθή, που μας ξεσήκωσαν και μας παρέσυραν στη διασκέδαση μέχρι το πρωί. Δεν ήμασταν ενήλικες, αλλά μαθητές σε πάρτυ του Λυκείου. Από εκείνα που μάζευαν 500 άτομα και λέγαμε '' αποτυχία''.

Πολλές φορές τα λόγια είναι περιττά, όταν τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Το μόνο σίγουρο η ''γλυκιά γεύση'' που σου αφήνουν οι αναμνήσεις, όταν τις μοιράζεσαι.
Ευχαριστούμε πολύ τον Κώστα, τη Νατάσσα που για έξι ώρες μας τραγούδησε, τον κ. Γιώργο Αρναούτη για τη φιλοξενία και την υπομονή του μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες που περίμενε να αποχωρήσουμε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη κ. Πόπη Παντελέων-Μπιζίνη που διοργάνωσε άψογα τη συνάντησή μας.

 

Πόπη, πέρασες την αξιολόγηση με άριστα και αναλαμβάνεις και την επόμενη. Τέλος δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στους τελευταίους που απόλαυσαν την Ανατολή. Άλλη χάρη είχε.
Η προσωπική μας όμως Ανατολή είναι τα παιδιά, οι οικογένεια, οι φίλοι μας, που δίνουν δύναμη, νόημα και γεμίζουν τη ζωή μας. Είναι η αλήθεια του σήμερα.

Εύχομαι στους παρόντες και απόντες, να είμαστε υγιείς και να βρεθούμε πάλι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Και όπως λέει το τραγούδι ΄΄χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια που θυμάσαι και θυμάμαι΄΄...

Στη Λίνα, το Γιώργο που μπόρεσαν να είναι κοντά μας και σε όσους από μακριά μας έστειλαν την αγάπη τους, ανταποδίδουμε.

 

                                    Λουτράκι 21-4-2014                 

    Η γενιά του ΄69