.
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ ΘΕΟΙ ΗΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΙ
«Όπως σήμερα θεωρείται αυτονόητη η ενσωμάτωση στην Ελληνική ιστορία του Κρητομυκηναϊκού κόσμου, έτσι αύριο θα αποδεχθούν όλοι μιαν αλήθεια, που από τώρα διαφαίνεται: ότι δηλαδή στην Προϊστορία έχουν τεθεί οι βασικές καταβολές του ελληνικού Έθνους και τα κύρια συστατικά του Ελληνικού Πνεύματος.» ( Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τομ. Α’, σελ. 9, Εκδοτικη Αθηνων..
Αν η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλη Ιστορία, τότε όπως θα δείξουμε έχει ακόμα μεγαλύτερη Προϊστορία και οι διάφοροι πολιτισμοί των λαών της Μεσογείου και της Ασίας γονιμοποιήθηκαν από τον προϊστορικό πολιτισμό των Ελλήνων “Διογενών”.
Είναι γεγονός ότι οι αρχαίοι Έλληνες, από τα πανάρχαια προϊστορικά χρόνια μέχρι την πρωτοβυζαντινή περίοδο, θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους όχι μόνον των ηρώων της Μινωικής και Μυκηναϊκής εποχής, αλλά και των Διογενών “θεών” που έζησαν πριν τους κατακλυσμούς και ήσαν οι γενάρχες τους. Αν στηριχθούμε στις αναφορές του Ησίοδου, του Όμηρου, του Πλάτωνα, του Απολλόδωρου, του Διόδωρου του Σικελιώτη, με ανασύνθεση του “ιστορικού κατάλογου” της αρχαιοελληνικής παράδοσης, έχουμε:
Α) Γενιά του Ουρανού, Ουρανίωνες θεοί- Κύκλωπες.
Β) Γενιά του Κρόνου, Τιτάνες- “χρύσεον” γένος των πρώτων ανθρώπων.
Γ) Γενιά του Δία, οι Ολύμπιοι Διογενείς- ο οικουμενικός πολιτισμός του Δία.
Το “αργύρεον” γένος των ανθρώπων καταστρέφεται από τον κατακλυσμό του Ωγύγου.- “Χάλκεον” γένος.
Δ) κατακλυσμός του Δευκαλίωνα- Το “χάλκεον” γένος των ανθρώπων αφανίζεται.- οπισθοδρόμηση του πολιτισμού σε “νεολιθικές συνθήκες”.
Ε) Ηρωική εποχή των “Ημιθέων”. – Μινωική και Μυκηναϊκή Περίοδος- Τρωικά- Αργοναυτική εκστρατεία Ηρακλής- Θησέας.
ΣΤ) Επιστροφή των Ηρακλειδών- Δωριείς- “Σιδήρεον” γένος. Εμφύλιοι πόλεμοι.- Κλασική περίοδος.
Έτσι κατά τη Θεογονία έχουμε τρία γένη “θεών” και πέντε γένη ανθρώπων:
ΘΕΟΙ
1) Ουρανός- ουρανίωνες
2) Κρόνος- Τιτάνες ( Τιτανομαχία )
3) Δίας- Διογενείς
ΑΝΘΡΩΠΟΙ
1) Χρυσούν γένος
2) Αργυρούν γένος ( κατακλυσμός Ωγύγου )
3) Χαλκούν γένος ( κατακλυσμός Δευκαλίωνα )
4) Ηρώων- ημιθέων γένος ( Μινωίτες- Αχαιοί )
5) Σιδηρούν γένος ( Δωριείς )
Για τον κατακλυσμό του Ωγύγου γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα. Ο Ώγυγος θεωρείτο ο πρώτος βασιλιάς της Ατικής, αλλά τον διεκδικούν και οι Βοιωτοί για γενάρχη τους. Όπως λέει ο Παυσανίας: « Γην δε την Θηβαΐδα οικήσαι πρώτον λέγουσι Έκτηνας, βασιλέα δε είναι των Εκτήνων άνδρα αυτόχθονα Ώγυγον και από τούτου τοις πολλοίς των ποιητών επίκλησις ες τας Θήβας εστιν Ωγύγαι …»
Στη μεταγενέστερη παράδοση, σύμφωνα με τον Ευσέβιο Καισαρείας, αναφέρεται για τον κατακλυσμό του Ωγύγου ότι: « πρώτος παρ’ Αθηναίοις μνημονεύεται Ώγυγος, καθ’ ον παρ’ Έλλησιν ο μέγας και παλαιός κατακλυσμός. Τούτω λέγεται συγχρονίσαι Φορωνεύς ο Ινάχου Αργείων βασιλεύς …»
Επομένως διακρίνουμε εδώ μια πανάρχαια παράδοση, που παραπέμπει το παρελθόν τριών τουλάχιστον ελληνικών πόλεων ( Θήβα- Αθήνα- Άργος ) σε πανάρχαιες, προκατακλυσμιαίες εποχές.
Ενώ όμως για τον κατακλυσμό του Ωγύγου οι πληροφορίες που έχουν διασωθεί είναι αποσπασματικές, και ως εκ τούτου δύσκολη η χρονολόγηση, για τον επόμενο κατακλυσμό του Δευκαλίωνα η αρχαιοελληνική παράδοση είναι πλούσια κι ακριβής.
Ο Δευκαλίωνας ήταν βασιλιάς της Φθίας ( σημερινή Θεσσαλία ) και ο κατακλυσμός που έγινε στην εποχή του κατάστρεψε το “χάλκεον” γένος, οπισθοδρομώντας τον τότε πολιτισμό, ενώ συγκλόνισε τους ανθρώπους μένοντας για πάντα χαραγμένος στη μνήμη τους και είναι γνωστός και από τις παραδόσεις και των άλλων λαών ( Π. Διαθήκη, Έπος του Γκιλγκαμές κ.λ.π. ). Αλλά ενώ οι άλλοι λαοί κάνουν μνεία για έναν καταστρεπτικό κατακλυσμό, η ελληνική παράδοση κατονομάζει τρεις κατακλυσμούς. Εκτός από τους ήδη αναφερθέντες, έχουμε και τον κατακλυσμό του Δαρδάνου, που άνοιξαν τα Δαρδανέλια.
Μπαίνει το ερώτημα: Μπορεί να προσδιοριστεί χρονολογικά, έστω και κατά προσέγγιση, η εποχή που συνέβη ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα;
Η απάντηση είναι μάλλον θετική, γιατί μια συνέπεια του κατακλυσμού ήταν η “διάσταση” των τότε Θεσσαλικών ορέων, του Όλυμπου και της Όσσας, και η διάνοιξη της κοίτης του Πηνειού και των Τεμπών και η διάχυση των νερών της Θεσσαλικής λίμνης στο Αιγαίο.
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο: « …τότε δε και τα κατά Θεσσαλίαν όρη διέστη …». Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι η Θεσσαλία πολύ παλιά ήταν λίμνη ( ετυμολογικά η λέξη Θεσσαλία’ θέσις αλός= τοποθεσία θάλασσας ): « … την δε Θεσσαλίην λόγος εστιν το παλαιόν είναι λίμνην …» Τεκμήριο αποτελούν οι βραχώδεις σχηματισμοί στα Μετέωρα.
Η επιστήμη της Γεωλογίας βεβαιώνει ότι πραγματικά πριν 12- 15.000 χρόνια η Θεσσαλία ήταν λίμνη και μόνον κατά το 9- 10.000 π.χ. απόκτησε τη σημερινή γεωλογική μορφή. Έτσι κατά προσέγγιση περί το 9.000π.χ. έγινε ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα.
Από τη μυθολογία μας είναι γνωστά τα όσα αναφέρονται στη γέννηση του Δία και της μεγάλης μάχης του με τους Τιτάνες. Ο Δίας είναι υπαρκτό πρόσωπο, Έλληνας βασιλιάς πριν τον κατακλυσμό, μέγας κοσμοκράτορας και εκπολιτιστής της οικουμένης. Ευεργέτησε τους ανθρώπους και ήταν αυτός που εισήγαγε τον θεσμό της δικαιοσύνης στην ανθρωπότητα.
Τόσο ωφέλησε τους κατοίκους της γης, ώστε όπως αναφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης: «παρεχόμενον εαυτόν πάσιν επιεική και φιλάνθρωπον (ώστε) υπό του πλήθους Πατέρα προσαγορευθήναι ». Είναι αυτός που θέσπισε τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη. Έτσι όλες οι γενιές της οικουμένης τον τίμησαν και μετά τον θάνατό του τον αποθέωσαν! Τα χρόνια πέρασαν, μεγάλες φυσικές καταστροφές συνέβησαν, οι κατακλυσμοί αδυνάτισαν την ανθρώπινη μνήμη, η οποία ανέβασε τον βασιλιά Δία στον Ουράνιο Όλυμπο, αναγορεύοντάς τον: « πατέρα θεών τε και ανθρώπων, κύριον εις τον αιώνα του σύμπαντος κόσμου », σύμφωνα με τον Διόδωρο.
Στο βιβλίο του Roger De Pins “Σύγχρονες επιστολές των Διδασκάλων της Σοφίας” έχουμε κι ένα άλλο ντοκουμέντο ότι ο Δίας είναι υπαρκτό πρόσωπο. Σε μυστικιστική επιστολή του ο Διδάσκαλος της ανθρωπότητας Δίας, τελειώνει ως εξής: « Συγχωρέστε με, αν σας κούρασα με την ελληνική μυθολογία ( είχε κάνει εκτενή αναφορά στους μύθους αναλύοντάς τους “εσωτερικά”), αλλά το έκανα επειδή γνωρίζω ότι μερικοί από σας είναι Έλληνες, και δεν ξεχνώ ότι εδώ και χιλιάδες χρόνια, πέρασα από μια Ελλάδα που ήταν τόπος φωτός, κάλλους και αρμονίας ». Στον Διδάσκαλο Δία αναφέρεται και η εσωτερίστρια Α. Μπέιλη στα βιβλία της. Γίνεται φανερό ότι ο Δίας σαν φυσικός και πνευματικός ηγέτης της ανθρωπότητας επιτέλεσε ένα πολύ μεγάλο έργο, οργανωτικό πολιτικά και πνευματικό, και βοήθησε σημαντικά την ανθρωπότητα, που τον διατήρησε στη μνήμη της και βαθμιαία τον θεοποίησε.
Μετά το θάνατο του Δία αρχίζει η εποχή των Διογενών με πρώτο σημαντικό εξερευνητή, εκπολιτιστή και κοσμοκράτορα τον Διόνυσο, που έφτασε στην Ινδική χερσόνησο. Άλλος Διογενής ο Έπαφος από το Άργος ήρθε στην Αίγυπτο κι έκτισε τη Μέμφιδα (θυμηθείτε και τον μύθο της Ιώς απ΄το Άργος που την ερωτεύτηκε ο Δίας και ο ίστρος της Ήρας την οδήγησε στην Αίγυπτο όπου γέννησε τον Έπαφο, τον καρπό του έρωτα με τον Δία- ο Έπαφος πήρε για γυναίκα του τη Μέμφιδα και προς τιμή της έκτισε την ομώνυμη πόλη). Για εγκατάσταση Ελλήνων στην ίδια χώρα μας μιλάει κι ο Διόδωρος ο Σικελιώτης: « οι Αθηναίοι κτίσαντες εν Αιγύπτω πόλιν την ονομαζομένην Σάϊν, της ομοίας έτυχον αγνοίας δια τον κατακλυσμόν ».
Αίγυπτος είναι η “κειμένη υπτίως του Αιγαίου” χώρα και σύμφωνα με τον Στράβωνα βρισκόταν κάτω από την θάλασσα στα πανάρχαια χρόνια, όταν στην Αιγηίδα είχε αναπτυχθεί αξιόλογος πολιτισμός. Αιγηίδα είναι η περιοχή από το ιόνιο πέλαγος μέχρι την Μ. Ασία, που ήταν ξηρά πριν τον μεγάλο κατακλυσμό.
Στη συνέχεια, μετά τον κατακλυσμό, έχουμε και πάλι τους Έλληνες μπροστάρηδες της οικουμένης με τη Μινωική αυτοκρατορία. Ο Μίνωας αναφέρεται και στην παράδοση των Αιγυπτίων, όπου: « μετά τους θεούς τοίνυν πρώτον φασί βασιλεύσαι της Αιγύπτου Μηνάν, και καταδείξαι τοις λαοίς θεούς τε σέβεσθαι και θυσίας επιτελείν ». Ο Μίνωας (οι Αιγύπτιοι τον αναφέρουν Μηνά ή Menes ή Min) κι έκτισε όχι μόνο λαβύρινθους αλλά και πυραμίδες.
Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη: « τάφον εαυτώ κατασκευάσας πυραμίδα τετράπλευρον επιστήσαντα και τον θαυμαζόμενον λαβύρινθον οικοδομήσαι …». Και ο Ηρόδοτος επίσης αναφέρει: « βασιλεύσαι δε πρώτον Αιγύπτου άνθρωπον έλεγον Μίνα …». Έτσι εξηγείται και το γιατί οι αιγύπτιοι ιερείς είπαν στον Σόλωνα ότι αισθάνονται: « μάλα δε φιλαθήναιοι και τινα τρόπον οικείοι των δ’ είναι φασιν ».
Ένα άλλο ιστορικό πρόσωπο, στο οποίο θα πρέπει να σταθούμε, είναι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος.
Σύμφωνα με την παράδοση ο Ερμής ήταν γραμματέας του βασιλιά Κρόνου, που τον έκανε αντιβασιλέα στην Αίγυπτο. Ο Ευσέβιος γράφει: « Ελθών δε Κρόνος χώραν άπασαν της Αιγύπτου έδωκε θεώ Θώρ, ίνα βασιλεία αυτού γίγνεται …Προελθών Κρόνος Ερμή τω Τρισμεγίστω σύμβουλον και βοηθόν χρώμενον. Ούτος γαρ ην αυτώ γραμματεύς ». Ο Αρτεμίδωρος αναφέρει: « Παρ’ Έλλησιν άνδρες σοφώτατοι ου μόνον δις αλλά τρις ότι γαρ ο Ερμής ο Τρισμέγιστος επικαλούμενος τρίτον ήλθε εν κόσμω ευατόν, καθώς αι ιεραί αυτού και θαυμαστοί βίβλοι διαγορεύωσι ».
Οι χρονολογικές αναγραφές του καταλόγου του Μανέθωνα τοποθετούν τον Ερμή στην εποχή των θεών (9.000 π.Χ.). Διετέλεσε σύμβουλος του αυτοκράτορα Δία και επίσης σύμβουλος και του Διόνυσου καθώς και διδάσκαλός του. Υπήρξε μέγας μύστης κι έγραψε 42 βιβλία, από τα οποία 36 περιείχαν τις φιλοσοφικές και κοσμολογικές του γνώσεις, ενώ τα 6 τις ιατρικές. Αναφέρεται σαν εισηγητής του μονοθεϊσμού. Ο Σουίδας αναφέρει σχετικά: « ούτος ο σοφός ήκμασε προ του Φαραώ. Εκέκλητο δε Τρισμέγιστος διότι περί τριάδος εφθέξατο, ειπών εν τριάδι μίαν είναι θεότητα ». Τέλος ο Κύριλλος ο Αλεξανδρεύς γράφει: « Όσιρις, ο εκάστου έθνους ηγεμών και καθηγητής ο τρισμέγιστος Ερμής …», οπότε τον τοποθετεί πριν τον Όσιρι ως προς τη γέννηση.
Με όσα αναφέραμε, μέσα από τα γραπτά επιφανών συγγραφέων, προκύπτει ότι ο Αιγυπτιακός πολιτισμός προήλθε από τον Ελληνικό.
Μέσα από το έργο του μεγάλου μας φιλόσοφου και μύστη Πλάτωνα, τον “Τίμαιο”, θα δώσουμε σε μετάφραση ορισμένα ακόμη στοιχεία. Στον σοφό Σόλωνα, όταν είχε επισκεφθεί την Αίγυπτο, ένας ιερέας των ναών της Αιγύπτου είπε: « Υπάρχει στην Αίγυπτο, στο Δέλτα, εκεί που χωρίζεται στην κορυφή του το ρεύμα του Νείλου, μια περιοχή που λέγεται Σαϊτική. Μεγαλύτερη πολιτεία της περιοχής είναι η Σάις, από την οποία καταγόταν ο βασιλιάς Άμασις. Σύμφωνα με κείνους, ιδρυτής της πόλης ήταν μια θεά που στα Αιγυπτιακά ονομαζόταν Νήιθ και όπως οι ίδιοι λένε Αθηνά στα Ελληνικά. Οι κάτοικοί της αγαπούν πολύ τους Αθηναίους και ισχυρίζονται ότι κατά κάποιο τρόπο είναι συγγενείς τους …Εσείς θυμόσαστε μόνον έναν κατακλυσμό, αν και προηγουμένως έγιναν πολλοί. Δεν ξέρετε επίσης ότι στη δική σας χώρα γεννήθηκε το πιο όμορφο κι ευγενικό ανθρώπινο είδος …Κάποτε, Σόλωνα, πριν γίνει ο μεγάλος κατακλυσμός, αυτή που σήμερα είναι η πολιτεία των Αθηναίων ήταν πολύ γενναία στον πόλεμο και εξαιρετικά ευνομούμενη από κάθε άποψη. Λέγεται μάλιστα ότι εκεί έγιναν τα πιο σημαντικά έργα και τα καλύτερα πολιτεύματα απ’ όσα τώρα έχουμε ακούσει πως υπήρξαν στον κόσμο …Η διάρκεια του πολιτισμού μας, όπως λένε τα ιερά βιβλία μας, είναι οκτώ χιλιάδες χρόνια. Θα σου μιλήσω λοιπόν με συντομία για τους νόμους και τα υπέροχα έργα των συμπολιτών σου, που έζησαν πριν εννέα χιλιάδες χρόνια…»
Πιστεύουμε ότι μέσα από τα λόγια του Αιγύπτιου ιερέα βγαίνει όλη η αλήθεια. Ο Αιγυπτιακός πολιτισμός, ο μονοθεϊσμός, τα Αιγυπτιακά μυστήρια, η θεουργία τους, προέκυψαν από την Ελληνική επίδραση. Ο Όσιρις και η Ίσις σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές ίσως να κρύβουν τις μορφές του Δία και της Ήρας ή της Ιώς, που από τον Δία γέννησε τον Έπαφο και η οποία έζησε στην όμορφη κοιλάδα του Νείλου. Η θεά Νήιθ αναφέραμε ήδη πως ήταν η Αθηνά, ενώ ο θεός της γονιμότητας Μιν είναι ο Μίνωας.
Όταν οι Έλληνες θαλασσοκράτορες ήρθαν στην Αίγυπτο βρήκαν τους κατοίκους της περιοχής σε πρωτόγονη κατάσταση, τους εκπολίτισαν και τους δίδαξαν τις τέχνες. Τους έφεραν σε επαφή με το θείο και δημιούργησαν τα πρώτα ιερά. Η παράδοση αναφέρει ότι το μαντείο του Άμμωνα -Ρα (=Δίας) ίδρυσε ο Δαναός από το Άργος. Οι Θήβες της Αιγύπτου είναι πιθανότερο να ιδρύθηκαν και να πήραν το όνομα από Έλληνες Θηβαίους, εφ’ όσον η Θήβα υπήρχε πριν τον κατακλυσμό, όπως είδαμε. Η Ερμούπολη ιδρύθηκε προς τιμή του Ερμή.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει: « Εις Αίγυπτον Ακτίς ο Ρόδιος έκτισε την Ηλιούπολιν οι δ’ Αιγύπτιοι έμαθον παρ’ αυτού τα περί την αστρολογίαν θεωρήματα, ύστερον δε παρά τοις Έλλησιν γενομένου κατακλυσμού …τα δια των γραμμάτων υπομνήματα συνέβη φθαρήναι ». Επίσης ο Άπις από το Άργος έκτισε αποικία στη Αίγυπτο και μετά τον θάνατό του θεοποιήθηκε.
Πιστεύουμε ότι έχουμε πιάσει την άκρη από τον “μίτο της Αριάδνης” μετά απ’ όλες αυτές τις ιστορικές αναφορές και μπορούμε, μέσα από τους μύθους, οι οποίοι αλληγορικά όμως δίνουν την αλήθεια, να βάλουμε τα πράγματα σε μια λογική σειρά. Ο Ελληνικός πολιτισμός, πριν καταστραφεί από γεωφυσικές αναταραχές, όπως η ηφαιστειακή δραστηριότητα στο ηφαιστειακό τόξο του Αιγαίου, ο καταποντισμός της Αιγηίδας, που κατάλοιπα είναι τα δεκάδες νησιά στο Αιγαίο, και ο μεγάλος κατακλυσμός, έπρεπε να σωθεί για ν’ αποτελέσει τη “μαγιά” για τον επόμενο πολιτισμό.
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας γνώριζαν πως σε πρόσφατη γεωλογική εποχή αναδύθηκε η περιοχή που είναι “υπτίως του Αιγαίου” και την ονόμασαν Αίγυπτο. Επιπλέον ήταν σε μη ενεργή περιοχή της λιθοσφαιρικής πλάκας κι έτσι ασφαλής από γεωφυσικές αναταραχές. Αυτή την περιοχή διάλεξαν για να διασωθεί ο πολιτισμός, όπου ίδρυσαν πόλεις, ιερά και διαφύλαξαν τα “αρχεία” τους. Αργότερα, όταν οι Έλληνες κατέβαιναν στη γη του Νείλου για σπουδές, ξαναέπαιρναν τη χαμένη για τον ελλαδικό χώρο γνώση και με βάση αυτήν πέτυχαν βαθμιαία την πολιτισμική αναγέννησή τους κατά την προκλασική και την κλασική περίοδο. Ο Πυγαγόρας, ο Θαλής, ο Δημόκριτος, ο Αναξαγόρας, ο Εύδοξος, ο Πλάτωνας κ.α. όταν ήρθαν στην Αίγυπτο πήραν ουσιαστικά ελληνικές σπουδές! Διδάχτηκαν τα ελληνικά μυστήρια! Ίσως και να δίδαξαν τα Ορφικά μυστήρια.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η επίσημη ιστορία θέλει τον Ορφέα μαθητή των Αιγυπτίων ιερέων. Όμως από τα “Ορφικά” προκύπτει το αντίθετο: « ηδ’ όσον Αιγύπτω ιερόν λόγον εξελόχευσα Μέμφιν ες ηγαθέην πελάσας, ιεράς τε πόληας Άπιδος ας περί Νείλος αγάροος εστεφανώται …», δηλ. « επίσης και ιερά λόγια διεκήρυξα στην Αίγυπτο, όταν πήγα στην ιερή Μέμφιδα και τις ιερές πόλεις του Άπιδος τις οποίες στεφανώνει ο Νείλος με τα πολλά νερά …».
Έτσι, πιθανόν, ορισμένοι από τους σοφούς μας όχι μόνον να διδάχθηκαν αλλά και να δίδαξαν τους Αιγύπτιους ιερείς, καθόσον είναι προφανές ότι οι πρώτοι ιερείς και μυσταγωγοί των μυστηρίων στα αιγυπτιακά ιερά ήσαν ελληνικής καταγωγής.
Η μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας με όλα τα αστρονομικά, μαθηματικά και ενεργειακά της δεδομένα, έχει ως σημείο αναφοράς τον προκατακλυσμιαίο ελληνικό πολιτισμό και τις υπερεξελιγμένες γνώσεις του. Έτσι τουλάχιστον επισημαίνουν πολλοί μελετητές αλλά και ιστορικοί, όπως ο Άραβας Ιμπ Μπαλούσι (και οι γνώσεις των Αράβων είναι σημαντικές γιατί έχουν αναφορές πριν τις καταστροφές που υπέστη η πυραμίδα), που βεβαιώνει ότι η μεγάλη πυραμίδα βασίστηκε σε σχέδια του Ερμή του Τρισμέγιστου και προορισμός της ήταν η διαφύλαξη της γνώσης λόγω του επερχόμενου κατακλυσμού που οι τότε σοφοί είχαν προβλέψει.
Άλλο αινιγματικό έργο είναι η Σφίγγα, που θεωρείται από πολλούς σαν “φύλακας των αρχείων”, γιατί, όπως αναφέρουν σχετικές παραδόσεις, κάτω από το δεξί πέλμα της Σφίγγας υπάρχουν υπόγειοι θάλαμοι, που οδηγούν στην “αίθουσα των αρχείων”, όπου λέγεται ότι έχει αποθηκευτεί η γνώση των προκατακλυσμιαίων πολιτισμών και οι πληροφορίες για την προέλευση και το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Αυτή η αίθουσα με χρονοκάψουλες βρίσκεται μεταξύ της Σφίγγας και της μεγάλης πυραμίδας.
Ο Ηρόδοτος κάνει νύξη αναφέροντας ότι πληροφορήθηκε από Αιγύπτιους ιερείς πως κάτω από την πυραμίδα υπάρχουν υπόγειοι θάλαμοι, που όμως δεν μπόρεσε να επισκεφτεί.
Φίλοι μου, πιστεύουμε ότι ο ελληνικός πολιτισμός προηγήθηκε και χρονολογικά και σε μέγεθος από τον αιγυπτιακό. Στην Αίγυπτο υπάρχει πλήθος ελληνικών πόλεων. Αν ο ελληνικός πολιτισμός είναι αποτέλεσμα του Αιγυπτιακού, όπως υποστηρίζει μια μερίδα ιστορικών, ας μας καταδείξουν πόσες αιγυπτιακές πόλεις υπάρχουν στον ελλαδικό χώρο και πόσα ιερά ίδρυσαν. Ποιους φιλόσοφους έχουν να μας αναφέρουν με Αιγυπτιακή καταγωγή και ποιες ήσαν οι φιλοσοφικές τους ιδέες;
Θεωρούμε ότι οι Αιγύπτιοι ήσαν ουσιαστικά οι “υποθηκοφύλακες” του ελληνικού πολιτισμού και όχι αυτοί που μεταλαμπάδευσαν τον δικό τους στην πατρίδα μας. Και γι’ αυτή την άποψη δεν έχουμε μια …αόριστη παράδοση από κάποια …αόριστα αρχεία …, αλλά τις μαρτυρίες των γραπτών των αθάνατων προγόνων μας.
apollonios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου