‘‘ ΝΤΡΟΠΗ’’... !

                                                

                                     

Δεν ήμουν αυτόπτης μάρτυρας του πρωτόγνωρου περιστατικού που συνέβη στη πόλη μας, κατά τη διάρκεια της τελετής κατάθεσης στεφάνων στο μνημείο Ηρώων, λόγω του εορτασμού της επετείου της 25^ης Μαρτίου του 1821. 

Πρόθεσή μου δεν είναι ν΄αναλύσω τα αίτια και τις αφορμές των γεγονότων. Εξάλλου όλοι μας πλέον έχουμε καταλήξει στα συμπεράσματα μας. Ούτε θα λειτουργήσω ως συνήγορος ή κατήγορος κανενός, ασκώντας κριτική. Ο καθένας είναι υπόλογος των λόγων και των πράξεων του. Ακόμη, δεν θα σταθώ στη δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη αντίδραση του Διοικητή του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος κ. Χαράλαμπου Τετράδη, για την οποία χειροκροτήθηκε αλλά και αποδοκιμάστηκε από τον κόσμο. Αντίδραση που εκδηλώθηκε κάτω από έντονη συναισθηματική φόρτιση, λόγω των επεισοδίων που είχαν προηγηθεί και μάλιστα και σε βάρος της σωματικής του ακεραιότητας. Από την πλευρά  μου προσέγγισα τις λέξεις ‘‘ντροπή τους’’, ‘‘ντροπή σας’’, ‘‘ντροπή’’, τις οποίες επέλεξε να χρησιμοποιήσει για να δώσει το δικό του προσωπικό στίγμα, διαμαρτυρόμενος για τα γεγονότα της ντροπής.

Άραγε, σε ποιους απευθυνόταν με τις λέξεις αυτές και προς ποια κατεύθυνση; Σε μένα ή στον άλλον; Σ΄ εμάς ή στους άλλους; Και ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι οι άλλοι; Και γιατί να μην είμαστε μόνο όλοι εμείς και μάλιστα ενωμένοι; Από τη δική μου οπτική γωνία, χωρίς κομματικές προκαταλήψεις και σκοπιμότητες, τοποθέτησα τη λέξη  ‘‘ντροπή’’ στις ακόλουθες διαστάσεις: 

Ντροπή για την αντίσταση σε λάθος τόπο και ώρα. Την ώρα που τιμάμε την ηρωική απόφαση των προγόνων μας να αγωνιστούν για τη δική μας ελευθερία, σηκώνοντας το λάβαρο της Επανάστασης και φωνάζοντας ‘‘ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η΄ ΘΑΝΑΤΟΣ’’, εμείς μετατρέπουμε τον εορτασμό της Εθνικής επετείου σε πεδίο μάχης για να φωνάξουμε συνθήματα, χωρίς αντίκρισμα και στη συνέχεια παραχωρούμε συνεντεύξεις για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα, αντί ν΄αντλούμε παραδείγματα από τα κατορθώματα των Ηρώων του 1821 για το πως μπορούμε να προβάλουμε, ως λαός, αντίσταση, στα εκβιαστικά διλήμματα και στις παράλογες απαιτήσεις της Τρόικας και των κατακτητών τοκογλύφων-δανειστών μας.   

Ντροπή για την αντίσταση που νομίζουμε πως κάνουμε. Την ώρα που Ευρωπαϊκοί λαοί, όπως και η Χώρα μας, δοκιμάζονται και διασύρονται από τις πολιτικές επιλογές και τα οικονομικά πειράματα της Τρόικας και η Κύπρος πολύ περισσότερο τις τελευταίες ημέρες, εμείς αντιστεκόμαστε, χειροδικώντας μεταξύ μας και επιλέγοντας τη λύση της λήθης και της απάθειας. Όλα τα πολιτικά κόμματα θα έπρεπε να μην κωφεύουν και να οργανώνουν παλλαϊκά συλλαλητήρια συμπαράστασης στον Κυπριακό λαό και διαμαρτυρίας ενάντια στα ηγεμονικά σχέδια της Γερμανίας για την πλήρη καθυπόταξη των λαών της Ευρώπης.   

Ντροπή για το παρόν. Την ώρα που οι στρατιές ανέργων, η φτώχεια, η ανασφάλεια, η κοινωνική εξαθλίωση, η κατάθλιψη, οι χιλιάδες αυτοκτονίες, η χαμένη ανθρώπινη αξιοπρέπεια, και η κατάρρευση του συστήματος υγείας  αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ζωής μας, ασχολούμαστε, σε μια δημοκρατική κοινωνία, με το ποιος θα καταθέσει στεφάνι και ποια ιδεολογία αντιπροσωπεύει, για λόγους εντυπωσιασμού της τοπικής κοινωνίας, αντί να κάνουμε την αυτοκριτική μας για τις δικές μας λανθασμένες πολιτικές επιλογές του παρελθόντος και του παρόντος, ζητώντας ταυτόχρονα ευθύνες και την παραδειγματική τιμωρία των υπαίτιων που μας οδήγησαν στο οδυνηρό αποτέλεσμα που βιώνουμε σήμερα. 

Ντροπή για τις χαμένες Αξίες. Την ώρα που τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί και καταρρέουν γύρω μας από την υποτιθέμενη πολιτική αλληλεγγύης της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τη Χώρα μας για να ξεπεράσει την κρίση, βάλλεται ο θεσμός της οικογένειας, αλλοιώνονται η Ιστορία μας, η Εθνική μας ταυτότητα, εκποιείται ο Εθνικός μας πλούτος και περιορίζεται η εθνική μας κυριαρχία, εμείς παραμένουμε δέσμιοι του φόβου μας και εξαντλούμε την Εθνική μας υπερηφάνεια σε αντιπαλότητες με υποτιθέμενους ‘‘εσωτερικούς’’ εχθρούς και όχι με τους πραγματικούς ξενόφερτους σφετεριστές της Πατρίδας μας, που εποπτεύουν πλέον κάθε μας κίνηση.    Ντροπή γιατί νομίζουμε πως βλέπουμε αλλά στην πραγματικότητα εθελοτυφλούμε. Την ώρα που ο τυφώνας των μνημονίων σαρώνει το οικονομικό οικοδόμημα της Ελληνικής οικογένειας, λόγω των δυσβάσταχτων φοροεισπρακτικών μέτρων, που λειτουργούν σαν σφιχτή θηλειά στο λαιμό μας,  εμείς υποκρινόμαστε τους αντιστασιακούς, διαδηλώνοντας όμως την αντίστασή μας στην υποτιθέμενη ασφάλεια του σπιτιού μας καθισμένοι στον καναπέ και παρακολουθώντας τις κατευθυνόμενες ειδήσεις των Μέσων μαζικής Ενημέρωσης, που έχουν τη μορφή πολεμικών ανακοινωθέντων.  Ντροπή για το διχασμό της κοινωνίας. Την ώρα που οι πολιτικοί μας επιλέγουν το ‘‘διαίρει και βασίλευε’’, στρέφοντας την μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, με απώτερο σκοπό τον έλεγχο της κοινωνίας και την πλήρη αδιαφορία και ανοχή των πολιτών στα τεκταινόμενα, επιδιώκοντας τον περιορισμό των αντιδράσεων, εμείς αποδεικνύουμε πως είμαστε τα κατάλληλα ‘‘πειραματόζωα’’, αποδεχόμενοι αγόγγυστα τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, όπως αυτή μας επιβάλλεται ποικιλοτρόπως από τα διεθνή κέντρα αποφάσεων και πως η διχόνοια μας συντροφεύει, σαν λαό, στο διάβα του χρόνου.  Ο Αβραάμ Λίνκολν έλεγε για την Αμερική το 1858: ‘‘ Ένα σπίτι που έχει διχόνοια θα διαλυθεί. Πιστεύω ότι αυτή η Χώρα δεν θα μπορεί για πάντα να είναι μισοσκλαβωμένη και μισοελεύθερη’’. Ντροπή για τον τρόπο αντιμετώπισης της απογοήτευσης. Την ώρα που ο Ελληνικός λαός είναι απογοητευμένος από τα όσα συμβαίνουν γύρω του και ενώ αντιλαμβάνεται ότι διαγράφεται προκαθορισμένη πορεία για ένα μέλλον χωρίς αύριο, απειροελάχιστοι αγανακτισμένοι ΄Ελληνες διαδηλώνουν στο Σύνταγμα ή σε άλλες πλατείες της Ελλάδας, σε σχέση με το συνολικό πληθυσμό της Αθήνας και των άλλων πόλεων, αντί να πλημμυρίζουν από λαοθάλασσα, επιβεβαιώνοντας τη φράση: ‘‘Φωνή λαού, οργή Θεού’’ και επιβάλλοντας στην κυβέρνηση την επαναδιαπραγμάτευση των επαχθών όρων των μνημονίων. Ντροπή για τα λάθος πρότυπα που παρέχουμε στους νέους ανθρώπους. Την ώρα που οι πολιτικές επιλογές του ελληνικού λαού, από την μεταπολίτευση και μετά, έχουν προκαλέσει την οργή και το δριμύ κατηγορώ των νέων ανθρώπων κατά του πολιτικού κατεστημένου και των ολέθριων συνεπειών των δράσεων του, επειδή αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για θέσεις εργασίας, εμείς αφαιρούμε το δικαίωμα της επιλογής τους να μείνουν, να εργαστούν, να δημιουργήσουν και να διαπρέψουν στη Χώρα τους, με τη δική μας παθητική στάση, με λόγια χωρίς νόημα και πράξεις χωρίς αποτέλεσμα. Ο καθένας από εμάς θα πρέπει ν΄ασκήσει την αυτοκριτική του και στο τέλος να σκεφτεί τα επίκαιρα λόγια, τόσο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: ‘‘Εκείνο για το οποίο η δική μας γενιά θα μετανιώσει μία μέρα πικρά δεν θα είναι τόσο η σκληρότητα και η αδικία των κακών, όσο η απαράδεκτη σιωπή των καλών’’, όσο και τα λόγια του Κωστή Παλαμά: ‘‘ Ἡ μεγαλοσύνη τῶν ἐθνῶν δὲ μετριέται μὲ τὸ στρέμμα.  Μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα μετριέται καὶ τὸ αἷμα’’!     Άρθρο του Γιάννη Β. Καραπανάγου  perahora.gr