Του Πάνου
Ηλιακόπουλου
Η αφασία που διαπνέει και διακατέχει την Πολιτική Εταιρεία
Καταστροφής του Λουτρακίου, είναι προφανές, ότι τελικά της βγαίνει σε… καλό!
Χωρίς να κουνηθούν, χωρίς να αγωνιούν, χωρίς να μεριμνήσουν,
χωρίς να είναι σε ετοιμότητα, επιτυγχάνουν να «γεμίσουν» το Λουτράκι με
τουρισμό.
Λίαν συντόμως, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έφθασαν αργά
το βράδυ στο loutraki-press, αφικνείται
το πρώτο καραβάνι κατατρεγμένων από την μοίρα που θα δώσει πνοή και ζωή στο
έρημο Λουτράκι όπως το κατήντησαν…
Η ιστορία παίζει πολλά παιχνίδια και κάποιες φορές η μοίρα
φέρνει τα πράγματα έτσι για να σου αποδείξει πόσο λίγος ήσουν και δεν έκανες γι’
αυτή την θέση που σε είχαν εμπιστευθεί. Έτσι, οι πρώτοι αλλοδαποί φθάνουν στον
τόπο κι έρχονται να εποικίσουν το χώρο της Σχολής Μηχανικού που μας παραχωρούσε
ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας Βαγγέλης
Μεϊμαράκης, για να προχωρήσουμε στην κατασκευή του Τουριστικού Λιμένα
Λουτρακίου, τον οποίο άλλος δεν πίστευε ότι θα φέρει ανάπτυξη, άλλος έλεγε δεν
τον θέλω και ο τρίτος δεν ήξερε τι του γινόταν;..
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες του , οι οποίες δεν πρέπει
να απέχουν στην πραγματικότητα, από σήμερα ξεκινούν να στήνονται σκηνές στο
παραλιακό οικόπεδο της Σχολής Μηχανικού, όπου θα φιλοξενηθούν πρόσφυγες των
πολέμων (διεθνής συνθήκη) και λαθρομετανάστες.
Θα είναι ανοησία όποιος φαντάζεται ότι οι νέοι έποικοι είναι
περαστικοί κι όχι μόνιμοι, καθ’ ότι κατά την πάγια τακτική μας, ουδέν
μονιμότερο του προσωρινού. Όταν μάλιστα, η Ελλάδα από τον Οκτώβριο του 2009 δεν
διαθέτει πατριωτική κυβέρνηση, αλλά εντολοδόχους πραγματευτάδες του Δ΄ Ράϊχ, που
τους εκβιάζουν «θα μας το δώσεις εσύ, γιατί ο επόμενος μας το έχει υποσχεθεί
για να του δώσουμε τις καρέκλες σας;»
Φυσικά, η Πολιτική Εταιρεία Καταστροφής του Λουτρακίου, όπως
φθάνουν οι πληροφορίες στο loutraki-press δεν φαίνεται να ενοχλείται ιδιαίτερα, δεδομένου ότι ήδη ξεκίνησαν
να πλασσάρουν την άποψη, με αφορμή και την οργιώδη φημολογία που επικρατεί για «εποίκιση
κατασχεμένων ξενοδοχείων», ότι «για την πόλη δεν γνωρίζουμε κάτι. Αν γίνει κάτι στην Σχολή
Μηχανικού, εμείς εκεί δεν μπορούμε να παρέμβουμε. Αν μας ζητηθεί, όταν μας ζητηθεί,
τότε θα κοιτάξουμε να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε το θέμα». Αυτή
είναι η πολιτική θέση των ταγών του Λουτρακίου, με συνέπεια να τίθεται το
ερώτημα: «πώς
είναι δυνατόν μια πόλη να κοιμάται ήσυχη, όταν έχει εμπιστευθεί στους συγκεκριμένους
τις τύχες της;»
Μπορεί να προφασίζονται ότι ο προαστιακός θα φέρει
επισκέπτες με… ταπεράκια, ωστόσο αυτοί φέρνουν στην πόλη ακόμα υψηλοτέρου
επιπέδου τουρισμό, οπότε καλόν θα είναι οι παράκτιες επιχειρήσεις, αλλά και η
τοπική οικονομία να ετοιμάζονται για μια θύελλα που θα σηκώσει και θα αδειάσει
από τα ράφια της, τα εμπορεύματά της.
Σίγουρα, από το δράμα τόσων χιλιάδων ψυχών, κάποιοι
θησαυρίζουν και κάνουν προσωπικές μπίζνες, αλλά ας ελπίσουμε ότι κάτι τέτοιο
δεν θα συμβεί στον τόπο μας, γιατί τα πάντα θα δουν το φως της δημοσιότητας με
ονοματεπώνυμο.
Υ. Γ.: Ο γράφων είναι άνθρωπος, συμπαρίσταται στο
δράμα όλων αυτών των ανθρώπων, διαθέτει γνωριμία και φιλία αν θέλει κάποιος με Ασιάτη
πρώην λαθρομετανάστη που πλέον έχει νόμιμα χαρτιά, αλλά σήμερα όπως έχουν
διαμορφωθεί οι συνθήκες, είναι άλλο πράγμα οι πρόσφυγες του πολέμου κι άλλο
πράγμα οι εγκληματίες πολέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου