ΛΟΥΤΡΑΚΙ : ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΤΟΠΟΣ ΦΤΩΧΑ ΜΥΑΛΑ

Του Χ. Παντελέου

Όταν δεν μπορείς να δεις τον παράδεισο είσαι καταδικασμένος να ζεις στην κόλαση αλλά και την μιζέρια. Τώρα που πλέον και το κάθε ευρώ θέλει κυνήγι για να το αποκτήσεις οι λογιστές της κρα­τικής αλλά και της τοπικής διοί­κησης δεν έχουν θέση. 


Αφού δεν υπάρχουν χρήματα ο ρόλος τους καταργείται. Για τους κρατικούς δεν παίρνω όρκο πω< ο λαός θα τους δείξει την έξοδο γιατί έχουν μιαν απίστευτη αυτοπροστασία, την μετάλλαξη. Από δαίμονες με­ταμορφώνονται σε αγγέλους, πε­ρίεργη ράτσα. Δεν έχουν την πα­ραμικρή σχέση με όλους εμάς τους απλούς ανθρώπους, που το άσπρο το λέμε άσπρο σήμερα, αύριο και πάντα. Φτάσαμε να έχουμε πλέον των 2500 οικονομικών αυτοκτονι­ών και αυτοί διατείνονται πως ότι κάνουν το κάνουν για το καλό μας.


 Φαρισαίοι υποκριτές δηλαδή αν λέγατε την αλήθεια σε τι νούμερο αυτοκτονιών θα ήμασταν σήμερα; Μας έφεραν σε ίδια κατάσταση με τις αφρικανικές χώρες που ενώ πα­ράγουν ότι πολυτιμότερο, χρυσό, διαμάντια οι κάτοικοι τους είναι αξιοθρήνητοι και χώρες μάλιστα σε εμφύλιο σπαραγμό. Λέτε να μας ετοιμάζουν και εμάς τέτοιο χου-νέρι; Εξ άλλου έχουμε παράδοση στους αδερφοφάδες.

Όσο για τους τοπικούς άρχοντες, η επαφή μας είναι άμεση, πολύ άμεση και μαγκιές δεν χωράνε αλλά και δεν συγχωρούνται. Ναι, είμαστε στον παράδεισο αλλά μέ­χρι σήμερα δεν έχουμε μάτια για

να τον δούμε. Ο λόγος; Ποτέ δεν τον αξιοποιήσαμε γιατί το χρήμα έρρεε τυφλό και χωρίς κόπο. Τα πάντα όμως στη ζωή έχουν και ένα τέλος. Αν δεν έχεις μεριμνήσει για την αντιμετώπιση μιας κρίσης είσαι καταδικασμένος στο πρώτο μελ­τέμι να καταποντιστείς. Φτιάξαμε το υδροθεραπευτήριο. 

Οδεύει με μαθηματική ακρίβεια σε φούντο. Είχα πει τότε στο δημοτικό συμ­βούλιο και είχα χλευαστεί πως απέ­ναντι ακριβώς χρειάζεται ένα χώρο [ξενοδοχείο, παρκινγκ]. Κακά τα ψέματα τα υπάρχοντα ξενοδοχεία είναι παλιές εργατικές πολυκατοι­κίες του Αιγάλεω και ένας οικονο­μικά άνετος τουρίστας δεν θα τα προτιμήσει. Έτσι μοιραία γίναμε δέκτες ΚΑΠΗ που δεν μπορούν να πάνε σε μακρινότερες αποστάσεις για λουτροθεραπεία. Ευτυχώς που έσωσαν μερικώς την κατάσταση οι Ρώσοι τουρίστες και αυτό χάριν του ιδιοκτήτη συγκεκριμένου ξε­νοδοχείου. Εμείς μετράμε τα άστρα και μετά μας φταίει η κρίση. Ακρι­βαίνουμε και το εισιτήριο και η ζη­μιά είναι διπλή.

Τώρα τον χειμώνα η τουριστική κίνηση είναι μηδαμινή. Τα σαββα­τοκύριακα μας θυμίζουν πως είμα­στε τουριστική πόλη.

Αν υπάρχει κάποιος που αγαπά τον παράδεισο^ μας τον παρακα­λώ αλλά και προκαλώ να πάει και να σταθεί έξω από την εκκλησία των Πισσίων και να κοιτάξει το βουνό. Αν έχουν ξαναδεί τα μάτια του τέτοιο θέαμα. Πολλοί το έχουν παρομοιάσει με ελβετικό τοπίο. Τι κάναμε γι' αυτήν την θεϊκή κληρο­νομιά μας; Απολύτως τίποτα. Πη­γαίνετε στα Τρίκαλα να δείτε πόσοι ξενώνες υπάρχουν και τι πληρότη­τα έχουν τώρα το χειμώνα. 

Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε πετρό-χτιστους ξενώνες και να μαζέψου­με την Αθηναϊκή νεολαία και όχι μόνο. Η απόσταση είναι το δεύτερο μεγάλο όπλο μας αλλά και η εύκο­λη οδική πρόσβαση. Η θάλασσα κι αυτή μια ανάσα. 

Το κλίμα εντελώς διαφορετικό μ' αυτό του Λουτρακί­ου οπότε μπορεί να καταστήσει τα Πίσσια και καλοκαιρινό προορισμό. Με κατάλληλη διαφήμιση μπορεί να συνδυαστεί πακέτο διακοπών θερμαλισμού και ορεινής διαβίω­σης. Αντ' αυτού έχουμε απαξιώσει το χωριό, του έχουμε σχεδόν κόψει την συγκοινωνία και κάθε χρόνο λιγοστεύουν οι κάτοικοι του. Δυ­στυχώς οι φιλοδοξίες και τα μυαλά μας φτάνουν μέχρι τον περίβολο και εντός του καζίνου, ούτε στάδιο μακρύτερα.


ΒΗΜΑ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ