ΕΠΙΣΠΕΥΔΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

 

 

 

 

ΕΠΙΣΠΕΥΔΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΑΠΟ

ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΠΑΣΜΩΔΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Αφού πλέον έχει καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, ο δήμος Λουτρακίου έχει γίνει πανελλαδικά ρεζίλι δύο φορές σε διάστημα μόλις δώδεκα ημερών, έχει σημασία να αντιληφθούμε αποτέλεσμα ποίων πρακτικών είναι αυτά τα γεγονότα, αλλά και τι έχει να γίνει παρακάτω όσο εξακολουθεί να βρίσκεται στο τιμόνι του τόπου, ένας δημοκρατικά εκλεγμένος συνδυασμός που από μόνος του, λόγω ανικανότητας, έχει μεταλλαχθεί σε μία άτακτη διμοιρία - μπουλούκι ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Αυτό είναι αποτέλεσμα αφενός της νοοτροπίας των ανθρώπων που όλοι διαπίστωσαν με τη φίμωση προσώπων στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου την περασμένη Παρασκευή είτε παριστάμενοι, είτε μέσω της τηλεοπτικής εικόνας. Η επικινδυνότητά τους για το μέλλον επιτείνεται από την κυρίαρχη ανικανότητά τους, δεδομένου ότι λόγω αδυναμίας αξιολόγησης και αντίληψης των γεγονότων, μετέρχονται πρακτικών που προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα, με φασιστικού τύπου αντιλήψεις, προκειμένου να κουκουλώσουν τα χάλια τους που βγαίνουν στο φως.

Επειδή της παρούσας δημοτικής αρχής το αποτέλεσμα είναι αρνητικό από τις πρώτες ημέρες που ανέλαβε το τιμόνι της εξουσίας κι έγινε αντιληπτή η ανικανότητά της, το loutraki-press είχε σπεύσει να ζητήσει μέσα στο πρώτο τρίμηνο -αν και πρώιμο- διαχείρισης της εξουσίας, την παραίτηση του πρώτου πολίτη για να μην προκληθούν ανεπανόρθωτες βλάβες σε βάρος του τόπου, που όλοι σήμερα διαπιστώνουν… Ωστόσο, το μέχρι σήμερα αποτέλεσμα επιβεβαιώνει το loutraki-press κι αυτό θα γίνεται καθημερινά πιο έντονο όσο περνάει ο καιρός.

Η εκτίμηση αυτή είχε στηριχθεί σε δύο γεγονότα:

Πρώτον, ο δήμαρχος Κώστας Λογοθέτης παρουσίαζε έλλειμμα να αντιληφθεί, να αξιολογήσει και να επιχειρήσει, μαζί του όλοι όσοι αποτελούν την αυλή του, ενώ έσπευδαν να σαμποτάρουν και είτε να απομακρύνουν, είτε να τους εξωθήσουν σε παραίτηση, πρόσωπα που διέθεταν έστω και τη στοιχειώδη λογική.

Δεύτερον, ο δήμαρχος Κώστας Λογοθέτης προκειμένου να αντιμετωπίσει την ανεπάρκειά του ως όπλο έχει το ψέμα μέσα από ένα σπαραξικάρδιο ύφος προκειμένου να συγκινήσει τις ευαίσθητες χορδές της κοινής γνώμης, αυτή να υπερκαλύψει την ανεπάρκειά του και οι πολίτες να αντιδρούν στους καταγγέλλοντες με μία άποψη «δεν το βλέπετε ο δήμαρχος μας προσπαθεί κάνοντας ότι είναι ανθρωπίνως δυνατόν σε σχέση πάντοτε με όσα βρήκε από τον προκάτοχό του». Το πέρασμα του χρόνου ανέδειξε τις παθογένειες στο χαρακτήρα του δημάρχου, η τοπική κοινωνία άρχισε να διακρίνει και να γίνεται πλέον ευανάγνωστος ο πραγματικός του χαρακτήρας, με συνέπεια όχι μόνον ο ίδιος, αλλά και όλοι μαζί να μην πείθουν πλέον οι προσπάθειές του, όσο κι αν προσπαθεί κάθε φορά που βρίσκεται ενώπιον ακροατηρίου να το μετατρέψει σε θεατρική σκηνή.

Από εδώ και στο εξής, όσο ο χρόνος θα συντομεύει προς τις προσεχείς δημοτικές εκλογές, τα άφρονα «εξαπτέρυγα» του δημάρχου εισπράττοντας καθημερινά την άρνηση της κοινωνίας, το ένστικτο αυτοσυντήρησης σε συνδυασμό με την ανικανότητα ανάγνωσης των επιπτώσεων που παράγει η δημοτική αρχή, δεδομένου ότι από όλων το στόμα χωρίς αιδώ και χωρίς φειδώ ακούγεται το τίποτα ως «κάνουμε ένα τεράστιο έργο», θα τους οδηγεί ακόμη και σε παραβατικές συμπεριφορές και μακάρι να μην γίνουμε θεατές εκτρόπων. Μακάρι, γιατί θα οδηγηθούν μοιραία, λόγω της εγνωσμένης αδυναμίας τους να αντιληφθούν και να δουν την καταστροφή που παράγουν και πόσο έχει πλήξει ανεπανόρθωτα η παρουσία τους τον τόπο.

Εφόσον πλέον η ανικανότητά τους έχει περάσει στη βάση της κοινωνίας, στη συνείδηση των πολιτών, αυτό γίνεται μη αναστρέψιμο καθ’ ότι πλέον όλοι διαπιστώνουν επιπτώσεις και καταστροφές, χωρίς να μπορούν ως δείγμα να δουν έστω κι ένα έργο. Μαζί τους θα καταρρέει και η αξιοπιστία των φίλα προσκείμενών τους «κονδυλοφόρων» που κάνουν το άσπρο - μαύρο με μεγάλη ευκολία για να προσφέρουν καλές υπηρεσίες σ’ ένα φαύλο σύστημα εξουσίας που έχει καταρρεύσει και προσπαθούν να κουκουλώσουν το γεγονός ότι έχει εξοφλήσει, στρέφοντας τα βέλη αλλού, για να αποπροσανατολίσουν την προσοχή της κοινής γνώμης από τα τεκταινόμενα.

 Του Πάνου Ηλιακόπουλου