κουραζόμαστε. Δεν μας ξέρει ούτε ο ένοικος του διπλανού διαμερίσματος, ούτε καν η μάνα μας.
Εμείς νομίζουμε ότι κάτι κάνουμε αλλά στην ουσία ασχολούνται μαζί μας οι ίδιοι και οι ίδιοι και εμείς μαζί με τους ίδιους και τους ίδιους, γιατί αν δεν ασχοληθούμε φεύγουν κι αυτοί.
Έξω, η μαζική κοινωνία της απομόνωσης και της επιδεικτικής κατανάλωσης, δεν αναλώνεται στο διαδίκτυο διαβάζοντας τις βαθυστόχαστες αναλύσεις μας. Παίρνει εύκολη "πληροφόρηση" μόνο από τα ΜΜΕ και ειδικά την τηλεόραση, μεταξύ survivor, αθλητικών και τούρκικων σίριαλ.
Και δυστυχώς αυτή η κοινωνία ψηφίζει, ενώ εμείς καθόμαστε και αναρωτιόμαστε γιατί δεν μας καταλαβαίνει η κοινωνία!!!
Μεταξύ μας μόνο τα λέμε φίλοι μου και όπως είναι επόμενο στο τέλος διαφωνούμε και μεταξύ μας και προσπαθεί ο ένας να την βγει και να επιβληθεί στον άλλον, μπας και πάρει κανένα like παραπάνω και την δει ισχυρός.
Όλο αυτό που κάνουμε είναι η χαρά του συστήματος. Κάποιους "δύστροπους" ή μικρόνους πολίτες το σύστημα τους διοχετεύει σε ελεγχόμενα γραφικά κόμματα και κάποιους που δεν θέλουν καν να ακούν για κόμματα τους παρκάρει εδώ μέσα να βγάζουν τα εσώψυχά τους.
Τι κάνουμε λοιπόν όσοι ακόμα μπορούμε να αντιληφθούμε τι συμβαίνει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου