Έχουν φωνή τα μάρμαρα και λένε ιστορίες.
Τις έμαθαν από αυτούς που τα ‘χουνε δουλέψει.
Έχουν ψυχή κι αισθήματα στα ξένα υποφέρουν,
Οι κλέφτες που τα χαίρονται και οι κλεπταποδόχοι
γνωρίζουν μέσα τους καλά πως λάθος είναι, ύβρις
να καμαρώνουν σαν πουλιά, σαν κείνο του Αισώπου,
με ξένα που στολίστηκε, ωραίο για να δείχνει.
Χρέος του κάθε Έλληνα, αν Έλληνας το νοιώθει
σαν Ερινύες διαρκώς αυτό να τους το λέμε.
Πάν Καρτσωνάκης
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ
Ο Δίας ήθελε να χειροτονήσει έναν βασιλιά μεταξύ των πουλιών,
γι' αυτό όρισε μιά ημερομηνία να διαγωνισθούν, κ όποιο πουλί είναι το πιό όμορφο,
να γίνει ο βασιλιάς των πουλιών.
Τότε τα πουλιά πήγανε σε έναν ποταμό κ πλένονταν για να γίνουν πιό ευπαρουσίαστα
για τον διαγωνισμό.
Όπως είναι φυσικό, καθώς πλένονταν, τους έπεσαν μερικά φτερά από το κάθε πουλί.
Η καλιακούδα τότε, ξέροντας οτι στον διαγωνισμό ομορφιάς
θα έβγαινε η πιό άσχημη, πήγε κ μάζεψε τα φτερά που πέσανε από τα άλλα πουλιά
και τα κόλλησε επάνωτης,
κ έτσι έγινε το πιό όμορφο απο όλα τα πουλιά.
Όταν μαζεύτηκαν τα πουλιά για τον διαγωνισμό ομορφιάς, ο Δίας είπε:
την καλιακούδα θα ανακηρύξω βασιλέα των πουλιών, το βλέπετε όλοι
οτι είναι το πιό όμορφο απο όλα τα πουλιά.
Τότε όμως τα πουλιά, το καθένα γνώρισε το δικό του φτερό
πάνω στην καλιακούδα, κ φώναζαν: αυτό είναι δικό μου φτερό!
απο εμένα το πήρε!, κ πήγαινε κάθε πουλί
έπαιρνε απο την καλιακούδα το δικό του φτερό.
Κ έτσι σε ελάχιστη ώρα η καλιακούδα απογυμνώθηκε απο τα ξένα πουλιά
και φάνηκε όπως ήτανε, καλιακούδα.
Είναι όμως κ πολλοί άνθρωποι που με ξένα μέσα, δανεικά,
κλεμμένα ή μαζεμένα απο καταγής, αναδεικνύονται μέσα στην κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου